Geen idee meer waar we gebeleven waren maar we vervolgen ons verslagje maar vanaf Hanoi. Met de nachttrein kwamen we aan in Hanoi: tenminste dat dachten we: bleken we 50 km van Hanoi af te zitten! De trein kon dus niet verder ivm het water. Hanoi is de drukke hoofdstad van Vietnam maar niet zo druk als Saigon: ook hier weer heel veel brommers en lawaai maar toch ook stadsparken en meertjes en natuurlijk het waterpoppen theater. Het leukste van het theater was dat de Vietnamezen zich bescheurden van het lachen en de toeristen er appelig bij zaten te kijken. Zeker een ander gevoel voor humor....

Vanuit Hanoi een trip geboekt naar (de must do tourist attraction) Halong Bay. Eigenlijk niet meer dan duizenden krijtsteenrotsen die in zee staan maar omdat ook dit gebied WHL is konden we er niet om heen. Het was trouwens zeer de moeite waard: prachtig water, mooie uitzichten, een goede boot met dito bemanning en 4 andere toeristen. Met als toetje een verblijf in een resort welke net geopend was. Wij waren de eerste om op Monkey Island te overnachten.....PARADIJS!!

Vanuit Hanoi met het vliegtuig naar Luang Prabang in Laos. Uiteraard hadden we vertraging ( vliegen blijft voor mij de meest overschatte manier van reizen: altijd vertraging en zeker met Air Lao) en kwamen we om 23.30 uur aan. Nu gaat in Laos om 23.00 uhet licht uit en iedereen naar bed dus het was even zoeken maar we vonden een heel fijn kamertje bij een lief oud Lao mannetje die vloeiend Frans sprak: blijft apart maar dat heeft alles met de geschiedenis van dit land te maken. Luang Prabang is wel Kras reizen city want het stikt hier van de "bejaarden" die op tour zijn. LP is ook WHL dus ook hier van de ene Wat naar de andere Wat???

In LP gaan om 06.00 uur de monks langs de huizen voor een "aalmoes". Ze nemen een soort emmertje mee en de bevolking kan hen dan voedsel geven. Ze krijgen dan vooral sticky rice en bananen. Heel apart gezicht al die oranje monks zo vroeg door de straten....

En daar er geen reis kompleet is zonder een homestay (he Jo) moest ik ( sas) er weer aan geloven. Een homestay is een trekking waarbij er 1 iemand met een te zware rugzak loopt en 1 iemand met een fotocamera. Vervolgens zijn er allerlei bulten en rivieren in het parcours opgenomen om uiteindelijk in een bergdorp aan te komen waar werkelijk niets is: in dit geval zelfs geen weecee ( go to forest??!!) Vervolgens eet je te weining en alleen maar sticky rice en ga je slapen op een matje op de grond. Als je wakker wordt zitten er een aantal kinderen op zakken met rijst naar ons te staren hoe je wakker wordt en stookt moeders alvast een open vuurtje in je hutje.

Kortom: het was een geweldige ervaring!! om mee te maken dat er nog steeds hele bergdorpen zijn die onder zulke primitieve omstandigheden leven: viel ons op dat de saamhorigheid er groot is en ze hier niet "het sociale vangnet" hoeven te promoten. Door deze trekking doe je gelijk mee aan een soort microkrediet systeem. De "burgermeester" van het dorpje beheert de inkomsten van deze trekking en als iemand geld nodig heeft voor een investering kan hij uit de gemeentekas geld lenen. Overigens waren wij in het afgelopen jaar pas de zevende groep ( we aren met 5) die dit dorp hebben bezocht. Dit wetende hadden we pennen en schriften meegenomen en voordat we vertrokken moesten we langs het schooltje. De juf noemde de namen van de kinderen en zo kreeg iedereen een pen en een schrift. Wat kan het bieden van onderwijs toch op een simpele manier gerealiseerd worden. O ja, zij hadden wel een hele grote gymzaal hahahaha alwaar wij het bekende hoofd schouders knie en teen hebben geintroduceerd.

We zitten nu inmiddels in Vang Vieng: backpacker city van Laos. De hoofdattractie is hier tubbing: oftwel met een tractor binnenband je in de rivier laten storten om vervolgens alle koek en zoopie langs te gaan. Dat lijkt ons wel wat voor vanmiddag...

De planning voor de komende week is iets van kayaken, raften, klimmen of gewoon uitrusten in het zonnetje( want je wordt wel heeeeeeeeeel erg moe van vakantie) dan 2 dagen Vientiane ( dat is de hoofdstad van Laos) en dan de nachttrein naar Bangkok....

Het aftellen is begonnen....

Dikke kus en knuffel van ons