Dag 13 4/12

Het wekkertje ging vanochtend weer vroeg. Lidia en ik stapten rond 6 uur ons bed uit om langzaam wakker te worden en lekker een douche te nemen en op ons gemak te ontbijten. Om 07:15 stapten we de auto in om richting de haven te rijden toen ik snel nog even bij de meiden ging kijken of ze wakker waren. Tamara is normaal gesproken om 6 uur al wakker (vroege vogel) maar je raad het al, dit keer dus niet en zijn ze door de wekker heen geslapen. Gelukkig ben ik er dan nog om even op het raam te kloppen en ze wakker te maken, heel vrolijk waren ze natuurlijk niet, maar wel dankbaar. Anders hadden $228 weggegooid. Eenmaal aangekomen in de haven hebben we ons ingecheckt, de auto aan boord gereden en gingen we naar de lounge om onze roes uit te slapen. Lidia en ik lagen languit in de family room terwijl Tamara en Anne naar het restaurant gingen om te ontbijten De boottocht duurde 3 uur, waarvan ik er een heb meegemaakt en voor de rest voor pampus lag. Eenmaal aangekomen reden we richting Nelson. Mam heeft daar een oude vriendin wonen waarvan ik het adres had dus nadat we getankt en boodschappen gehaald hadden besloten we hun om te zoeken. Eenmaal bij de voordeur was er nog enige twijfel, wat als het ze nou niks boeit dat we daar zijn, ze kennen mij namelijk niet, maarja toch maar aangeklopt. We werden heel vriendelijk onthaald en binnen 15 minuten stelden ze al voor dat we daar maar moesten blijven slapen en dat ze voor ons ging koken. Wauw. Daar waren we wel aan toe dus dat sloegen we natuurlijk niet af. Jan en Ineke hebben een onwijs mooi huis boven op een berg met uitzicht over de stad en de zee. We kwamen daar rond half 4 aan en tot half 11 hebben we aan een stuk door over van alles en nog wat gepraat. Ineke had super lekker gekookt (steak met pompoen en zoete aardappel uit de oven + veggies en ijs toe), dat was natuurlijk geen straf na al 2 weken te hebben geleefd op rijst en pasta ;). Na heel wat uurtjes "ge-ouwehoerd" te hebben, besloten we tegen en uur of 12 naar bed te gaan. Morgen naar Abel Tasman National Park!

Dag 14 5/12

Sinterklaas is in het land. Helaas niet hier dus vond vanochtend ook niks in mijn schoen. Om 7:30 ging de wekken omdat we om 10 uur bij de water taxi moesten zijn. In de ochtend zagen we Ineke nog voordat ze naar der werk ging maar het was aan ons om het huis af te sluiten en de sleutel te verstoppen. Ongelofelijk hoe gastvrij die mensen zijn. Eenmaal in de auto waren we nog steeds verbaast over hoe we werden ontvangen. Aangekomen bij de watertaxi moesten we nog even wacht en na ongeveer 30 minuten trokken we ons zwemvest aan we werden we door een tractor naar de zee gereden. Best een stom gezicht kan ik je vertellen. Na een boottocht van ongeveer een uur werden we gedropt op een strand in de middle-of-nowhere en moesten we zelf maar zien thuis te komen. Voelde alsof ik in een aflevering van Expeditie Robinson zat ofzo. Na wat foto's te hebben gemaakt zijn we de track gaan zoeken die we moesten belopen om terug te keren. Abel Tasman National Park is vernoemt naar Abel Tasman, een Nederlander die ergens in de 1600's als eerste voet aan wal zette.Het park is onwijs mooi met een wandelroute van 4 dagen langs de kust. Wij hebben dan de track van 7 uur gedaan maar dat was ook wel genoeg. Ik had het end in de bek op het einde. Had geen voeten meer over, maar was zeker de moeite waard. onwijs mooie stranden en het ene gebied is nog groener dan het andere gebied. Na de 7 uur durende tocht va zker 25 km waren we weer terug bij de auto en reden we terug naar Nelson waar we bij Jan en Ineke nog een nachtje konden blijven slapen. 's Avonds nog even met mam gebeld zodat ze Ineke nog even kon spreken wat ze erg leuk vond en tegen elven waren we zo moe dat we lekker naar bed zijn gegaan.

