UBUD

Zondag 8 november 2009.

We verlaten rond 10 uur Candidasa op weg naar Ubud. De taxi brengt ons en al snel verlaten we de kustweg om door het binnenland richting kunstenaarskolonie te rijden. Ubud is inmiddels een groot, door toerisme beheersd dorp. Nog niet zo lang geleden was dit een idyllische plek waar vakantiegangers zich terugtrokkenom om de traditionele kunst en cultuur van de Balinezen te leren kennen. Daarnaast kan men er nog van de betrekkelijk ongerepte natuur genieten. Onze eerste indruk was althans prima: leuke sfeer, meer toeristen, lekker geurtje en een uiteenlopende keuze aan café's, restaurants en geusthouses. We lieten ons afzetten aan de Jalan Bisma, een kleine straat die vertrok vanuit het centrum. Hier zouden we op zoek gaan naar Nick's Hidden Cottages, ons logement voor de komende 5 dagen. We vonden al snel de ingang: een verhoogd pad tussen de rijstvelden met op het einde van dit pad: ons hotel. Amai… dit was echt wel "hidden". We checkten eerst de kamers en het zwembad en onze eerste indruk was oké: mooie ruime kamers met airco, ijskast en centraal gelegen: Wifi! Straks of morgen even uittesten!!!

We schreven ons in en namen dadelijk een frisse duik in het mooie zwembad. Het hotel is totaal anders van vorm: eerder een grote blok in Chinese stijl met mooie daken en niet zozeer in een tuin gelegen en met vooral veel trappen! Na onze frisse duik hoorde natuurlijk een frisse pint. Wie had dat gedacht: geen bar in dit hotel! Dit kon toch iet waar zijn? Wij naar de receptie… graag 4 frissen pinten en wat diet coke? No problem: 10 minutes….Bizar?! Zou de bar dicht zijn omdat er te weinig gasten zijn of zou er gewoonweg geen bar zijn? Niet getreurd, de frigo in de eetzaal lieten we vullen. Morgen zouden we frissen Bintang hebben!

We besloten Ubud te gaan verkennen. Het was buiten nog steeds bloedheet maar de eerste druppels waren gevallen. Zou het uiteindelijk gaan regenen? We hadden tot nu toe nog geen regen gehad. Neen, na 5 druppels stopte het al. We liepen het centrum in en vooral de mooie winkels vielen ons hier dadelijk op. Niet alleen de kitcherige bazaar van in Lovina of Candidasa maar mooie winkels met merkkledij en vooral nogal wat winkels met schilderijen en beeldhouwkunst. We liepen door de hoofdstraat en bezochten het Puri Saren. Dit paleis staat tegenover de markt en staat in het midden van het centrum van Ubud. Hier worden een heilige dolk en de maskers van de apengeneraal Hanuman bewaard. We liepen verder, aten een lekker middagmaal in Casa Luna en trakteerden onszelf op de zo welverdiende bintang! We besloten om morgen op uitstap te gaan. In het hotel bieden ze ook excursies aan maar die doen plaatsen aan waar we al geweest zijn. We spreken af met een plaatselijke taxi en die pikt ons morgen om 9 uur op aan Nick's Hidden.

's Avonds gaan we naar een "Kecak"-dansvoorstelling kijken. We hadden op straat tickets gekocht en we zouden in de Pura Batukaru Tempel moeten zijn om 19 uur om zeker goede plaatsen uit te zoeken. De voorstelling zou beginnen om 19u30. We waren bij de eersten en zaten dus vooraan. De tempel was misterieus verlicht en in het midden stonden een hoge kaarsentoorts te branden. Stipt om 19u30 begon de voorstelling.

