Hallo!

Gisteren ben ik aangekomen in Vietnam. Dat duurde iets langer dan verwacht i.v.m. mijn Visum. Ja. ja meerdere mensen hadden mij gewaarschuwd (Gary) meerdere keren. Maar had het via internet geregeld, en een ' officiele brief' gekregen van de Vietnamese overheid dat ik toegelaten was tot Vetnam. Dus die opzak en de 2 pasfoto's wat kon er nog mis gaan? Nou de benodigde 25 dollar was ik vergeten en op het vliegveld van Bangkok lukte het niet om het te krijgen...dus dacht ik (naief?) dat ze vast wel een ATM hadden op het vliegveld van Ho Chi Minh (Saigon) of dat ik mn creditcard kon gebruiken. NIET DUS.

En er stonden meerdere mannetjes in uniform helemaal niets te doen maar als ik dan vroeg of ze me konden helpen hadden ze het te druk...Na 30 minuten wachten en een gesmeek van mijn kant wilde er wel 2 puberjongetjes in een mooi groen uniform mij begeleiden naar de geldautomaat buiten de douane en tevens buiten het vliegveld! Arm in arm liepen ze voor mij uit terwijl ze in het Vietnamees erg moesten lachen om de situatie (lees: mij).

Toen was het nog allemaal (redelijk) grappig, toen echter de enige geldautomaat buiten gebruik was zat ik toch wel in de 'sack and ashes' . Wij (ik en 2 uniforms) weer terug naar de andere kant van de douane. En niemand wist eigenlijk wat nu te doen (zij werken er!!!). Gelukkig was daar een aardige Nederlandse meneer Jan geheten van de universiteit Neijenrode die ook wat probleempjes had om het land binen te komen en hij wilde mij wel de benodigde 25 dollar lenen :)

Na een gezamenlijke taxi rit naar de stad toe en een stop bij een geldautomaat die het wel deed (ik toeste van de zenuwen mn pincode 2x verkeerd :) Kwam ik aan bij mijn hostel. daar wilde de taxichauffeur een extra 50.000 dong van mij omdat hij eerder Jan al afgezet had bij zijn (4 sterren hotel) maar ondanks dat ik erg moe was liet ik mij mooi niet afzetten en zei dat ik het geld niet meer had . We gingen niet als vrienden uit elkaar.

En dan mn observatie van de mensen hier in Saigon: ze zijn gek in het verkeer! IEDEREEN rijdt op scootertjes en de manier om aan te geven dat je afslaat, van rijbaan wisselt, het naar je zin hebt, gaat stoppen, op moet letten, wat dan ook = toeteren. Binnen 5 minuten was ik al redelijk gek aan t worden (denk Koninginnedag in Amsterdam maar ipv dat iedereen oranje draagt rijdt iedereen toeterend op een scooter..) En oversteken is telkens een pure suicide poging...je moet gewoon gaan (met je ogen dicht) en hopen dat je aan de andere kant van de straat nog kan lopen, tenminste zo doen de locals het. Oja en geen onverwachte bewegingen maken wat dat betekent definitly het einde. Toch heb ik nog geen ongelukken zien gebeuren (misschien ruimen ze ze heel snel op, staat niet leuk voor de toeristen natuurlijk).

mijn oplossing voor al het lawaai en de chaos = mn mp3 speler op max volume, thank god voor de Kaiser Chiefs!!

Morgen komt Gary en dan vertrekken we maandag naar Hue ergens midden in Vietnam. Binnekort foto's (kan ze hier niet uploaden) o.a. van mij aan het duiken in de zee :)

cheers en veel liefs! x