Dag 15 6/12

Dag van vertrek uit Nelson. Wat zullen we dit lekkere bed missen maar over onze witte Nissan mogen we ook niet klagen. Na lekker ge-ontbijt te hebben met Ineke zijn we nog oven langs Jan z'n werkplaats gegaan om te kijken wat hij daar zoal doet en om zijn lunch te brengen want die was hij vergeten. Jan repareert oude Volkswagens en knapt ze ook op. Super gaaf om te zien wat voor een passie die man heeft voor Volkswagens. Na even bij hem te hebben gekeken reden we naar een bepaald punt af om die meiden daar weer te meeten. Doordat we niet op een camping sliepen hadden we ze 2 dagen niet gezien dus het was leuk ze weer te zien. We besloten richting Franz Josef te rijden maar omdat we dachten dat het te ver was zouden we ergens overnachten. Op anderhalf uur voor Franz Josef vonden we een DOC camping waar we gratis konden overnachten. Ondertussen had ik al een sms van Alex gekregen (vriend uit Melbourne die samen met Marco, Mario en Mattias reist) dat hun in Franz josef waren. Toen begon het te knagen. "Nu we zo dichtbij zijn, kunnen we dan niet beter nog even dat stukje rijden?? We moeten er toch heen". Die meiden vonden dat een goed idee en we besloten daar heen te rijden en we zagen ze op een DOC camping 13 km van Franz Josef af. Super vet om ze weer te zien en we besloten samen te koken en een kampvuur te maken bij het meer. Uiteindelijk kwam al het alcohol dat iedereen had uit de auto en we besloten een klein feestje te houden. We hadden het over alle reis ervaringen die we hadden opgedaan en zaten te kijken hoelang we met elkaar konden reizen voordat onze wegen weer zouden scheiden. Top avond!

Dag 16 7/12

Het mooie aan kamperen in NZ is dat je bij de mooiste plekjes je auto mag neerzetten en erin mag slapen. Het nadeel is dat op veel van die plekken het stikt van de Sandflies. Irritante vliegjes die je steken, resultaat : soort van muggenbultjes die onwijs jeuken! Ook op deze plek waren er honderden en je moest echt een lang broek aantrekken en een trui want je word gestoken waar je bij staat. Die beestjes kennen geen schaamte. Lidia werd vanochtend wakker met een onwijs dik oog, alsof ik haar had toegetakeld in mijn slaap. Na iedereen er van overtuigt te hebben dat dat niet het geval was zagen ze toch ook in dat het ging om een muggenbeet op der ooglid. Heel zuur, aangezien we vandaag de Franz Josef gletsjer zouden beklimmen. Die jongens hadden dat gister al gedaan dus die reden door naar de Fox gletsjer 30 km verderop en ik startte de dag samen met Lidia bij de dokter. Het was inderdaad een muggenbult ("gelukkig, ik ben onschuldig") en ze kreeg er antibiotica voor en een zalfs wat ze op de oogbal moest smeren, maar die gletsjer beklimmen zat er niet meer in voor haar. Die andere meiden hoefden ook niet perse de gletsjer op dus ik besloot in mijn eentje te gaan. Eenmaal aangemeld kreeg ik mijn gear (schoenen, jas, ijzers) en stapten we de bus in om naar de gletsjer te vertrekken. Het was de bedoeling dat de bus vol moest zijn maar op het laatste moment had een grote groep afgemeld waardoor we met z'n 6én overbleven. 2 stelletjes en een brits meisje, becky, waar ik het meest mee opschoot. De tocht duurde 4,5 uur waarvan we 2,5 uur ons op het ijs begaven. Onze gids verteld hoe de gletsjer zich ontwikkelde in de afgelopen 100 jaar en het is dan toch wel bizar om te zien hoeveel zo'n gletsjer smelt of groeit per jaar. Hij vertelde ook dat de opwarming van de aarde er juist voor kan zorgen dat de gletsjer weer gaan groeien want hoe warmer het is, hoe meer neerslag er valt waardoor de gletsjer dus weer groeit. De afgelopen 5 jaar is ie eigenlijk alleen maar meer gaan smelten en als het zo doorgaat zou ie over 100 jaar verdwenen zijn. Na weel geklim en geklauter kwamen we rond 19:15 weer terug bij de bus en was ik tegen 19:30 weer terug in Franz Josef. Omdat ik een half day tour had gedaan kreeg ik daarbij een entree ticket voor de Hot Pools dus daar ging ik natuurlijk even gebruik van maken. Samen met Anne en Tamara waren we daar rond half 9 en hebben we anderhalf uur in een bad van 40 graden gelegen. Je snapt natuurlijk wel dat toen ik daaruit kwam zo rozig was als de pest dus eenmaal terug op de DOC site was ik binnen no-time in dromenland.

