Ecuador & prachtig Galápagos!

Op 19 juni verlieten we Costa Rica om, na een stop van enkele uren in Miami, diezelfde avond laat aan te komen in Quito: de hoofdstad van Ecuador. Twee weken zijn we in dit Zuid-Amerikaanse land geweest, met de eerste week op de Galápagos-eilanden als absoluut hoogtepunt! Hieronder onze ervaringen tijdens het verblijf op dit speciale stukje aarde.

Quito - deel 1

Één van de hoogst gelegen (hoofd)steden ter wereld, vlak onder de evenaar en prachtig gelegen in een vallei: dat is Quito. Omdat we pas laat in de avond aankwamen, hadden we voor de eerste nacht een simpel en goedkoop hostel geboekt. En dat hebben we geweten: bij aankomst bleek de kleine kamer geen ramen te hebben, was de gedeelde douche koud en gevaarlijk, en het geheel erg deprimerend. Een paar uur afzien dus, maar de volgende dag stond ons een luxer hotel te wachten. Hier startte namelijk onze 8-daagse reis naar de Galápagos-eilanden, een georganiseerde tour met 14 andere reizigers.
De eerste ontmoeting met de reisgroep stond die dag pas om vier uur 's middags gepland en dus hadden we genoeg tijd om het oude, historische centrum van Quito te ontdekken dat, net als de Galápagos trouwens, op de Werelderfgoedlijst staat. Een taxirit van 15 minuten bracht ons naar de "Basílica del Voto Nacional" (Basiliek van de Nationale Gelofte). Een prachtige kerk met bijzondere 'waterspuwers', gebouwd op een heuvel aan de rand van het oude centrum. Ons startpunt. Vanuit hier zijn we de steile straatjes ingegaan, met de kleurrijke huizen, mooie balkonnetjes en de vele winkeltjes. Het standbeeld van de "Virgen del Quito", in de verte op de Panecillo-heuvel, kun je vrijwel overal groots en indrukwekkend over de stad heen zien kijken.

Op het Plaza voor de -eveneens mooie- kerk van San Francisco werd die dag een evenement gehouden: het feest van de zon. (In het geloof van de Inca's speelt de zon een grote rol, en rond 21 juni is er de 'zomerzonnewende': een belangrijke dag van de zon. Dit vertelde onze gids op de Galápagos ons later.) In onder andere Quito wordt dit nog steeds gevierd, enkele dagen lang, met muziek en dans in traditionele Ecuadoriaanse kleding. Leuk om hier even naar te kijken!
Iets anders maar ook erg leuk, was de kapperservaring van Rutger: hij heeft zijn haar laten knippen in een authentieke herenkapperszaak, recht ònder het presidentiële paleis. En goed gelukt: hier verstaan ze het kappersvak duidelijk beter dan in Bangkok! :)
Voordat we die middag terugkeerden naar ons hotel voor de groepsmeeting, wilden we nog even naar een geldautomaat. Maar waar we ook zochten: niets te vinden. Dus in ons beste Spaans aan twee politiemannen gevraagd waar we heen moesten. En ja, dan krijg je ook een uitleg in het Spaans terug, zó snel dat het voor ons totaal niet te verstaan was. En zij konden op hun beurt geen Engels.. Dus, wat dan? Hop de politiewagen in, om door de politiemannen vervolgens naar een geldautomaat gebràcht te worden. Haha, een wel heel speciaal taxiritje in Quito dus :). Politie zie je trouwens overal in (de steden van) Ecuador, op bijna elke straathoek staan ze. Een veilig gevoel.

Tijd dan voor de ontmoeting met onze medereizigers voor de Galápagos-tour! Ook dit keer een erg leuke groep met veel verschillende nationaliteiten: naast Nederland (alleen wij tweeën) waren Engeland, Ierland, Zweden, Noorwegen, Oostenrijk, Canada en Nieuw Zeeland vertegenwoordigd. En ook dit keer was Rutger één van de slechts twee mannen tussen allemaal vrouwen. ;-) Na de eerste ontmoeting en een korte uitleg over het reisprogramma namen we afscheid, om elkaar de volgende ochtend vroeg weer te zien voor de vlucht naar San Cristóbal: de Galápagos!

