Lieve mensen,

Waar waren we ook alweer gebleven de vorige keer? Ohja, de minibus naar Surabaya. Dat was echt een nachtmerrie kan ik jullie vertellen. Het was de meest crappy auto ooit in de eerste plaats. De ramen zaten vast dus moesten we zelf naar beneden duwen en de baggage paste er niet in. Met als gevolg dat wij dus een koffer tussen ons in hadden op de achterbank. We vertrokken om 8 uur 's avonds en we zouden om 4 uur 's ochtends aankomen. Dat vonden we wel chill want dan konden we slapen in de auto en nog even voordat we werden opgehaald voor onze driedaagse tour in een goedkoop hotel. Al gauw sloeg onze positieve stemming om. Na een uur rijden moest de chauffeur meteen een uur stoppen om te eten. Ook had hij een hele zak kleefsnoepjes gekocht. Om e snoepje zat een apart papiertje die hij er achter het stuur af probeerde te peuteren. Als gevolg bestuurde hij de auto met zijn ellebogen en moest hij zelfs een stuk of 10 keer langs de weg stil gaan staan omdat hij het papiertje er niet af kreeg. Jezus christus, toen begonnen de irritaties wel. Hj ging ook nog eens overdreven ranzig zitten smakken. Echt op zo'n manier als iemand expres overdreven gaat zitten smakken. Gatver! Inmiddels was het 2 uur 's nachts toen ik wakker werd omdat het raam open stond. De chauffeur had de auto langs de weg geparkeerd en lag gewoon te pitten! Ik dacht eerst dat het dan wel bij het schema zou horen ofzo.. Maar toen ik 2 uur later weer wakker werd en de chauffeur nog steeds lag te pitten werd hetn toch wel vreemd. We zouden om 4 uur aankomen en volgens mij waren we er nog lang niet! We hebben de chauffeur wakker gemaakt en met gebarentaal (want hij sprak natuurlijk weer geen woord engels) uit proberen te leggen dat hij door moest rijden. Hij reedt vervolgens met 20 km/u over de snelweg en half over de rijbaan van de tegenliggers. Wij stonden echt doodsangsten uit aangezien we geen veiligheidsgordels hadden en we zagen de ene ambulance na de andere voorbij komen. Alsof we nog niet bang genoeg waren viel de chauffeur in slaap achter het stuur terwijl we voor een stoplicht stonden te wachten! Wat een mongool. Boeke en ik hebben niet meer kunnen slapen omdat we constant op de weg moesten letten en of de chauffeur niet weer in slaap viel. Alsof het allemaal nog niet erg genoeg was moest ik ook nog overgeven en ging die man vervolgens vrolijk in de auto zitten roken. Toen het al licht was was de rit helaas nog niet voorbij. We kwamen in de vielen terecht. Pas om 8 uur 's ochtends kwamen we aan op het vliegveld en de jongens die achter ons zaten hadden nog maar een half uur voordat hun vlucht vertrok. Om de een of andere reden ging die klootzak (sorry voor de taal) nog een half uur staan bellen en hij snapte niet dat we al 4 uur vertraging dus graag naar ons hotel wilden. Hij deed er vervolgens anderhalf uur over om ons hotel te vinden. Toen hij het toen nog steeds niet had gevonden en het al 10 keer had gevraagd zijn we uitgestapt. Taxichauffeurs begrepen ons ook niet dus zijn we een super luxe hotel (soort Plaza hotel) binnen gelopen en hebben we daar ontbeten. Daar zijn we toen opgehaald door onze nieuwe chauffeur Soni die ons de komende drie dagen zou rondrijden. Wat een nachtmerrie. Sorry Wampe, we hebben hellaas niet jouw geboortehuis kunnen bezoeken want we hadden maar 2 uurtjes de tijd in Surabaya. We blame the busdriver!