De Kecak is een speciale dans. De dans wordt begeleid door een mannenkoor "de Gamelan Suara". Tijdens deze dans wordt een verhaal uitgebeeld en ongeveer honderd mannen met ontbloot bovenlijf en met geruite sjarongs zingen gedurende meer dan 1 uur "tsjak - tsjak"… Ze bootsen apengeluiden na en bewegen ritmisch met hun bovenlichaam. Af en toe steken zij hun handen naar de lucht en bewegen de handen. Zij blijven bijna gedurende heel de voorstelling in een kring zitten en de dans wordt in de open circel in het midden opgevoerd. De kostuums van de dansers zijn prachtig. Het was jammer voor de dansers dat er zo weinig toeristen waren. Zij gaven het beste van zichzelf en het is bewonderenswaardig hoe je gedurende een dik uur steeds dezelfde klanken kan voortbrengen. Hier en daar was er een voorzanger die af en toe het tempo of de zang veranderde maar meestal was de toon dezelfde. Het was een schitterend schouwspel en absoluut de moeite waard! Na dit spektakel kwam er nog een "trance-danser". Deze danser, zittend op een paard (een soort stok met hieraan bamboetakken en raffia gebonden) danste in het rond. Opgezweept door de zang van de "Gamelan Suara" raakte hij in een soort trance en hij liep meermaals door brandende kokosnoten. Zijn voeten zagen op het einde van de voorstelling zwart en hij werd gezegend door de priester. Na een lekker avondmaal met prima bediening doken we ons bed in.

Maandag 9 november 2009.

Vandaag hadden we afgesproken met Blue, een plaatselijke gids, om 9 uur aan Nick's Hidden Cottages. Onze trip zou beginnen met een bezoek aan Goa Gajah, de olifantengrot. Een steile trap leidde ons omlaag naar de grot, één van de oudste monumenten van Bali. De ingang is als de muil van een immens demongezicht vorm gegeven.Zijn klauwen lijken de rots uit elkaar te scheuren. Aan de linkerkant staat het 1m hoge Ganeshabeeld (de olifantengod) en rechts zietmen 3 kleine beelden staan. Voor de grot is een grote badplaats. We volgden de weg omhoog en begaven ons midden in de bush. Van hieruit konden we een bezoek brengen aan de boedistische tempel. We wisten niet dat de trip zo vermoeiend zou zijn: het was weer een heel eind klimmen en het was weer maar eens bloedheet! Deze morgen zag het er naar uit dat het ging regenen maar de Godin van het weer had zich na 5 druppels bedacht!!!

Na een redelijk lange tocht in een toch wel schitterende omgeving wees een plaatselijke dame ons de uitgang: recht omhoog! Klimmen! Alsof we iets anders voor ogen hadden!!!

We kwamen uit op een heel andere plaats dan verwacht en onze gids keek nogal raar op dat we zolang binnen bleven en dat we dan uiteindelijk nog langs een heel andere kant op de parking toekwamen.

Wij reden verder naar Pejeng. Hier bezochten we de tempel Pura Panataram Sasih, één van de 6 belangrijkste op Bali. Hier "moesten" we de "Maan van Pejeng" gezien hebben, de grootste bronzen keteltrom van de wereld. De maan van Pejang is heilig voor de Balinezen. Er worden vele offers aan gebracht. Wij vonden hem nogal tegenvallen…

Van hieruit reden we verder naar de Koningsgraven, de Gunung Kawi. De Koningsgraven liggen midden tussen de rijstvelden in een steile ravijn. De weg ernaartoe was mooi: links en rechts rijstvelden en terrassen zo ver als je kon kijken maar: trappen, trappen en nog eens trappen! En het was nog steeds pokkeheet….

Eenmaal beneden in de vallei bekeken we de graven die uit het zwarte rotsgesteente gehouwen zijn. Er staan 4 candi's (tempels) aan de ene kant en 5 candi's aan de andere kant van de rivier. Deze graven zijn wel 7m hoog. Een 10de tempel bevindt zich in het dal. Het gaat om de rustplaats van koning Anak Wungsu, zijn beide vrouwen en zijn zonen. In de buurt van de tempels bevinden zich ook nog kluizenaarsgrotten. Nu moesten we terug "up"… alle verkopers riepen ons tot vervelens toe na: sjarong, cheap price, cold drinks, please buy,… eenmaal boven waren we blij plaats te kunnen nemen in de air-conditionned car van Blue. Afkoelen…

Na dit bezoek reed Blue met ons naar het Noorden, richting Lake Batur. We stopten in een restaurant met view op de mountain. De Batur is een vulkaan met een hoogte van ongeveer 1700 meter en de krater heeft een doorsnede van 12 km (of 12 kilo zoals ze hier zeggen). Het eten was goed en het uitzicht spectaculair. Na een welverdiende rust zetten wij onze tocht verder richting Tampaksiring, waar we de warmwaterbronnen gaan bezoeken. Hoog op de berg staat het prachtige paleis van Koning Sukerno. Nu is deze plaats niet meer voor toeristen toegankelijk. Wij beperken ons dus tot de "hotsprings". In een groot bassin ziet men de warmwaterbronnen opborrelen. Dit water loopt dan over in 2 bassins (een voor de vrouwen en een voor de mannen). Hier nemen de Balinezen een bad terwijl ze het water van de hotspring aanbidden.