Galápagos: San Cristóbal

Na een vlucht met een korte tussenstop in Guayaquil, kwamen we eind van de ochtend aan op het -voor ons- eerste eiland van de Galápagos: San Cristóbal. Hier werden we opgehaald door onze lokale gids Blanca, een kleine, jonge en sprankelende vrouw, met ontzettend veel kennis van de eilanden, de natuur en de dieren. Ze is opgegroeid en woonachtig op het eiland Santa Cruz, waar we over enkele dagen onze tweede stop maken.
San Cristóbal is het meest oostelijke eiland van de meer dan honderden (kleine) eilanden van de Galapagos en, leuk weetje, het enige eiland met een stoplicht. De inwoners delen het eiland met de zeeleeuwen, werkelijk honderden zie je er: niet alleen op het strand en op de rotsen, maar ook op de stoep en/of de bankjes. Ze zijn geheel gelijkwaardig aan de mensen hier, met misschíen zelfs nog wel meer rechten: wanneer er een zeeleeuw op het pad voor je ligt en de weg blokkeert, dan loop jíj om! :-) Erg mooi en ook bijzonder om te zien hoe de mensen hier letterlijk samenleven met de dieren.

Nadat we onze intrek -voor twee nachten- hadden genomen in 'Casa de Laura', maakten we een mountainbike-tocht door het dorpje en vervolgens naar een prachtig strand een paar kilometer verderop. Ook hier vele zeeleeuwen: je kunt uren naar deze luie dieren kijken, tussen ze in op het zand gaan liggen, of de zee in om ze onder water te kunnen zien zwemmen. Tot de zon onderging zijn we hier op het strand geweest en hebben we van de dieren en de natuur genoten. Een mooie dag en een werkelijk prachtige eerste ontmoeting met de Galápagos.
Op dag twee hadden we de optie om te gaan duiken of snorkelen bij Kicker Rock: een hoge rotsformatie -in tweeën gesplitst- midden in zee, voor de kust van het eiland. Aangezien het duiken erg prijzig is en we al hadden gedoken in Costa Rica, kozen we voor het snorkelen. En dat bleek een goede keuze, want op de eerste stop -terwijl de duikers hun apparatuur moesten testen- hebben wij in een kleine baai tussen de rotsen een uur lang met speelse (wilde) zeeleeuwen gesnorkeld. Zó ontzettend leuk! Echt een geweldige ervaring. Ook de twee volgende snorkelstops, bij Kicker Rock, waren super. Op de grote golven om de rotsformatie heen en er tussendoor, met vele schildpadden naast je, witpunt rifhaaien, Galápagos-haaien, en roggen onder je en, ook hier, zeeleeuwen! Zoals je je kunt voorstellen was dit één van onze beste snorkelervaringen tot nu toe!

Aan het eind van de middag stond een bezoek aan het "Interpretation Center" op de planning. Hier kregen we informatie over het ontstaan van de vulkanische eilandengroep die Galápagos is, hebben we over de geschiedenis gelezen en over de rol die de eilanden hebben gehad in de ontwikkeling van de evolutietheorie van Charles Darwin. (Darwin staat ook op veel plaatsen op de Galápagos afgebeeld.) Een informatieve en interessante middag, met name ook door onze gids Blanca.

