Laos: Een oase van rust in een hectisch Azië.

Van het indrukwekkende Siem Reap met zijn Ankor Wat ben ik per vliegtuig vertrokken naar Luang Prabang Laos. LP is een relatief klein stadje net alleen maar laagbouw. Direct als je het vliegveld verlaat merk je de rust. Voor het vliegveld wordt je niet aangevallen door verschillende taxi drivers, maar er is orde. Buiten hoor je geen auto's toeteren. Het is alsof iemand het geluid heeft uitgezet.

Het is moeilijk te omschrijven wat de mensen uit Laos zo anders maakt dan andere mensen uit Azië. Je moet het ervaren. Toch waag ik een gok het gevoel over te brengen. Het is alsof je van de middelbare school weer terug gaat naar de basis school. Van een plek waar je moet presteren,je op je hoede moet zijn en je de dagelijkse puberstress voelt, ga je terug naar een veilige plek waar de hele klas je familie lijkt.
Zoals elke stad in Azië heeft ook LP een night market. Maar daar waar je bij de andere markten niet stil durft te staan omdat ze je gelijk van alles willen aansmeren kan je hier rustig naar alles kijken zonder dat je enige druk voelt.
In de andere landen hoor je om de minuut: "hè mister massage?". Hier lachen ze alleen vriendelijk.
Wat het hier ook anders maakt is dat er geen echt uitgaansleven is. De "kroegen" moeten hier om half 12 dicht zijn en dat maakt een totaal andere sfeer. Geen harde muziek of grote flatscreens met sport, maar mensen met gitaar op straat en mensen die heel relaxed genieten van het eten op terrasjes.

Luang Prabang staat met name bekent om zijn grote aantallen tempels. Je ziet hier overal monniken lopen. Van heel jong tot heel oud. Het is een "stad" vol traditie. Vroeg in de morgen onderga je hier het volgende ritueel; Om 4 uur in de ochtend vechten 1000 den hanen om de: kraai je keel schor trofe. Daarbij lijkt het erop dat de haan onder mijn raam hoge ogen gaat gooien. Nick en Simon zouden bij het horen van de eerste tonen op de knop drukken en de stoelen omdraaien. Ik draaide me namelijk ook gelijk om, in mijn bed wel te verstaan Na deze eerste vroege serenade volgt al snel een tweede. Van ver hoor je ineens van alle kanten een laag brom geluid op je af komen. Het zijn de monniken die met werkelijk 100den om 5 uur in de ochtend al "zingend" door de straten gaan om eten op te halen die mensen aan de monniken geven. Iedereen is hier dan ook heel vroeg wakker. En ook voor de toerist is hier geen ontkomen aan. Is dat erg? Nee, het is geweldig.

Ondanks de peace sfeer die hier heerst lukte het me toch een kleine deuk aan te brengen in de Nederland -Duitsland relatie. Het volgende gebeurde; Ik was naar een tempel geweest waar je zeker 400 treden voor moet lopen. Ik moet eerlijk bekennen dat is even afzien. Beneden aan de trap kan je minuscule kleine geweven kooitjes kopen met mini vogeltjes er in( zie foto) Deze kan je, als je wil boven los laten en zo heb je een gevangen vogel bevrijdt zeg maar.
Ik was onderweg naar beneden, komt er een Duitser omhoog die er net 50 treden op had zitten. Zijn postuur verraden dat hij duidelijk raad wist met braadworst en warsteiner. In zijn hand had hij zo een klein geweven kooitje. Het was een meer dan komisch gezicht. De man kleurde echter na 50 treden al vuur rood en zijn gehijg dreigde het kooitje al haast uit zijn hand te blazen. Toen hij me aan keek vroeg ik: "heavy?" en ik wees naar het kooitje. Achter me hoorde ik proesten maar de man keek me aan met een blik die mij het signaal gaf enkele treden over te slaan zodat er voldoende afstand tussen ons zou zijn. Al hijgend keek hij nog even om. Wacht maar moet hij hebben gedacht tijdens het EK straks lach ik.