Van hieruit rijden we verder richting Sebatu, de stad van de houtsnijders. Zij maken, in opdracht van de vele toeristische winkels in Ubud, kunstwerken uit hout. Prachtige werken waar veel tijd en energie in steekt. We stoppen even voor een kort bezoek aan een plaatselijke houtsnijder. We rijden verder richting Ubud en komen langzamerhand in de rijstvelden terecht. Blue zet ons op het beginpunt van een wandeling af en beloofd ons op te pikken aan het einde, aan het café! Mmmm lekker!

De korte trip door de rijstvelden was de moeite en de koele drank aan het einde van de rit inclusief het prachtige uitzicht was nog mooier! Groen in zoveel verschillende tinten! Bleu vertelde honderduit in de wagen en hij bezat een geweldig gevoel voor humor. Hij was helemaal niet opdringerig en probeerde ons veel info mee te geven over de Balinese samenleving, de scholen, de religie, de ceremonies, de hanengevechten, drugs en prostitutie. Hij sprak zeer goed Engels en zijn vlotte babbel verveelde niet.

We spraken af dat we morgennamiddag met hem zouden gaan "trekken" in de rijstvelden met als afsluiter een bezoek aan zijn leefgemeenschap. Dat beloofd!

Dinsdag 10 november 2009.

Na een nacht van hevige regen (jaja onze eerste echte regenbui die langer duurde dan 5 seconden!) stonden we 's morgens vroeg na het ontbijt klaar om Monkey Forest te gaan bezoeken. We hadden in Lovina en Candidasa al kennis gemaakt met de apen maar die bleven altijd wel wat op afstand. De apen van Ubud staan ervoor bekend opdringerig tot zelfs agressief te zijn. We besloten geen voedsel voor hen te kopen en gewoon het park door te wandelen. Dit was achteraf gezien de betere beslissing want alle bezoekers met bananen werden lastig gevallen. De apen graaien in handtassen, ze kruipen op u en steken hun handen in de broekzakken van de bezoekers. Nogal wat mensen werden zo lastig gevallen dat de bewakers moesten tussenkomen.Eén jonge gast werd in zijn hand gebeten omdat hij de banaan niet wou geven….

Het bos en de natuur zijn prachtig. De centrale waringiboom trekt onze aandacht. We volgen het pad en komen uiteindelijk een filmploeg tegen die in deze prachtige groene omgeving aan het opnemen is. Zou dit de ploeg van Julia Roberts zijn? In de kranten stond vermeld, volgens onze gids, dat Julia in Bali zou zijn voor de shooting van haar nieuwe film… eerder tijdens onze vakantie, als we doken op Manta Point vlakbij Nusa Penida, hadden ze ons ook al verteld dat ze hier op Nusa Penida bezig waren met opnames (want wij mochten niet zo dadelijk aan land tussen onze 2 duiken door). Wij dachten dat het om een grap ging maar het scheen toch waar te zijn.We liepen verder door het park om uiteindelijk bij de Pura Dalem Agung Tempel aan te komen. Dit is de crematietempel die bij het Apenbos hoort. De poort naar het binnenhof is opmerkelijk: deze rust op een schildpad die door 2 slangen omkronkeld is. Tijdens ons bezoek konden we zien hoe beeldhouwers de muren van de tempel aan het uitkappen waren. Er worden ganse verhalen verteld in deze reliefen… engelengeduld moet men hebben!

Na "Monkey Forest" een snelle hap in "de Artiest", een bekend restaurant in het centrum van Ubud. Je krijgt er echt waar voor je geld. Lekker eten met een uitzonderlijk goede bediening! Na de lunch nog even in het zwembad want om 15 uur kwam Blue ons oppikken voor de trekking. Stipt op tijd… weile weg: met rugzak, water en fototoestel… en op ons "tevakes" natuurlijk!

