Dag 3

Vannacht heerlijk geslapen en rond een uur of half 10 uitgecheckt in Denver.
De dag begonnen met een tochtje naar de supermarkt om wat kleine boodschapjes te doen en verse broodjes en muffins te halen als ontbijt en voor onderweg. Op de parkeerplaats heeft Jeichien even gebeld met de andere kant van de wereld...musselkanaal. Vervelend om te horen dat het met opa niet goed gaat en hopen maar dat hij weer opknapt.

Na het telefoontje en een bijna bekeuring (Jeichien had geen gordel om toen we een sherrif tegenkwamen, maar de geblindeerde ruiten en enorme hoogte van onze dodge waren voldoende om er zonder kleerscheuren vanaf te komen) onze route gestart richting het Rocky mountain national park. Onze eigenlijke route liep rechtstreeks van denver naar Cheyenne maar omdat we uit de reisboekjes hadden begrepen dat Cheyenne weinig te bieden had hebben we dus maar besloten onze route aan te passen zodat we in ieder geval ons niet zouden vervelen. Onderweg nog even gestopt en ook de schumertjes gebeld. Daar was alles goed, met uitzondering van wat uitrijprobleempjes op Schiphol toen ze ons wegbrachten (zie reactie op eerdere blog Denver). Niet veel verder spotten we zowaar ons eerste wild!! Een aangereden dood hert, maar toch, we strepen hem af. Iets verderop krijgen we zelf bijna een elk voor de auto als die nietsvermoedend langs de kant van de weg staat te grazen.

Onderweg komen we tot de conclusie dat we de goede keuze hebben gemaakt om onze route iets te verleggen want de route dwars door de Rocky mountains langs steile bergwanden en kristalheldere rivieren (gevuld met wadende vliegvissers) is supermooi! Eenmaal in het Rocky mountains national park rijden we door het bergachtige park en komen we langs mooie uitzichtspunten, maar we zien helaas geen beesten. Wat wel opvalt is het veranderlijke weer: het ene moment is het zonnig en 35 graden en je knippert met je ogen en het is (relatief) koud met 20graden en regen. Verder komen we ontzettend veel motorrijders tegen. De bikers (de een op een nog grotere en lawaaierigere motor dan de ander genieten zonder helm en veelal in een t-shirtje van het mooie weer: maar oh wat gevaarlijk! Nadat we het park verlaten rijden we nog zo'n 50kilometer weer over de mooie bergweggetjes langs de rivier. Daarna de snelweg op naar Wyoming, het land van de cowboys! Het landschap gaat over van groene bergen in een glooiend lichtgeel en gortdroog graslandschap met her en der een groepje zwarte koeien. Rond een uur of 4 komen we aan in Cheyenne. Op het eerste oog doet het zijn reputatie eer aan: een sloom rustig cowboystadje. Nadat we onze kamer hebben betrokken lopen we tegen een probleem op: de deur naar de badkamer is op slot gegaan en wil niet meer open (gelukkig zit we er beiden niet in opgesloten). Een belletje naar de technische dienst doet wonderen, binnen 10sec draait hij met een schroevendraaier een beetje in het slot en open gaat de deur. Daarna besluiten we nog even Cheyenne in te gaan en geheel passend bij het beeld blijken daar de senior olympics te zijn, als wij aankomen zijn de ongeveer 100 bejaarden net onder het genot van live country muziek aan het bbq-en. We maken een paar foto's, zoeken een plekje om te eten en gaan daarna terug naar onze hotelkamer. Morgen een tocht van ongeveer 8uur op het programma: de tocht naar deadwood. Vermoedelijk komen we weer veel bikers tegen want in het nabijgelegen Sturgis verzamelen zich deze week naar verwachting ongeveer 100.000 motorrijders voor het jaarlijkse evenement.

P.s.: vanochtend nog een kleine tegenvaller gehad. Waar Jeichien op de heenreis in het vliegveld al constateerde dat het palletje van haar horloge afgeknapt was waardoor die niet meer te verzetten was viel vanochtend mijn horloge van mijn pols: het palletje waarmee het bandje aan het horloge vastzit is gebroken. Nu zijn de dus net de lamme en de blinde: we kijken op het horloge van Jeichien en moeten dan aan het rekenen slaan om te bepalen hoe laat het hier is. Gelukkig helpen de auto en de iPad ons soms nog een handje....