Galápagos: Santa Cruz

Tijd voor het volgende eiland, Santa Cruz, het thuis van Blanca. Dit eiland ligt twee uur varen van San Cristóbal af en deze afstand hebben we afgelegd in een kleine speedboot. Een geluk dat wij van varen houden en Nederlandse zeebenen hebben, want dit zijn geen rustige boottochtjes! De (spuug)zakjes worden dan ook direct bij vertrek al uitgedeeld en het grootste deel van de groep had pillen ingenomen tegen zeeziekte. En ja, ondanks dat, was er binnen het uur al iemand die ziek werd en een spuugzakje nodig had..! ;)
Na aankomst in de kleine en prachtig helderblauwe haven van Santa Cruz, moesten we overstappen op een watertaxi voor de laatste paar meters. Nadat iedereen weer aan land was en bijgekomen, namen we een ontbijt in een typisch eetcafé voordat we weer verder gingen. Blanca had namelijk een wandeling naar een klein -zoutwater- meer, gelegen tussen hoge rotsen, gepland. Locals komen hier om te zwemmen en van de rotsen te springen, en dat was dus ook precies wat wij gingen doen! Terwijl de meesten van ons heerlijk en relaxt afkoelden in het water, klauterden Rutger, Blanca en nog drie anderen van de groep de rotsen op om het water in te springen. Dapper! :)
Na de verkoelende duik zijn we de hooglanden van Santa Cruz ingegaan, waar we die nacht zouden kamperen. Na een heerlijke lunch -met onder andere soep met popcorn, jawel!- gingen de laarzen aan en reden we naar een (beschermd) schildpadden-reservaat "Rancho Primicias". Hier zijn vele landschildpadden te vinden, hèt symbool van de Galápagos, en de één nog groter dan de ander! Erg indrukwekkende dieren en bijzonder om ze zo dichtbij in het wild te kunnen zien.
Op de weg terug naar onze kampeerplek zijn we nog door een lavatunnel van circa 400 meter gelopen. Op het eind, waar een deel van de tunnel is ingestort, volgde een stukje laag kruipen, op handen en voeten. Weer wat anders dan een stadswandeling!

Na een (koude) douche en wederom heerlijk eten, werd er een kampvuur gemaakt. Terwijl wij van een biertje, een wijntje en marshmallows boven het vuur genoten, vertelde Blanca ons het verhaal van de 'Barones', wat zich op de Galápagos afspeelde rond 1933. Een bizar verhaal, inclusief mysterieuze verdwijningen en moorden, en -naar het schijnt- waargebeurd, al kent niemand alle feiten. Er is ook een boek over verschenen, geschreven door één van de vrouwen er destijds bij betrokken was. Leuk leesmateriaal voor wanneer we weer terug zijn!
Die nacht, en helaas ook de volgende ochtend, regende het. Altijd fijn wanneer je aan het kamperen bent! ;) Maar tijdens de rit van de hooglanden terug naar de pier klaarde het alweer op: een stralend blauwe lucht lag er daar op ons te wachten! Voordat we Santa Cruz verlieten, bezochten we het "Darwin Research Station & Tortoise Breeding Center". Hier worden, in gevangenschap, verschillende soorten landschildpadden (tortoises) gefokt om vervolgens na een aantal jaar in hun natuurlijke leefgebied te worden uitgezet. Dit om de populatie te herstellen: in het verleden zijn er namelijk ontzettend veel schildpadden gedood voor hun vlees en voor de zogenaamde 'turtle-oil'.
Het Breeding Center bood een unieke kans om deze bijzondere dieren en vooral hun gedrag te bekijken. En die dag hing er liefde in de lucht, want er waren veel parende schildpadden te zien. Plus drie mannetjes die -tot bloedens toe- om hetzelfde vrouwtje vochten: erg fascinerend om te zien! De schildpadden hebben trouwens een erg lange nek die ze helemaal naar voren en naar boven kunnen uitsteken. Van dichtbij zien ze er dan uit als een mix van E.T. en Voldemort (Harry Potter). Heel bijzonder dus! ;)
Naast de schildpadden zijn er in het centrum ook een aantal mooie geelgekleurde leguanen te vinden: anders dan de voornamelijk grijs/zwarte leguanen die je overal tegenkomt. De leguanen zijn -net als de zeeleeuwen- goed vertegenwoordigd op de eilanden, zowel de gewone landleguanen als de zeeleguanen. (Deze zeeleguanen, die vrij groot kunnen worden, schijnen alleen voor te komen op de Galápagos.)
Op de weg terug richting de haven, voor de bootreis naar het derde eiland Isabela, kwamen we langs een kleine vismarkt. En de bedrijvigheid op het marktje was een prachtige show om te zien! Twee vrouwen die verse vis aan het snijden waren, een derde die met een vliegenmepper in de hand de vliegen (èn peilkanen) op afstand hield, een zeeleeuw die -als een hond in de keuken- naast de benen van de vrouwen stond te schooien om stukjes vis, èn tientallen pelikanen er omheen. Een vermakelijk tafereel!

