Hallo allemaal,

Maandag 25 januari stonden wij om 06:00 uur startklaar om aan boord te gaan van de ferry 'The Spirit of Tasmania'. Het was een hele leuke ervaring om met je eigen campervan op een boot te gaan om vervolgens na een vaart van zo'n 9 uur aan te komen in Tasmanië. Het weer onderweg was goed en wij konden ons prima vermaken op de boot met alle tenniswedstrijden van de Australian Open.

Het was ons bekend dat het weer in Tasmanië vergelijkbaar kan zijn met het weer in Nederland; dat betekent veel regen. De eerste dagen hadden wij de pech dat het ontzettend regende en hebben wij letterlijk tenten weg zien spoelen van de campings. De mensen in Tasmanië waren wel blij met deze regen, want ze hadden de laatste zes weken het heel erg warm gehad en daardoor waren er ook bosbranden ontstaan.

Onze eerste dag in Tasmanië was direct een feestdag, want het was Australia Day. Natuurlijk zijn wij niet te beroerd om dit feestje mee te vieren en trakteerden wij onszelf op een heerlijk gebakje bij een plaatselijke chocoladefabriek. In de volgende dagen gingen wij Tasmanië verkennen door verschillende plaatsen te bezoeken. Wij zijn onder andere naar Tasmanië gereisd voor de prachtige natuur en dieren. We hebben wandelingen gemaakt door bosrijke omgeving en kwamen daar de eerste wallaby tegen, een kleine variant van de kangoeroe. Daarnaast hebben we ook een vroegere vulkaan beklommen waar wij een echidna zagen en ook een erg mooi uitzicht hadden over een stadje.

De natuur in Tasmanië is heel anders dan Australië en dat komt vooral door het bergachtige gebied waar wij grotendeels doorheen rijden. Het gaat wat langzamer, maar daar krijg je enorm veel moois voor terug.

Wij overnachten af en toe op een rest area, een gratis overnachtingplaats langs de weg. Het is een gave ervaring om ook op die manier de nacht door te brengen en hoort bij ons avontuur. Zo was één overnachtingplaats halverwege deze reis wel heel bijzonder. De rest area lag enkele tientallen meters van de zee, middenin een bos en er was een complete camping gebouwd door Aussies en andere reizigers. Waar wij meestal één of twee dagen op zo'n rest area staan, staan deze mensen hier enkele maanden en hebben het super gezellig met iedereen. Het was een hele belevenis.

Aan het begin van onze tweede week in Tasmanië reden wij in de richting van Hobart, de hoofdstad van Tasmanië. Hier gaan wij ons de komende dagen vermaken. Hobart is een gezellige stad met een leuke pier. Hobart is één van de mooiste steden om binnen te komen rijden. Hobart wordt omgeven door bergen en door middel van een grote brug kun je het centrum binnen rijden.

We zijn ook bij Port Arthur geweest, een historische plaats in Tasmanië. In Port Arthur werden vroeger gevangenen geplaatst vanuit Australië om daar te werken. De gevangenen konden immers toch niet ontsnappen van een eiland. Daarnaast heeft Port Arthur ook de Tasmanian Devil Unzoo. Wij wilden de Tasmaanse duivel natuurlijk heel graag een keer gezien hebben en daarom gingen wij hier naartoe. De Tasmanian Devil Unzoo is erop gericht om de Tasmaanse duivel voor uitsterven te behoeden. Ruim 80% van de Tasmaanse duivels is uitgeroeid door een tumor en de Tasman Peninsula, het gebied van dit park, is het enige gebied waar de gezonde duivels nog voorkomen. Onderzoekers zijn al jaren bezig om dit gebied zo in te richten dat de gezonde Tasmaanse duivels weer een leefgebied terug krijgen en dat zieke duivels worden gevangen. De Tasmanian Devil Unzoo draagt hieraan bij en dat is natuurlijk altijd goed. Wij vonden het heel bijzonder om de Tasmaanse Duivel eens van dichtbij te zien. Het dier is geen goede jager, omdat hij niet zo goed kan zien. Daarentegen kan de Tasmaanse duivel goed horen en ruiken en wacht geduldig af tot er een nieuw maaltje in hun verblijf wordt gegooid, die ze met bot en al opeten...

In dit park hebben wij ook nog kangoeroes met de hand gevoerd! Haha, dat is toch fantastisch.

Gisteren hebben wij een deel van Mount Wellington beklommen, waar we een adembenemend uitzicht hadden over Hobart en omgeving. Op de terugweg hoorden wij geritsel in de bosjes en zagen wij onze eerste (levende) slang, ook direct de op één na giftigste slang van de wereld. Wij liepen mooi verder.

Wij blijven nog even in Hobart en rijden dan weer omhoog in de richting van de Cradle Mountains. Hierover in ons volgende blog meer!

Tot snel!

Robin & Laura