Blue had zijn broer Made mee gebracht want Blue zou met ons wandelen en Made zou ons op het eindpunt (over de rivier) staan op te wachten. Op een onbenullig pad startte onze wandeling: dadelijk trappen naar beneden. Ik denk dat ik tijdens heel mijn leven nooit zoveel trappen gemaakt heb als hier op 3 weken in Bali! We kwamen dadelijk Balinese dames tegen die met een samengevouwen roeiboot (rafting) ophun hoofd de weg omhoog wandelden. Dit is loodzwaar! Wij kwamen al vlug aan de rijstvelden en Blue legde ons precies uit hoe rijst geplant en geoogst werd. Eerst kwamen we bij de "Harvest" (oogst) aan en zagen de dames de rijst kloppen. Daarna wandelden we verder over een smal pad en kwamen we bij de "seedlings" (de kleinste zaden) aan. Deze werden samengebonden in kleine bussels en daarna uitgeplant op de terassen. De terassen werden hier bewerkt met de hand (hakken) omdat deze onbereikbaar waren voor ploegtoestellen. Onderweg liepen we langs het irrigatiekanaal, dat de Nederlanders indertijd nog gebouwd hebben. Dat zij verstand hebben van irrigatie is wel duidelijk! Overal worden alle terassen nat gehouden en alle boeren krijgen evenveel water toebedeeld. De rijst wordt als hij rijp is afgesneden en het strogras dat achterblijft wordt dan in brand gestoken (als het water opgedroogd is). De assen blijven dan liggen en worden in een volgend stadium terug bevloeid en ondergehakt. Ondertussen laten de boeren ook ganzen op hun rijstvelden lopen onder leiding van een ganzenhoeder. De ganzen hebben een meervoudige functie: ze eten de kleinste rijstkorrels weg tussen de modder en tegelijkertijd laten ze hun bemesting achter op de rijstvelden. Als ze dan dik en rond zijn, worden ze opgeeten. We liepen verder en we kregen de nodige uitleg over planten, fruit en groenten. Blue deed echt zijn best. De vergezichten waren schitterend en groen is niet steeds groen…. We passeerden "The Four seasons", het hotel waar Julia zou verblijven(even vastleggen op foto!). Pure luxe! Ieder kamer had een eigen zwembad voor de deur! We vervolgden onze weg en overal zag je mensen vanuithet dorp die in de irrigatiekanalen een bad namen of de was deden. Van schaamte geen sprake… de dames zaten half naakt en de heren zeepten zich lustig in van kop tot teen. Na ongeveer 2 uur stappen langs de rijstvelden en de irrigatiekanalen kwamen we uiteindelijk bij Made. Hij reed met ons naar hun Balinese gemeenschap. Onderweg stopten we nog even bij de ceremonie van een crematie. De 2 lichamen van de overledenen van hogere kaste waren net verbrand en de genodigden zaten klaar om te bidden. Terwijl de assen nog smeulden ging de ceremonie verder. De priester ging met gekruiste benen zitten (teken van gebed) en de rest van de gemeenschap volgde. Het zou niet respectvol geweest zijn van hier aanwezig te blijven en wij besloten dan ook van deze ceremonie te verlaten. Eenmaal bij zijn "compound" (leefgemeenschap) aangekomen werden we verwelkomd door zijn nicht en we kregen een hele uitleg over de leefgemeenschap: wie sliep waar en waarom, waarom die tempel zus en zo enz… We moesten zijn varken met de biggen bewonderen en we stelden vast dat hij het niet slecht deed. Hij had een mooi stenen huis met tv en een eigen keuken met gasfornuis, een eigen wagen,… Zijn moeder werd nog snel voorgesteld en we maakten kennis met zijn vrouw.

Na ongeveer 30 minuten bracht hij ons terug naar Ubud. Het was een fijne uitstap geweest. We hebben veel gezien en bijgeleerd.

's Avonds gingen we eten in het Lotus restaurant. Dit was een restaurant met een decor om "U" tegen te zeggen. Aan de achterzijde was het restaurant open en je keek uit over een vijver met lotusbloemen, allemaal in de bloei of op zijn minst in de knop. Op de achtergrond was de tempel prachtig belicht en juist op dit moment werd de Ramayana-dans opgevoerd. We ziten niet op de eerste rij maar konden toch genieten van de dans. De muziek werd verzorgd door dames die constant op een soort xylofoon tokkelden en de dans was kunstig. Weer maar eens werd een verhaal uitgebeeld. De kostuums waren uiterst verzorgd en de dansers wrongen zich in alle mogelijke bochten (vooral de hoofdbeweging is bewonderenswaardig!). Wat we morgen gaan doen staan nog niet vast. Ofwel gaan we naar het museum ofwel naar de "birds"…. We zullen zien.