Galápagos: Isabela Island

Het derde en laatste eiland tijdens ons bezoek aan de prachtige Galápagos, is Isabela Island, het grootste eiland. Ondanks dat is Isabela erg rustig: in het zuiden van het eiland, waar ook het haventje is, ligt een klein dorp met een mooie kerk en alleen zandwegen, terwijl het noordelijke deel van het eiland geheel Nationaal Park is en niet toegankelijk voor mensen. Van de drie eilanden die wij hebben gezien, is Isabela onze favoriet.
Op Isabela hebben we flamingo's gezien, de kleine Galápagos-pinguïns en de zogenaamde 'blue footed boobies': vogels met blauwe (!) poten. Maar eerst maakten we een wandeling de vulkaan "Sierre Negra" op. Deze vulkaan heeft de op één na grootste krater ter wereld en heeft een grote, zwarte lavavlakte waar duidelijk te zien is waar de meest recente lavastroom -tijdens de uitbarsting in 2005- doorheen is gegaan. Een mooie wandeling door de natuur en, geluk dat we hadden, eenmaal boven klaarde de bewolking op, zodat we goed konden zien hoe deze vulkaan is gevormd. Op de terugweg zagen we ook de vrij zeldzame, felrode vogel (Galápagos) 'vermilion flycatcher' nog. Lucky us!
In de middag hebben we de laarzen weer verruild voor slippers: tijd voor een baai- en snorkeltour bij "Las Tintoreras" waarbij we pinguïns, blue-footed boobies, en leguanen zouden spotten. Vanaf de pier namen we een bootje naar een klein eiland, gevormd door zwart lavagesteente, waar werkelijk duizenden zeeleguanen leven. Het eilandje fungeert als een soort crèche voor de leguanen, waar vanzelfsprekend ook de reiger (de grootste vijand van de leguaan) aanwezig was. Ook hier te vinden is "Shark Alley", een ondiepe waterstrook waarin overdag vaak witpunt rifhaaien op de bodem liggen te rusten. En inderdaad, ook die dag lagen er drie haaien!
De Galápagos-pinguïns waren er ook voldoende, de leuke en kleine (!) beestjes zaten op de rotsen of zwommen rond de boot. De blue footed boobies waren minder aanwezig: slechts één hebben we er goed kunnen zien. Maar, met de vogel staand op de zwarte rotsen, konden we de blauwe poten wel goed onderscheiden: heel opvallend :-).

Galápagos: Santa Cruz

De volgende dag namen we de boot terug naar Santa Cruz, voor onze laatste dag op de Galápagos. Hier zijn we naar "Tortuga Bay" gegaan voor een ontspannen dagje strand en/of kayakken. Wij zijn -uiteraard- in een kayak geklommen en hebben de baai rond gevaren, langs mangrovebossen en zeeleguanen. In het water hebben we helaas geen dieren kunnen zien, maar wel weer een blue footed boobie gespot! Dichterbij dit keer, met een heel goed zicht op de blauwe poten. Na het kayakken hebben we nog een paar uurtjes van het strand genoten voordat we terug gingen naar het hotel, waar we ons klaarmaakten voor de laatste avond.
We aten dit keer tussen de locals midden op straat, waar overal tafels waren neergezet door de restaurantjes. Ontzettend leuk en heerlijk gegeten! Daarna zijn we nog naar een bar gegaan voor cocktails, gezelligheid èn dansen. Een erg leuke avond ter afsluiting van de tour!
De volgende morgen namen we de vlucht terug naar het vasteland, Quito, vanaf het eilandje Baltra: met de veerboot slechts 5 minuten -van de andere kant- van Santa Cruz vandaan. Ondanks de korte vlucht (wederom via Guayaquil) van circa 2,5 uur, waren we met het vervoer naar en van de vliegvelden toch de hele dag kwijt. Op het vliegveld van Baltra hadden we al afscheid genomen van Blanca, en op het vliegveld van Quito van nog twee anderen. Met de rest van de groep (op een paar na) hadden we die avond nog afgesproken voor een gezamenlijk diner. De ochtend daarna, na het ontbijt, volgde tot slot het afscheid van de rest. Zoals gezegd, een leuke groep waarmee we een heel mooie tour hebben gedeeld!

