Ik heb al redelijk vaak de vraag gehad hoe het nu eigenlijk meevalt om kerst te vieren in het midden van de zomer en nu ik het heb meegemaakt kan ik jullie met veel vreugde meedelen dat het echt wel super is!!!

Ik was terug naar Noosa afgezakt (een 1400km terug naar het zuiden) om met mijn surrogaatfamilie de kerstperdiode door te brengen. Dat waren die mensen die ik in Seaworld had leren kennen en waar ik een week bij gebleven was na die storm bij het kanoen. Nu moet ik jullie vertellen dat Bruce (de man des huises) een chef is, dus je kan al raden dat het eten echt super was.

Een gigantisch feestmaal werd ons voorgeschoteld op kerstavond. Beenham, kalkoen, lamsvlees, varkensvlees, gebakken aardappelen, zoete aardappelen, pompoen, ... echt veel te veel om op te noemen. De hele familie zat bij elkaar en achteraf was het pakjes tijd. Ik heb de dvd van de kleine zeemeermin gekregen!!! En een prachtige jurk!!! Echt super was dat.

De volgende dag gingen we dan de rivier op met de ferry. Enkel de familie op een grote boot die we dan een eind het water op aan een rivierbank strandden. En nu begon het grote werk... WATERSKIEN. Ik weet niet wat jullie idee daarover is, maar ik weet dat als mensen iets voordoen en het lijkt er makkelijk, dan is het dat meestal helemaal niet. Dus toen ik enkele mensen zag waterskien, begon het angstzweet me uit te breken (ok, feit dat het hier door de 30 graden is kan ook iets te maken hebben met het zweten, maar je snapt wel wat ik bedoel he).

Eerst aan de kant van de rivier een kleine briefing: je moet rechtstaan door druk uit te oefenen op je benen, deze mag je nooit volledig strekken en je armen moet je onder alle omstandigheden volledig gestrekt houden, dan moet je voor je probeert recht te staan je best doen om je knieen bijna in je gezicht te drukken zodat je benen helemaal tegen je lichaam gedrukt zijn. Ik kan je zeggen, dat is pijnlijk hoor :s

Vervolgens het water in en proberen een wetsuit aan te trekken waar een ingebouwde reddingsvest in zit. Nu weet je al van vorige blogs dat het totaal niet flatterend is om een wetsuit te dragen, maar eentje die nog dikker is omdat die je doet drijven, is nog erger. Maar dan zijn we nog altijd niet aan het skieen, nee nu moet je nog die skies aan je voeten krijgen... Eentje lukt wel, maar hoe je ook draait of keert, je moet je tweede voet in die andere ski krijgen zonder je benen in de war te krijgen.

Eenmaal dat in orde is, is het tijd om je in de startpositie te wringen en te hopen dat je kan vasthouden. Hier heb ik de eerste keer wat hulp gekregen. Brooke hield me stabiel in het water zodat ik niet naar de zijkanten viel terwijl de boot stilaan snelheid kreeg.

Eerste keer dat de boot trok was mijn grip alles behalve sterk genoeg, tweede keer werd ik een tijdje door de boot voortgetrokken (liggend weliswaar), maar geloof het of niet, bij  mijn derde poging stond ik recht!!! En niet zomaar effe een gelukstreffer, maar een volwaardige skiperiode (ok, een 50 meter, maar toch) De rest van de dag heb ik sporadisch nog eens geskied en ik kan met trots bevestigen dat ik kan rechtstaan en kan waterskien :) Ik kan niet heel erg lang blijven rechtstaan, het langste was een 400 meter, maar het is een goed begin.

Op dit moment ben ik terug in Townsville voor enkele uurtjes, we hebben een auto gehuurd in Noosa en zijn stilaan naar Cairns aan het rijden. Normaal komen we morgen daar toe en dan is het nog enkele weken wachten op mijn ouders. Intussentijd dus zoeken om een auto te kopen en uitzoeken wat we nu exact gaan bezoeken eenmaal ze hier zijn.

Een gelukkig nieuwjaar mensen en tot de volgende sessie!!!

Sira