Woensdag 11 november 2009.

Wapenstilstand, korpsmaaltijd,… jaja ver van huis en we denken aan ons Koningshuis: "Vive le Roi" oftewel: "Hiep hiep Hoera voor de Koning" (inside joke)… We hiefen het glas op deze zonninge en hete 11 november, ver van huis maar in onze sas. In de voormiddag gingen we op zoek naar het Birdsparadise maar dat scheen een misverstand te zijn: je kon hier om 9 uur 's morgens onder leiding van een gids gaan "birdspotten" en niet zoals wij dachten vogels bekijken in een soort park. Het museum van Antonio Blanco sprak ons niet aan dus we wandelden hieraan voorbij. Wij op zoek naar Murni's Warong, volgens de gids één van de mooiste en oudste eetgelegenheden van Ubud. Dit was inderdaad zo. Prachtig tegen de helling gebouwd, verspreid over3 a 4 terassen genoten we van een lekkere aardbeien-lassie! Een overheerlijke specialiteit van Bali: een mix van yoghurt en fruit! Superlekker!!! De mannen dronken natuurlijk een Bintang (ook een specialiteit van Bali)! We spraken af dat we deze avond zouden opgepikt worden aan het resort door de chauffeur van deze eetgelegenheid om hier ons "laatste avondmaal" te nuttigen. We wandelden door het centrum van Ubud en kochten nog een paar laatste soeveniers. Onze tocht eindigde rond 16 uur aan het zwembad van ons resort waar we nog wat van de zon meenden de profiteren. Jammer genoeg dacht zij hier anders over… Ondertussen was de elektriciteit ook terug.

Na ons "buitensporig" avondmaal kwamen we tot het besluit dat deze vakantie de moeite waard is geweest! Bali is een land vol traditie. De natuur is wondermooi en de mensen vriendelijk. Het toerisme is een belangrijke bron van inkomsten en alles en iedereen is hierop afgestemd: transport, resorts, gidsen, duikcentra,wisselkantoren,…

Wist je dat…

-Lassie een overheerlijke drank is waar yoghurt en vers fruit gemixed wordt.

-Heel Bali volgens ons bestaat uit trappen.

-Gerda 10 duiken heeft gedaan alhoewel ze dacht er maar een 2-tal te doen.

-De Oost-Indische Compagnie regelmatig nog langs komt in Bali.

-Dat Bali-Belly staat voor reizigersdiaree.

-Er zoveel schurftige honden zijn in Bali besmet met Rabies dat de regering op sommige plaatsen geboden heeft om deze dood te rijden.

-De Waringi geen coctaildrank is maar een zeer speciale boom met vooral veel luchtwortels, een zeer uitgesproken stam en die vaak lange lianen heeft.

-De gemiddelde Balinees een 600.000 Rupiah verdiend per maand (ongeveer 42 euro).

-Je in Bali overheerlijk kan eten.

-We elke dag een activiteit op het programma hadden staan.

-We zeer veel tempels bezocht hebben.

-We de 2 vulkanen bezocht hebben.

-"tevakes" ook goed zijn om aan trekking te doen.

-Je beter stokken meeneemt als je gaat "trekken".

-"Terramikasih" dank u wel betekent

-Dat er zowel Indonesisch al Balinees gesproken wordt op Bali.

-Dat de Nederlanders nogal wat invloed gehad hebben in het taalgebruik in Bali. Want asbak, knalpot, achteruit, boentjes, handdoek, notaris en secretaris,… zijn dagdageljkse woorden in het Balinees.

-We na 3 dagen niet meer zouden zweten… raar dat we de laatste dag nog steeds zweten zodat we eruit zagen alsof we een douche genomen hebben.

-We de bemo namen alsof we dagdagelijks niets anders deden.

-Balinezen heel slecht zijn in het tekenen van plannen.

-Dat afstanden worden weergegeven in Kilo en niet in Kilometers.

-Mango op Bali moeilijk te krijgen is maar dat er wel ananas is.

-De stroom er regelmatig uitvalt.