Auto, vliegtuug. Een trein, een boot. Wat is de wereld toch groot. Oja, en ook nog een bus, een tuktuk, een fiets, een kabelbaan, de metro en natuurlijk de benenwagen. In de vier weken dat we nu weg zijn, hebben we al veel vervoersmiddelen gehad. Zo fietsten de mannen op de Malediven rond op kinderfietsjes omdat ze zelf niet veel groter zijn. Ons ging het met die lange Hollandse benen echter iets minder soepel af. Op Sri Lanka hebben we veel met het openbaar vervoer gereisd. De bussen waren een beleving op zich. Het kostte zeer weinig (gemiddeld 30 cent per ritje) en daarbij kreeg je gratis muziek in Bollywoodstijl, mannen die je de hele reis aankijken en chauffeurs die of heel hard of heel zacht rijden. De trein reed vooral heel zacht, maar de uitzichten waren prachtig: tussen groene theevelden, lange stranden en levendige dorpjes. Als de trein voorbij was, liepen veel mensen op weg naar school, huis of werk gewoon weer op het spoor. Dat was immers de snelste weg voor ze. Een andere prettige bijeenkomstigheid, was het eten. Dat kwamen kleine mannetjes, veelal zonder tanden, verpakt in huiswerk verkopen. Heerlijke pepers, gefrituurde balletjes en ander eten waarvan wij geen idee hadden wat erin zat. Maar vooral de tuktuk bracht ons in de dorpen en steden van Sri Lanka waar we wezen moesten. Soms twijfelden we of we wel heelhuids een berg opkwamen of moest je eerst goed onderhandelen voor een schappelijke prijs, maar uiteindelijk kwam het altijd goed.
In Singapore was het vervoer wel heel goed geregeld; comfortabele taxis, de metro en jawel een rondvaartboot. Om van Singapore naar Maleisie te reizen, hebben we weer een bus genomen. En niet zomaar een bus. Bij de stoelen die daarin stonden, verbleekt zelfs de meest comfortabele bioscoopstoel. Helaas moesten we wel twee keer uitstappen voor een tas- en paspoortcontrole; een keer bij de Singaporese grens en nogmaals bij die van Maleisie.
Op Langkawi, een eiland in Maleisie, hebben we voor twee dagen een auto gehuurd. Het eiland heeft geen openbaar vervoer waardoor dat goedkoper is dan steeds een taxi te moeten nemen. Daarmee konden we naar een kabelbaan waarmee je op de top van een berg het hele eiland kunt zien. Ook hebben we in zoetwaterbronnen gezwommen, op afgelegen stranden zon gebaden en zijn we zes keer in ons favoriete shoppingcentre geweest. Nu gaat de reis verder naar andere delen van Maleisie. Met weer een ander vervoersmiddel: de slaaptrein.