Quito - deel 2

Terug in de hoofdstad. We hadden onszelf hier nog twee dagen gegeven: een dag om het een en ander uit te zoeken en te plannen voor de laatste vier weken die onze reis nog duurt, en een dag om de "Mitad del Mundo" te bezoeken, een uurtje ten noorden van Quito gelegen. En dit laatste hadden we gepland voor de eerste dag.
Die morgen namen we daarom de public bus, en ook hier in Ecuador is dit weer een unieke ervaring: ongeacht hoe vol de bus is, er stappen regelmatig verkopers in met fruit, snoep, of zaken als cd's, dvd's et cetera. En ze houden, compleet met microfoon, een heel verkooppraatje! Heel bijzonder. Ook hebben de bussen hier de meest zwarte uitlaatgassen die je je kunt voorstellen. Een wonder dat de hele stad (nog) niet zwartgekleurd is..
Na ruim een uur rijden kwamen we aan bij de evenaar, het midden van de wereld, oftewel "Mitad del Mundo" in het Spaans. Als eerste zijn we naar het officiële monument gegaan, waar een gele lijn loopt ter indicatie van de evenaar. Dit schijnt echter niet helemaal correct te zijn. Een paar honderd meter verderop is een klein onafhankelijk museum gelegen, het "Museo Intiñan" en zij claimen de wèrkelijk juiste plek te hebben, het absolute nulpunt met GPS ('latitude 0'). Al lopen hier de meningen inmiddels ook over uiteen.. Haha.
Bij dit museum hebben we een aantal 'experimenten' gedaan waarvan gezegd wordt dat ze alleen op de evenaar gedaan kunnen worden. Zo moesten we precies op de evenaar een ei rechtop op een spijker plaatsen (mij gelukt!), hebben we water met een aantal blaadjes erin laten wegstromen: eerst òp de evenaar en daarna op het Noordelijk en Zuidelijk halfrond (bijzonder!), en tot slot met ogen dicht op de rechte lijn van de evenaar lopen (moeilijk!). Of de evenaar echt invloed heeft op deze proeven, geen idee, maar het museum is zeker een aanrader mocht je in de buurt zijn :).

De tweede en dus laatste dag in Quito hebben we de súper spannende WK-wedstrijd van Oranje tegen Mexico gekeken. Om 11 uur 's ochtends in de -volle- kroeg, dit keer samen met voornamelijk Nederland-supporters. Erg leuk om zoveel oranje te zien in een compleet ander land! Tijdens de tweede helft kwam er zelfs een tv-ploeg filmen: de ontlading bij ons als Oranje-fans tijdens de late doelpunten en het laatste fluitsignaal is hier hoogstwaarschijnlijk op nationale televisie uitgezonden. :-D
Over voetbal gesproken, dat leeft hier ontzettend in Ecuador / Zuid-Amerika. Na de overwinning van Ecuador op Honduras ging het feesten -en vooral het lawaai-produceren- de hele nacht door. Compleet uitzinnig, alsof de finale al gewonnen was. Toen Ecuador een week later uit het toernooi lag, ging dezelfde gekte gewoon door, maar nu met z'n allen voor buurland Columbia. Ook de emotie van de commentatoren tijdens de wedstrijd en het langgerekte 'gooooooooooooooooool!' wanneer er een doelpunt valt, is erg mooi om te horen. Viva la fútbol!