Dag 17 8/12

Na een goede nachtrust en minstens 20 nieuwe muggenbulten rijker vertrokken we na het ontbijt richting Wanaka om daar te overnachten voordat we naar Queenstown gaan. Onderweg stopten we bij de Fox gletsjer om daar te tanken en daar kwamen we heel toevallig alex en de jongens ook weer tegen. Door het weer was het niet de moeite om de Fox gletsjer te bekijken dus besloten we door te rijden richting Wakaka. In Alex z'n Lonely Planet stond beschreven dat de weg van Haast naar Jackson Bay in de top 10 van 's werelds mooiste kust routes is dus besloten we die te bereiden voordat we naar Wanaka gingen. Het was een mooie route maar 90% van de route konden we niet eens de kust zien maar het was uiteindelijk wel de moeite waard. In Jackson Bay lunchte we wat waarna we weer terug reden naar Haast om onze weg naar Wanakan te vervolgens. Eenmaal daar aangekomen en een camping te hebben gezocht reden we richting het vliegveld omdat de jongens gingen Skydiven. Het kriebelde bij mij om het ook weer te doen maar ik vond het net even iets te duur om zomaar even te doen. Kan heel veel leuke andere dingen van dat geld doen dus soms moet je prioriteiten stellen. Het was grappig om te zien hoe de jongens zenuwachtig begonnen te worden en ze daarmee te plagen. Ze zouden het eerst bij Fox doen maar omdat het weer daar slecht was besloten ze het toch in Wanaka te doen, waar het weer ee stuk beter was. Na een hele instructie film, gewogen te zijn en hun pak hadden aangetrokken vlogen ze naar een hoogte van 12000 ft om daar uit het vliegtuig gegooid te worden. Doordat het zulk mooi weer was konden lidia en ik beneden alles heel goed zien en je zag ze een voor een het vliegtuig uitvallen. Eenmaal beneden waren ze dol enthousiast en na 15 min kregen ze hun DVD die we daar ook konden bekijken. Hilarisch!! Eenmaal terug op de camping gingen we eten koken en besloten we 's avond het nachtleven van Wanaka te ontdekken, wat op een laag pitje stond. Na lang zoeken vonden we eindelijk een bar die nog open was en hebben we daar wat gedronken tot een uur of 1. Op naar morgen: Destination Queenstown!

Dag 18 9/12

Eindelijk is het zo ver. Na van iedereen te horen hebben gekregen dan Queenstown toch wel de "Place to be" is, gaan we er vandaag naar toe. We laten Wanaka voor wat het is en stappen de auto in richting Queenstown. Eenmaal aangekomen checkten we allemaal ik op de "Crackman way", wat betekend dat je je medereisgenoten buiten de camping uit de auto zet om vervolgens in je eentje naar binnen te rijden en in te checken voor 1 persoon. Als eerst zijn we zoals gewoonlijk eerst naar de I-site om informatie te winnen, ook omdat de volgende bestemming Milford Sound is en we een tour in Queenstown moeten boeken. Milford sound is een fjorden gebied wat heel mooi schijnt te zijn. We hebben al van meerdere mensen (toeristen en locals) gehoord dat we daar toch echt wel heen moeten dus we hebben ons reisschema aangepast. We gaan niet meer naar Kaikoura en in plaats daarvan gaan we naar Milford Sound. We hoorden dat het morgen nog mooi weer was maar dat het daarna slechter zou worden bij de fjorden dus we besloten om de tour voor morgen te boeken. Enige nadeel is dat het vandaag vrijdag is en dat er gestapt moet worden. Hopen dat we morgen zodanig ontnuchterd zijn dat we gewoon de auto in kunnen stappen. Uiteindelijk hebben de jongens, Tamara en wij de cruise geboekt en gaat Anne Kajakken en wandelen. Daarna zijn we door het centrum gaan lopen en spraken we met z'n alle bij het meer af, waar Alex en ik nog een duik in hebben genomen…IJSKOUD!! Note to myself: Ga nooit meer in een meer in NZ zwemmen. Na de verfrissende duik besloten we om een Fergburger te nemen. Iedereen had het bij queenstown altijd over het uitgaan, het meer en de Fergburger. Een Fergburger is een Hamburger maar dan ter grote van ongeveer 2 Big Macs, maar dan wel alles vers gemaakt. Die toko is mateloos populair en de rij staat dan ook ver buiten het restaurant. Maar het is het waard om er achter aan te sluiten want ze zijn heerlijk. Na de burger zijn we terug naar de camping gegaan en hebben we ons opgefrist. Uiteraard kon de alcohol die avond niet ontbreken en we begonnen de avond met wat drank spelletjes en we besloten tegen een uur of 11 richting de stad te gaan waar we met Michael, Mo, Philip, Mildred en Fabian hadden afgesproken. Ook hun kennen we vanuit Melbourne dus je zou het kunnen zien als een kleine reünie die we hadden. Uiteindelijk zijn we allemaal helemaal uit ons dak gegaan en lagen we tegen een uur of 3, half 4 in bed. Als dat maar goed gaat morgen…

