Het heeft me wat twijfels gekost, maar ik heb toh besloten dat je Peru niet kan verlaten zonder een stukje van de Amazone mee te pakken. Een heel groot deel van Peru bestaat tenslotte uit Amazone.

Op maandagavond ging ik met de nachtbus naar Puerto Maldonado. De nachtbussen worden steeds beter. Dit keer kreeg ik zelfs iets te eten en te drinken en kon mijn stoel bijna volledig horizontaal. Ook qua tempertuur in de bus is het in Peru beter toeven dan in Bolivia.

Daar heb ik overigens nog niets over geschreven: Je kunt aan alles merken dat Peru welvarender is dan Bolivia. Er zijn hier ook gewone winkels en de bussen en taxis zien er allemaal wat netter uit. Verder spreken meer mensen Engels, wat aan een kant erg handig is, maar mijn Spaanse vaardigheden helaas niet bevordert.

In Puerto Maldonado werd ik opgehaald van het busstation om met de boot naar onze lodges te varen. Na ongeveer een uur varen kwamen we aan in een paradijsje met geweldig mooie lodges en uitnodigende hangmatten. De lodges hebben geen glazen ramen, alleen maar horren, glas is niet nodig. Eerst was ik bang dat ik deze trip te kort op de Salkantay trek had geboekt, maar gelukkig hebben we veel vrije tijd en heb ik dus alle tijd om in de hangmat en langs het zwembad bij te komen van het wandelen.

Ik dacht dat ik tijdens de Salkantay goed verzorgd was qua eten, maar het eten smaakt me hier nog veel beter. De eerste lunch wordt opgediend als een cadeautje in grote bladeren. Het rijstgerecht is ook in deze verpakking bereid: om je vingers bij af te likken.

Na de lunch varen we naar het apeneiland om op zoek te gaan naar, je raadt het niet, apen. Echt wilde apen zijn dit niet, want de gidsen nemen een zakje bananen mee waarmee we ze kunnen lokken en voeren. Behalve heel wat apen, leren we ook nog wat over de planten in de jungle. Zo is er een boom waarin veel mieren leven. Deze mieren doden alle planten in een straak van een meter, zodat hun boom kan overleven. Het wordt ook wel de justice tree genoemd, reken maar dat je streek niet nog een keer uithaalt nadat ze je een uurtje aan deze boom hebben vastgebonden.

In de avond gaan we in de boot op zoek naar kaaimannen. Terwijl de gids hun ogen al van mijlenver ziet schitteren, zit ik alleen maar in een zwart gat te kijken. Uiteindelijk weet ik ook een paar oogjes op te merken. Om het krokodilletje wat beter te kunnen bekijken vangt de gids hem met zijn blote handen!

De volgende dag moeten we erg vroeg op. We gaan naar het Sandoval-meer en de meeste activiteit van de dieren is in de ochtend. Dat is ook wel te horen, wat een geluiden! Onderweg naar het Sandoval-meer zien we allerlei vogels en ook nog wat apen, otters, kaaimannen en schildpadden. Het is hier echt schitterend!

Zodra het donker is gaan we op pad voor de night walk: op zoek naar het nachtleven. En dan bedoel ik niet dat van discos en pisco sour, maar het leven van insecten en slangen. Ook al ben ik niet echt bang voor spinnen (de enige gek op sandalen), ik zie er ook de lol niet echt van in om op zoek te gaan naar die harige onderkruipsels. Gelukkig voor de jongens vinden we twee nesten van Tarantulas, de meest giftige spin uit de regio. En alsof dat niet genoeg was ontmoeten we ook de papegaaislang, ook de meest giftige in zijn soort. Ik ben wel blij met mijn horretjes.

Eigenlijk zou ik op dag 3 al met de ochtendboot mee terug moeten, maar omdat dat zou betekenen dat ik 12 uur op de nahtbus moest wachten heb ik nog een activiteit en een lunch bij geboekt.

We gaan kayakken en zwemmen op en in de rivier en daarna klimmen we naar een hoog uitkijkpunt vanaf waar we (waar ik heel erg op had gehoopt) een paar tucans zien.

Terug in Puerto Maldonado kwam helaas het trieste nieuws van de vliegramp in Oekraine. De laatste dagen voel ik me er wel een beetje raar van. Hier gaat het leven gewoon door en hoor je er niemand over, terwijl voor een groot deel van de Nederlanders de wereld stil lijkt te staan. Zoveel Nederlanders in rouw terwijl ik hier de tijd van mijn leven heb, dat voelt toch wel een beetje raar.