Cuenca

In Ecuador maken we na Quito en de Galápagos nog één andere stop voordat we de grens -per bus- overgaan naar Peru. Deze laatste stop is het stadje Cuenca, ten zuiden van Quito gelegen. Om zeven uur 's ochtends hebben we de bus vanuit de hoofdstad genomen, die met flinke snelheid non-stop doorreed (op het oppikken en afzetten van passagiers en een enkele verkoper na) en vervolgens om drie uur 's middags aankwam in Cuenca. Het was een ruime bus, met stoelen die bijna horizontaal naar achter konden: de acht uren gingen dan ook vrij snel voorbij. Ook de uitzichten onderweg waren prachtig: groene heuvels met koeien of schapen en daarachter de met sneeuw bedekte bergtoppen. Mooie plaatjes die nooit vervelen.
Cuenca is de derde stad van Ecuador en heeft net als Quito een prachtig oud centrum en een fijne sfeer. Voor ons overtreft Cuenca de hoofdstad hier zelfs in. De eerste dag zijn we met een 'sightseeing bus' door de stad gereden en hebben we prachtige kerken, Inca ruïnes en een mooi uitzicht over de stad gezien, vanuit een oud amfitheater. En naast de historische gebouwen, zie je in Cuenca ook nog veel vrouwen de traditionele Ecuadoriaanse kleding dragen: kleurrijke rokken en de typerende hoed.
Na stad was het de volgende dag weer tijd voor natuur. Dus op naar El Cajas Nationaal Park, een uurtje rijden van Cuenca vandaan. El Cajas is een natuurgebied gelegen in de bergen en het is er meteen ook stukken frisser dan in Cuenca! Maar eenmaal begonnen aan de wandeling konden de jassen al snel weer uit: van de soms erg steile beklimmingen krijg je het vanzelf warm! We deden een wandelroute van circa drie uur, over steile heuvels dus, door quinoa-bossen en langs verschillende meren. Een erg mooie natuur met prachtige uitzichten, en wederom heel anders dan wat we tot nu toe gezien hadden. Ook hebben we hier onze eerste lama's in het wild gezien. :-)

De laatste dag hebben we een ochtend (2,5 uur) paardgereden: mijn wens en Rutger vond het gelukkig geen probleem om mee te gaan. Vanuit Cuenca werden we naar een ranch gebracht waar we twee paarden tot onze beschikking kregen: we waren de enige twee die dag, dus we hadden een privé- tour met onze gids. De omgeving was werkelijk prachtig: groene heuvels zo ver je kunt kijken. En dat betekende dus ook geen saai, rustig ritje, maar -soms zeer!- steile heuvels op en af (in een drafje of galop), over smalle paadjes door dichte begroeiing en tussen grazende koeien door. Ontzettend leuk en Rutger hield zich prima staande, of beter gezegd, zittende! ;)
En hiermee eindigde het op één na laatste land van onze reis: die avond om tien uur namen we de nachtbus van Cuenca de grens over naar Piura in Peru. Een rit van ongeveer negen uur, mits de grenscontrole een beetje soepel verloopt.. En laat dat nou nìet het geval zijn die nacht. Na vier uur rijden kwamen we -rond twee uur 's nachts- bij de grens aan. Hier mochten we aansluiten in de rij en kregen we de bekende immigratieformulieren om in te vullen. De rij schoot mondjesmaat op: slechts één balie was er voor al de reizigers die de grens over wilden. Na een uur (ongeduldig) wachten, bleek dat het systeem eruit lag: wat nóg langer wachten betekende.. Uiteindelijk konden we rond vijf uur die ochtend onze reis vervolgen en waren we in Peru: onze àllerlaatste bestemming!

Over de tweede helft van de busreis en over onze laatste drie weken in Peru volgt natuurlijk ook een laatste reisblog. Dus tot over drie weken: hier èn thuis in Nederland!

PS: Viva Holanda!!!!! :) :) :)

--------------

COMMENTS:

Chantal Hallo Rutger en Hilde, Wat een geweldige reis maken jullie. Mijn vriend en ik willen ook een lange reis gaan maken. Zouden jullie mij een mail willen sturen op [email protected]? Ik heb wat praktische vragen voor jullie als kenners! ;-) Groet Chantal

Jul 13, 2014

RutgerenHildeopwereldreis Hoi Chantal, dankjewel! Zeker een geweldige reis, we zijn ontzettend aan het genieten. Over twee weken zijn we weer terug in Nederland, tegen die tijd zullen we je een mail sturen. Geven we jullie de beste antwoorden die we hebben! :) Groetjes, Rutger en Hilde

Jul 14, 2014