Het regenseizoen is nu ten einde en het is echt koud volgens de Cambodjanen. Het is minimaal 25 graden… Voor ons is het eindelijk uit te houden hier. Haha. Het regenseizoen was een hele ervaring. Als het hier regent dan regent het ook. Binnen een kwartier kan hier een straat onder water staan. Na een aantal dagen van deze regen stond half Siem Reap onder water, inclusief onze straat (Chocolat Road), Thida's en een aantal kamers. Onze opstaande rand was gelukkig net hoog genoeg:p Wel is opvallend hoe snel het went. Fietsen door een straat met water tot aan je knieën, werd heel normaal. Zo normaal zelfs dat Renee na een avondje stappen, besloot om, met fiets en al, erin te gaan liggen. Drank was natuurlijk niet van invloed. ;) Het afgelopen jaar heeft de overheid veel veranderd in de waterhuishouding van Siem Reap. Gelukkig voor ons, want een aantal jaar geleden waren de overstromingen hier veel erger. Terwijl dit jaar de ergste overstromingen sinds lange tijd in Cambodja waren.

Het leven hier is erg easy going. Door de week werken we serieus op onze projecten en in de avonden en in het weekend hebben we het gevoel van vakantie. We hebben ons ontzettend goed aangepast aan het tempo en tijd is dan ook stukken minder belangrijk geworden... Vaak realiseren we ons na een aantal uur dat we niks anders hebben gedaan dan kletsen en kaarten. De dagen gaan dan ook erg snel voorbij.. Dat relaxen vullen we aan met yogalessen, die een Engelse vrijwilligster geeft bij ons in Thida's House. Ook geeft ze dagelijkse oefeningen voor de rug van Florian, waar het al iets beter mee gaat, maar huppelen zit er nog niet in..

Maar we hebben niet alleen stil gezeten! We zijn een dag naar een tempel 80km buiten Siem Reap gegaan, Beng Mealea. Deze tempel verschild van de tempels van het Angkor complex, omdat deze nog niet is gerestaureerd. Je kunt je een weg banen over en langs de ingestorte delen van de tempel. En net als Ta Prohm (Tumb Raider temple) is ook deze overgroeid met gigantische oude bomen.

Naast haar werk voor Interweave heeft Anne haar eigen project. Ze zamelt geld in voor de bouw van een school (Pasao school) in een dorpje buiten Siem Reap. Hier zijn we een dag gaan helpen. Renee heeft geholpen met het verzorgen van de plantenbedden van de mangobomen (die je kunt kopen ter ondersteuning van het project) en Florian heeft het terrein ingemeten en uitgetekend.

Als bedankje voor het tekenen, kregen we een trip naar het Landmine Museum cadeau. Na een rondleiding door het museum hadden we nog een gesprek met de eigenaren, over het werk dat Florian hier volgende week gaat verrichten. Naast het museum is er ook een school en wooncomplex van de kinderen op het terrein. Omdat dit voor de bezoekers niet duidelijk is, gaat Florian ook dit terrein opmeten en uittekenen. De kaart van het terrein zal uiteindelijk in het museum worden geplaatst.

Ook hebben we geholpen bij het event Bike4Kids. Een fietstocht door het Angkor Temple complex, waarmee geld wordt ingezameld voor goede doelen. We moesten al om 3.00am ons bed uit! Onze taak was het 'regelen' van het verkeer en het uitdelen van water. Onderweg kwamen de erg enthousiaste kinderen en leraren van Anjali ook langs onze post. Veel zwaaien en aanmoedigen, maar ook helpen met verkrampte benen.

Met de vorige groep vrijwilligers hebben we een lang weekend doorgebracht in Battambang. Vergeleken met Siem Reap een slaperig stadje, maar uiterst vermakelijk. De nutteloze, maar geinige, bamboe trein, nog meer tempels, een killing cave, vleermuizen en bijtgrage aapjes hebben we daar ervaren. Met als resultaat dat we 's avonds in een clinic zaten om Renee te voorzien van een Rabiës shot. Het leuke hiervan was dat Florian de tweede shot mocht zetten, na oefenen met prikken in het matras. ;)

Een aantal weken geleden kregen we bezoek van Joyce en Milan. Erg leuk! Zeker om ons leven hier aan hun te kunnen laten zien. We hebben ze meegenomen naar Thida's, onze favoriete restaurants en het uitgaansleven, maar we hebben ook samen over het platteland gefietst en hebben samen richting het Oosten van Cambodja gereisd. Onze eerste stop was Kratie, aan de Mekong rivier. Het stadje is de uitvalsbasis om de zeldzame Irrawadee dolfijnen te spotten, maar heeft verder weinig indruk achter gelaten. Dit in tegenstelling tot de dolfijnen. We hebben ongeveer anderhalf uur in het midden van de Mekong gedobberd, vanwaar we de dolfijnen hebben kunnen zien.