Dag 19 10/12

De wekker gaat maar ik ben niet vooruit te branden en het is ook nog eens snik heet in die auto. Lidia is al wakker en ik gooi de deur open op zoek naar frisse lucht. Dan besef ik het ineens..ik heb een enorme kater! Maar..Bij nacht een man, bij dag een man (zeggen ze). Iedereen komt met een brakke kop hun camper uit lopen maar het was t allemaal waard..wat een nacht. Ik lig nog heerlijk in mijn bed met de deur open en de zon schijnend op mijn gezicht. Die meiden waren twee uur eerder al vertrokken omdat de Kajak tocht van Anne al om 2 uur begon en het is 4 uur rijden naar Milford Sound. Zo langzamerhand pakken ook de jongens hun spullen in maar het kan mij een worst wezen..Ik lig nog heerlijk in mijn bed en ben een ook nog niet van plan uit te komen. Als ook de jongens vertrekken word het toch wel eens tijd om actie te ondernemen en een douche is een goed begin van de dag. Als ik terug kom heeft lidia de auto al helemaal getransformeerd en zijn we klaar om te gaan. Plotseling heb ik een raar gevoel in mijn maag..iets knort..een teken dat ik honger heb en wat beter dan een Fergburger kan deze honger stillen? Juist..Op naar Ferg om zo'n burger te halen. Tegen twaalven zijn we dan eindelijk klaar om te vertrekken en hebben we precies 4 uur om daar ze zijn. Half 5 vertrekt de boot en 4 uur moeten we ons melden. Gelukkig vallen de slinger weggetjes mee en is het een super mooie tocht om te maken. De mooiste tochten die we tot nu toe hebben gereden was tussen Haast en Wanaka, en Queenstown en Milford Sound. Tijdens de reis zijn we ook de eerste tunnel tegengekomen en nu snap ik waarom ze hier geen tunnels hebben. Moet ik eerst 15 minuten op een stoplicht wachten om vervolgens in een totaal onverlichte, eenrichtingsverkeer tunnel te rijden, waarbij het vocht van het aarde boven mij op de auto drupt. Over afwerking gesproken, maar wel een grappige ervaring. Uiteindelijk kwamen we een half uur eerder aan en waren de andere er ook al. Op de boot krijgen we van de kapitein veel informatie en het was inderdaad erg indrukwekkend om tussen de fjorden te varen. Helaas geen dolfijnen gezien maar wel zeehonden en een pinguïn. Veel foto's gemaakt en veel gelachen met z'n allen wat deze trip ook weer tot een succes maakte. Op de terug weg stoppen we halverwege bij een DOC site om daar de nacht door te brengen. Ook dit keer slapen we weer aan een meer, omringt met bergen en het uitzicht is echt fenomenaal. Helaas zijn ook hier de Sandflies flink aanwezig en heb het zelfs nog nooit zo erg meegemaakt. In de avond bekijken we de foto's van de vorige avond van het uitgaan in Queenstown en schijnbaar als je gedronken hebt kenne sommige mensen geen schaamte. Weer veel gelachen en we kijken alweer uit naar onze volgende avond in Queenstown. Tegen een uur of 12 vonden we het wel prima en belanden we in bed. Het was vrij warm dus we besloten om de ramen op een kiertje te zetten zodat we wat frisse lucht kregen, maar of dat nou zo'n goed idee was…

