Profile
Blog
Photos
Videos
Na ons ritje in de braziliaanse bus kwamen we aan in het heerlijk zonnige Florianopolis, waar we zouden gaan couchsurfen bij twee rasechte Brazilianen. Paar minpuntjes: smerig appartement met nog smerigere bedden, een collegeparty in het donker met alleen 18-jarigen en bier ergens heel ver weg van de bewoonde wereld en een appartement 25 minuten rijden met de auto naar de zee. De jongens zelf waren wel vriendelijk, en vatten het gelukkig niet als een belediging op dat we de volgende ochtend naar een hostel bij zee gingen. En tóen kwamen we in het echte Florianopolis aan! Het allermooiste strand, met alleen maar vrouwen in stringbikini's, en een blauwe zee. Precies zoals ik me het braziliaanse strand had voorgesteld, en dan nog net iets mooier. En daarbij sliepen we in een hostel 50 m van het strand, met hangmatten en een eigenaar die caipirinha's voor ons maakte. Perfecto! 'S avonds nam hij ons en de andere gasten mee naar een sambafeest, waar ik vol verbazing ontdekte dat de samba niet alleen schudden met je billen is... De volgende dagen hebben we al luierend op het strand en in de hangmat doorgebracht, hebben we tropische vruchten gegeten, caipirinha's gedronken, pool gespeeld (ik heb natuurlijk gewonnen) en hebben we alle sarongs van 'Floripa' kritisch bekeken en vervolgens de mooisten gekocht. Top!
De laatste dag in Brazilie echter keerde het lot zich tegen ons: ik viel 's ochtends uit de hangmat, precies met m'n stuitje op een stenen randje, en de volgende dag zaten we 28 uur in de bus terug naar Buenos Aires omdat we een lekke band hadden. Eenmaal in BA aangekomen, supergaar en doodmoe, zijn we in Starbucks gaan zitten en hebben drie onsympathieke personen mijn tas meegenomen. Weg dagboek. Weg camera met foto's van de afgelopen weken. Weg mp3. En zo kan ik nog even doorgaan. Vervolgens heb ik aan 7 beveiligers en 2 agenten uitgelegd wat er is gebeurd, en gezegd dat ze de beschrijving van die lui aan elkaar moesten doorgeven en de camerabeelden moesten bekijken. Ze zeiden allemaal ja en deden vervolgens nee. Op het politiebureau werden we na een half uur wachten weggestuurd, en moesten we later maar terug komen. Na de volgende dag wel aangifte te hebben gedaan (in het spaans!), viel thuis mijn mond open van verbazing: de politieagent in kwestie had me toegevoegd op facebook, serieus, waaaaaaaar slaat dat op??! En blijkbaar is het daar ook heel normaal om te facebooken tijdens het opnemen van een aangifte... Na het aangifte doen, besloten we dat het tijd was voor wat leuks: shoppen! Ze hadden namelijk ook m'n tandenborstel, tandpasta, antibacteriele spullie en jawel, wc- papier gejat.
Toen we 's avonds terug kwamen in het appartement, was de manager van Mente bezig alle meubels die in 'onze' kamer stonden in de lift te duwen.... Weg was ons bed. Beetje verdacht dat de manager himself op vrijdagavond om 8 uur een kamer gaat leeghalen, was dit toeval of...? Dit was het moment dat ik een beetje moedeloos werd, een Saskia zonder bed (en dagboek) is geen gelukkige Saskia. Vervolgens hebben we tot 2 uur 's nachts een slaapplek gezocht voor de komende dagen, binnen en buiten Buenos Aires, en hebben uiteindelijk op de bank en op de grond geslapen en zijn de volgende ochtend naar Uruguay vertrokken.
Intense spijt dat we niet gewoon langer op het braziliaanse strand zijn gebleven, om meer samba te dansen en meer caipirinha's te drinken.
Op dit moment zijn we in het historische dorpje Colonia, en beginnen we al kijken naar de zee weer een beetje tot rust te komen. Anita wil morgen paardrijden (had ik niet in een eerdere blog gezworen dat ik dat noooit meer zou doen?) en dan gaan we dinsdagochtend weer terug naar Buenos Aires, want 's avonds moet 'la fiesta de la reina' gevierd worden! Dan hebben we woensdag nog om spullen in te pakken en afscheid te nemen van iedereen (no me gusta!) en dan eindigt donderdag helaas kippegaas ons avontuur alweer (hoewel ik de afgelopen dagen meer dan genoeg avontuur heb gehad...:s)! En als het goed is zullen we dan na een luttele 30 uur reizen weer op Nederlandse bodem staan, bizarre gedachte.
- comments
Annabel Lieve Sapser! Wat een nare mannen! Gelukkig blijkt dat je ook met een (deel van) je externe brein nog kunt leven; waar ik persoonlijk erg blij mee ben en opgelucht. Denk aan al die dingen die je de afgelopen tijd hebt gedaan en die zo mooi, leuk, nieuw, eng of super tof waren. Dan heb je dat dagboek helemaal niet meer niet meer nodig, want zit alles gewoon in je hoofd. Geniet van je/jullie laatste dagen. Zorg dat deze drie nare en super domme mannen (want hoeveel heb je nu aan een tas met wc-papier, een tandenborstel, een camera (oke dot snap ik nog) én een dagboek in het Nederlands, wat ze toch niet kunnen lezen), je mooie herinneringen niet verpesten! Geniet! En maak er nog een paar geweldige dagen van! Zo nu heeeeeel snel naar de foto's , kan niet langer wachten, heb je een foto van je stringbikini?! ;) Liefs
Elly Dag Sas, Wat een avonturen weer. Helaas ook mindere. Maar ja, . . dat is het avontuur. Waar het om gaat is hoe je je er door slaat en dat doe je weer echt op z'n Sas. En uit eindelijk is dat wat je overhoudt. Dus op naar het volgende avontuur . . . .Liefs Elly
ineke Lieve Sas, Wat een mooie reis! Dat ziet er allemaal heel idyllisch uit! Gelukkig laat je je niet uit het veld slaan na al die ellende en vertrek je gewoon weer naar een mooi plekje in Urugay. Ben benieuwd of je je nog een keer op het paars hebt laten heisen. Wens je fijne laatste daagjes, zonder vervelende mannen en rare politie kerels. Liefs Ineke
Lieke Wat een avonturen sas! Gezellig dat je snel weer terug bent, weer veilig in ons rustige land zonder stenen randjes, dieven en lekke banden
Josje aahw sassie! komt wel goed schatje!! tot zaterdag jajajajajajajajjaajaaa!!!!!!!!
anja Maak een mooi slot aan je reis! Door alle avonturen wordt je blog wel langer! Heel veel plezier en tot gauw.