De volgende dag zijn we met z'n vieren achterin een minibus naar Sen Monorom (Mundulkiri province) vertrokken. Een erg oncomfortabele ervaring. We sliepen daar in een klein houten huisje. Erg romantisch en eindelijk een warme douche!!! Ook fijn dat het daar een stukje kouder is dan in Siem Reap, zodat we eindelijk onze kleren met lange mouwen en pijpen konden gebruiken. Helaas dat Florian die spullen in Siem Reap had achter gelaten.. We hebben voor het eerst sinds ons vertrek kou geleden.

De volgende ochtend vertrekken we voor een tweedaagse tocht door de jungle. We beginnen met een, blijkt uiteindelijk, zeven uur durende hike. Heel erg mooi en uiteindelijk ook vermoeiend, vooral door het schrijnende tekort aan voedsel. Vooral onze Portugese medewandelaars konden hun temperament niet onderdrukken, waar vooral de gids het door te verduren kreeg. De tocht eindigde in een bergdorpje, bewoond door de Bunong stam. Een erg gesloten volk, maar uiterst productief. ;) Het dorpje loopt vol met kleine kinderen, biggetjes, puppy's en kuikens. We brachten de nacht door in een matras loos bed en in hangmatten in de woonkamer. Op het moment dat we naar bed gaan, start de host family met het kijken naar meerdere afleveringen van een Cambodjaanse serie, in de woonkamer. We zien gelukkig echt hoe ze leven, want van ons trekken ze zich niks aan..

Als we de volgende ochtend, uiterst fris ;), opstaan, staan er al twee olifanten voor ons huis. Echt prachtige beesten! Op de rug en in de nek van de olifant trekken we door de jungle. Wat een ervaring! Je voelt de enorme kracht die ze bezitten, maar ze bewegen ontzettend traag en beheerst. We gaan een steile berg af richting de rivier, waar we een lange pauze houden. De olifanten worden weer losgelaten in de jungle, zodat ze een aantal uur kunnen rusten en eten. Als de olifanten weer terug komen, gaan we met ze mee het water in om ze te wassen. Wanneer Renee op de rug van de olifant probeert te klimmen, valt ze er aan de andere kant weer vanaf. Typisch.. Haha. De terugweg is net zo indrukwekkend. Een erg goed geslaagde twee dagen in de jungle!

Na al dat lopen en op de olifant zitten, gunnen we onze ledematen de volgende dag rust en huren een motor. We racen wat rond en bezoeken de Bu Sra waterval. Ook gaan we op zoek een uitzichtpunt, genaamd 1000 trees. We weten nog steeds niet of we het hebben gevonden..

Ons meest recente avontuur hebben we gister beleefd. Om 4.00am vertrokken we naar Prasat Preah Vihear. Een tempel in het Noorden van Cambodja, direct op de grens met Thailand. Een jarenlange strijd om het eigendom van de tempel, is een aantal maanden geleden in het voordeel van Cambodja beslist, door een uitspraak van het gerechtshof in Den Haag. In het verleden is hier meerdere malen om gevochten, wat ook terug te zien is. De berg waarop de tempel is gebouwd, is bewoond door militairen en staat vol met bunkers. Er zijn zelfs kogelgaten in de muren van de tempels te vinden. Tijdens ons bezoek aan deze tempel zijn we 3! toeristen tegen gekomen. Echt een verademing in vergelijking tot het Angkor tempel complex.

De tempel bestaat uit een viertal tempels die verbonden worden door lange geplaveide wegen. Er heerst hier een sfeer die moeilijk te beschrijven is. Het is indrukwekkend en je wordt er stil van. Helemaal wanneer je bij de laatste tempel naar buiten loopt en aan een afgrond van 600 meter hoog staat. Het uitzicht is echt schitterend!