Mijn laatste avondmaal in Nederland

De kamer wordt kaler en kaler, met alle persoonlijke spullen die van de kastjes, lades en vensterbank in de koffer worden gepropt. Een Italiaans meisje komt mijn meubilair en kamer gebruiken voor de tijd dat ik weg ben. Ik hou mezelf bezig met de laatste dingen regelen, vragen en controleren, checken en dubbel checken. Maar zelfs met al deze voorbereidingen slaap ik nog slecht. Ik kan me niet voorstellen dat ik binnen 48 uur voet zet op Koreaanse bodem, aan de andere kant van de wereld. Seoul, een wereldstad waar oud en nieuw elkaar ontmoeten (let op: niet botsen), waar het internet het snelst op de wereld is, waar grote shopping malls oftewel 백화점 (uitspreken: baekhwachom) naast kleine familierestaurantjes en straatstalletjes staan en waar ik donderdag de boel onveilig maak.

mijn koffer is ingepakt. Ik moet 7 maanden proppen in een koffer die niet zwaarder mag zijn dan 23 kg. Dat wordt nog moeilijk op de terugreis! Dikke vesten, truien en thermo leggings voor de koude wintermaanden met temperaturen van wel -20 graden celsius en siberische winden, zonnebrillen, regenjas en paraplu voor de klamme zomermaanden met de monsoon die 1 maand duurt. Nederlands eten mee om te lachen naar de reacties van Koreanen die ze mogen uitproberen, een do-it-yourself kitje mee om niet te vervelen in de eenzame avonden en genoeg vitamientjes mee omdat Koreaans fruit zo verschrikkelijk duur is. Dan nog mijn oude vertrouwde laptopje en wat boeken mee in de handbagage. O! Ben ik mijn belangrijke formulieren niet vergeten? checken, checken en nog eens checken.

maar dan moet ik er maar aan geloven. Over 13 uur vertrek ik richting Schiphol. Ik neem british airways richting Londen (Heathrow) en vertrek 3 uur later weer naar Seoul (Incheon). De 10 uur durende vlucht markeert niet het einde van mijn reis: eenmaal aangekomen in Zuid Korea haal ik mijn Koreaanse simkaart op, neem ik Koreaans geld op en neem ik de trein of taxi richting het hostel (ligt eraan hoe moe ik ben). De NS mag qua tarieven wel eens leren van het Koreaanse publieke transport: voor anderhalf- twee uur met de trein maar 2 euro!! Hier zou je zonder korting 50 euro snel mogen neerleggen O.o

Over mijn Koreaanse simkaart gesproken: in Korea kan men mij niet contacteren via telefoon of appjes (simkaartgebonden), dus ik zal zo snel mogelijk uitvogelen wat mijn Koreaanse nummer is, hoe ik al mijn contacten weer kan opslaan op mijn nieuwe simkaart en zo weer met jullie appen, skypen en via viber bellen (allemaal via internet dus niet belachelijk duur). Tot die tijd kun je me altijd bereiken op deze blog, facebook of via email.

Over een weekje krijgen jullie weer spam van mij, met waarschijnlijk veel foto' s, nieuwtjes en de eerste blikken op mijn studentenleven in Seoul! Tot dan....veel liefs

ps. pizza hawai was op het menu vandaag.