Omdat het op de highway naar het zuiden veel te druk was de eerste dag, beslisten we om nadien de Ho Chi Minh road te volgen tot Hue. Dit zou in 3 dagen moeten lukken. Het werden er echter 5, na heel wat motorpech. In Tanky, een stadje waar we slaapplaats vonden, was er een klein festival aan de gang. Best grappig om er als enige toeristen rond te lopen en aangekeken te worden. Er werd gezongen, gegokt, geschoten aan het 'schietkraam', wedstrijd breakdance en een heel raar spel gespeeld. Ze bonden een touw rond je middel met daaraan een komkommer. Met die komkommer moest je een klein bal vooruitduwen tot over de lijn even verderop. Hilariteit volop.

Tijdens deze rit zag je ook een heel ander Vietnam. Veel armer dan langs de toeristische kuststrook. Meestal waren de mensen hier ook vriendelijker en oprecht, behalve 1 keer. We moesten in een klein gehucht slapen, met 5 op een kamer (slechts 2 bedden). Er hoeven niet veel tekeningen bij denk ik. Vroegen ze dan nog eens een prijs die veel te veel was. Helaas had ze enkele pasporten en hielp er niets om af te dingen.

De laatste 2 dagen begonnen we de mechaniekers echter beu te zien. Telkens meerdere uren erbij verloren. Tijdens 1 van de vele problemen was er echter een school in de buurt en gingen we er met 3 binnen. We gaven er enkele rekensommen en speelden enkele spellen. Best een leuk tijdsverdrijf. Na de moto van Jonathan na 3 uren eindelijk in orde was, deed die van Richard het niet meer. Wederom mocht ik iemand vooruittrekken, ditmaal tot de dichtsbijzijnde stad. Daar bleven Jan en Richard een dag extra om de moto in orde te brengen en reden de andere 3 eindelijk door tot Hue. In de gietende regen weliswaar, welke voor 6 dagen bleven duren. De 5e dag werden we ook eens gestopt door de politie voor overdreven snelheid. Blijkbaar reden we 55 waar je maar 40 mocht. Men vroeg een half miljoen dong (21 euro) per persoon. Ik vroeg om een foto als bewijs. Toont men wel een foto van een andere motorijder. Ik bleef er dan op hameren dat we niet zouden betalen zolang ze geen bewijs konden geven. Na enkele minuten liet men ons dan gaan. Harmony had dit zelfs 4x meegemaakt wanneer hij alleen reed en hoefde enkel 1x te betalen (dan nog afgedongen tot 100 000). Nadien hoorden we dat de politie zo corrupt is als het maar kan en je meestal gestopt wordt door 'fake' agenten. Daarbij komt nog eens dat als je genoeg geld hebt, je kan betalen om agent te worden zonder enige opleiding!

Volgens mijn ervaring is men in het noorden vriendelijker dan in het zuiden, ondanks hun aanvaring met de Amerikanen een tijd geleden. Je ziet er ook nog vele borden die waarschuwen voor landmijnen, vooral bij de gedemilitariseerde zone in centraal Vietnam. Onderweg zie je de Vietnamezen ook vanalles en nog wat vervoeren: 2 levende varkens in een minikooi, een kleerkast, tafel met stoelen, enkele tientallen kippen op hun kop...