Soni had ons naar een dorpje midden in de bergen gereden. Het was daar echt ijskoud! Airco hadden we dus niet nodig. We moesten om 2 uur 's nachts opstaan om met een jeep naar Mount Penanjakan te rijden. Vanuit daar hadden we dan uitzicht op Mount Bromo en Mount Semeru en konden we de sunrise kijken. Van die sunrise kwam niet echt veel terecht want er waren veel wolken. Het uitzicht daarentegen was echt prachtig. Het mooiste uitzicht dat we ooit hebben gezien kan ik wel zeggen! Kijk maar op google :) Na een tijdje van het uitzicht te hebben genoten gingen we met de jeep naar de voet van de Bromo. Met twee paardjes werden we omhoog gebracht naar de krater. Helaas kon het paardje niet helemaal naar boven en moesten we nog een trap van 250 treden beklimmen. Dat deden wij natuurlijk wel even. We stonden aan de rand van de krater. Er kwam ongelofelijk veel rook uit. Niet gek want de Bromo is nog hartstikke actief. Na het Bromo avontuur zijn we naar een homestay gereden vlakbij de Ijen crater. En daar hadden ze een hot tub woohoooo! Vroeg in de ochtend vertrokken we naar de laatste bezienswaardigheid van onze tour: Kawah Ijen! Bij aankomst zei onze chauffeur vrolijk: "Zie jullie zo!" Nou, niet dus. Wat ze ons niet hadden verteld was dat de krater op 3000 meter hoogte lag en dat we ook daadwerkelijk 3000 meter steil omhoog moesten lopen. Holy moly! Samen met een paar zwavelwerkers begonnen we aan de klim. Eenmaal boven was het het echt wel waard. Elke dag lopen een stuk of 400 mannen met 2 mandjes op een bamboe latje twee keer deze berg op. Vervolgens lopen ze helemaal naar beneden de krater in en verzamelen ze zoveel mogelijk zwavel. Met een gewicht van tussen de 65 en de 90 kilo op hun schouders liepen ze dan weer helemaal terug omhoog (en dat is behoorlijk steil!) en vervolgens weer 3 kilometer naar beneden. Ze krijgen slechts 780 rupie per kilo (12500 rupie = 1 euro). Echt respect voor die mensen die dat doen! Dat zouden wij nooit kunnen. De zwavelwerker die met ons mee naar boven was gelopen wilde ons wel naar de krater begeleiden. Er was een mooi turquoise krater meer maar dat was moeilijk te zien door alle rook die uit de krater kwam. In een soort tunnel midden in de krater werkten een stuk of 15 mannetjes die de zwavel los haalden en in stukken hakten. Heel interessant om te zien maar helaas konden we daar niet lang blijven omdat we bijna stikten in de rook. Na de klim terug naar boven merkten we een bord op waarop stond: Visitors are prohibited going down to the crater DANGEROUS. Whoops... Nouja we leven nog :)

We waren eigenlijk nog van plan om naar een national park op Java te gaan maar dat was zooo duur en we stonden recht voor de ferry dus zijn we maar meteen naar Bali gegaan. Yay Bali! We verbleven in Pemuteran in een heel mooi homestay. We hadden een prachtige buitenbadkamer en we kregen elke dag verse bloemetjes op ons bed. Na 2 nachten hadden we ineens een enorm wespennest in het plafond in onze badkamer! Ze hadden iemand laten te komen om de wespen weg te halen en garandeerde ons dat de wespen weg waren. Toen we gingen kijken zaten ze niet alleen in het plafond maar ook wel honderd op de grond! De hele badkamer zat vol brrrr. Toen hebben we besloten om meteen door de gaan naar Munduk, een klein dorpje in de bergen omgeven door rijstvelden en allerlei soorten plantages. We hebben gisteren een leuke trekking tocht gedaan langs watervallen en de verschillende plantages. Daarna hebben we een heerlijke 1.5 uur durende hot stone massage genomen voor een prikkie! Echt een heerlijk relaxed dagje. Vandaag zijn we naar de Gitgit waterval en Bedugul temple lake geweest. Op de terugweg kwamen we nog langs twee andere meren waar we allerlei dieren konden vasthouden. Een slang van 3,5 meter lang, een leguaan, een vleermuis en een kameleon :) Echt super leuk! Morgen gaan we nar Amed waar we in een bungalow aan het strand zitten voor 2 dagen en lekker gaan zonnebaden en snorkelen!

Heeeeeel veel liefs,

Roos en Boeke