Na ruim twee weken Zuidereiland restte ons nog 'slechts' 1 week op het Noordereiland. Gelukkig dit keer geen 'strong-seasickness' taferelen tijdens deze 3 uur durende overtocht van Picton naar Wellington. Ondanks dat het niet de grootste stad is van het land, is Wellington toch de hoofdstad. Aangezien we inmiddels toch een beetje op een strak tijdsschema zaten (en het weer was gaan regenen…) hebben we besloten Wellington te laten voor wat het is en meteen door te rijden naar het Tongariro National Park. Dit ligt ongeveer in het midden van het Noordereiland en je kunt daar één van de mooiste trails van Nieuw-Zeeland lopen: de Tongariro Alpine Crossing.

Door een vulkaanlandschap loop je 19,5 km (= 7 uur!) langs een actieve krater, stomende geisers (inclusief de inmiddels bekende rotte eieren lucht) en gekleurde meren. Minpunt aan de Tongariro Alpine Crossing is wel dat het er enorm druk is met andere toeristen en je haast in een polonaise naar boven zou kunnen lopen. Desondanks erg bijzonder om tijdens deze tocht te ervaren hoe actief de aarde onder onze voeten eigenlijk is en het is dan ook geen toeval dat er in Nieuw-Zeeland regelmatig aardbevingen plaatsvinden.

Een ander bewijs van de onderaardse activiteit hebben we gezien in Rotorua, waar de Pohutu geiser 1 tot 2 keer per uur 'uitbarst' en wel tot 30 meter hoog spuit. Klik hier voor wat bewegende beelden. Ook hebben we in het Te Puia cultureel centrum nog wat Maori cultuur opgesnoven. Wel wat toeristisch maar op zich leuk om zo wat meer te weten te komen over de Maori tatoeages, houtsnijkunst en natuurlijk de kiwi (en dan bedoelen we niet het fruit, maar de bedreigde nationale vogel!).

Daar waar de geisers en vulkanen vandaag de dag nog steeds actief zijn in Nieuw-Zeeland geldt dat op een enkele uitzondering na niet meer voor de goudmijnen. Zo'n 100 jaar geleden was dat wel anders toen er in Nieuw-Zeeland volop activiteit was in de verschillende goudmijnen die het land rijk is. Een aantal van deze goudmijnen kun je vandaag de dag bezoeken en zo zijn we nog een middag het ondergrondse gangenstelsel bij 'Karangahake Gorge' ingedoken. Omdat alles nog intact is kun je een goed beeld krijgen van wat zich hier zo'n 100 jaar geleden heeft afgespeeld.

Het eindpunt van onze reis door Nieuw-Zeeland is Auckland, met ruim 1 miljoen inwoners de grootste stad van het land, en das dan toch weer even wennen na ruim 3 weken natuur, afgelegen dorpjes en stille meertjes. Desondanks is Auckland een hele relaxte stad en lijkt het eigenlijk wel een beetje op Sydney, maar dan in het klein. Voor ons een prima gelegenheid om weer eens een filmpje te pakken, eindelijk Fish&Chips te eten, nog wat te shoppen en ons reisblog bij te werken!

En zo zit ook Nieuw-Zeeland er voor ons al weer op! Na ruim 4500 km door dit prachtige land te hebben gereden, heel veel wildlife te hebben gezien en op hele bijzondere plaatsen te hebben gekampeerd moeten we alweer een land achter ons laten, een land met wederom een hele relaxte bevolking. We hebben ons af en toe zelfs verbaasd over hoe vriendelijk de Nieuw-Zeelanders zijn en dat maakt het reizen hier nog eens extra aangenaam.

Over aangenaam gesproken, wij vertrekken morgen naar onze volgende bestemming en die ligt midden in de Pacific: Frans-Polynesie. Daar is het volgens de klimaattabel wel officieel regenseizoen dus we zijn benieuwd wat de weergoden daar weer voor ons in petto hebben!

Mocht je het stukje van het Zuidereiland gemist hebben, klik dan hier.