Dag 20 11/12

Om 5 uur word ik wakker met enorme jeuk! Ik begin zwaar te krabben aan mijn voeten en realiseer me dat ik abnormaal veel gestoken ben. Heb sokken aangetrokken in de hoop dat het minder zou worden en bega weer een poging tot slapen. Tegen een uur of 8 word ik weer waker met alleen maar gezoem om mij heen..Zwaar irritant. Ik schuif het gordijntje opzij en zie tientallen Sandflies op de binnenkant van het raam zitten. OH s***. Al met al zaten er letterlijk honderden van die Sandflies in de auto. Hoe hebben we die ramen op een kiertje kunnen zetten terwijl we wisten dat er zoveel van die beestjes waren. NIET SLIM. We stappen de auto uit en proberen de Sandflies uit de auto te meppen. We willen hier zo snel mogelijk weg. Snel ontbijten en gaan met die banaan. We besluiten om weer een stuk terug te rijden omdat een Ranger ons had geadviseert om een bepaalde track te lopen, dus gingen we dat maar doen. De hike duurtde ongeveer 2,5 uur en was ook weer onwijs mooi. We liepen naar een hoogte van 919 meter en hadden een mooi uitzicht over het berg landschap. Eenmaal weer terug vertrokken we richting Te Anau waar we met z'n allen weer even gingen tanken. Vanaf daar zouden we onafhankelijk van elkaar gaan rijden en elkaar meeten in Queenstown aangezien de camper van de jongens op sommige plekken niet harder dan 40 rijd..heel frustrerend. We kwamen iets later aan dan verwacht omdat ik na de eerste 25 km dacht dat we verkeerd reden en weer terug reden. Eenmaal weer terug in Te Anau kwamen we erachter dat we toch wel goed zaten..lekker slim. Uiteindelijk waren we tegen etenstijd aan en besloten we een andere camping op te zoeken dat de vorige keer omdat je om die camping moest betalen voor de douche. Na het eten wisselden we wat foto's uit en kwam het spel kaarten en de alcohol weer op de tafel om er weer een geslaagde avond van te maken. Uiteindelijk belandde we weer in dezelfde club als de avond ervoor en was het weer een succes ondanks dat het een stuk rustiger was. Om naar morgen, waar onze wegen weer scheiden.

Dag 21 12/12

Check out time: 10 uur. Hoe laat worden we wakker: 10 uur. Dat gaat hem dus al niet worden maar gelukkig houden we ons daar nooit aan. Op ons dooie gemak bakken we een eitje en bespreken we de plannen. De Jongens gaan nar Mt Cook, de meiden naar het Noorden en wij..wij hebben geen plan. We hebben dagen over dus moeten die zien op te vullen. Na gedoucht te hebben gaan Alex en ik naar een internetcafé om de video te bekijken die Merry heeft gemaakt van onze Uluru trip. Geniale film. Heb hem ook naar een aantal van jullie gestuurd. We lagen soms weer helemaal in een deuk. Tegen half 1 kwam iedereen naar het centrum en schijnbaar had de camping al lopen klagen dat we er nog steeds waren dus ik besloot de auto op te halen en hem ergens in de stad te parkeren. De jongens haalden hun laatste Fergburger, de meiden spenderen nog een uur op het internet en wij lopen een beetje door de straatjes op zoek naar souvenirs. Als de jongens hun burger hebben opgegeten zijn ze klaar voor vertrek en nemen we afscheid van de Alex en de jongen en Anne en Tamara. Grappig hoe zo'n reis dat kan lopen. We hebben een super leuke tijd met z'n alle gehad maar nu houd het op en gaan Lidia en ik weer samen verder. We lopen nog een beetje door de stad en besluiten dan terug naar die camping te gaan omdat lidia haar handdoek nog aan de waslijn hing. Daar bleven we vervolgens nog eens 2 uur om wat te eten, te chillen en een nieuwe route uit te zetten. We zijn nu van plan om van Queenstown naar Dunedin te rijden en vanaf daar via de weg langs de kust naar Christchurch te rijden. We blijven niet op de camping maar rijden naar een DOC site 15 km van Queenstown af. Na 4 km op een gravel pad, al rijdend tussen de schapen en de koeien belandden we op een stuk grasveld, weer aan een meer waar in een hoekje en stel hippies een feestje aan het bouwen zijn. Aan het water raken we met elkaar aan de praat en ze nodigen ons uit om bij hun te zitten. In het begin dacht ik echt dat het van die zweverige types waren maar die viel uiteindelijk mee. Ze kwamen uit Argentinië, Chili, Spanje en Frankrijk en een van hun moeders was overgekomen en had een hele maaltijd voorbereid. Al snel kregen we een bord op schoot en zaten we aan de salade met vers brood en vlees. Het waren echt onwijs aardige mensen we hebben veel gelachen. ze hadden een soort van draaitafel mee en die gasten stonden daar enorm goed te draaien terwijl wij heel relaxed op een kleed zaten aan t meer. Super vet om dan zoiets mee te maken, vooral omdat je in het begin denkt dat het van die zweverige types zijn maar uiteindelijk heel relaxed zijn. Tegen een uur of 10, half 11 moest de muziek uit van de beheerder en besloten zij terug naar Queenstown te gaan en bleven wij hier. Op naar morgen, kijken wat ons dan weer te wachten staat.