De 23e nemen we de transsiberische trein tot Irkutsk. In totaal zijn dit 5200 km in 88u! Het zal een unieke ervaring worden.

Je krijgt om te beginnen een matras, kussen en overtrekken. Wel practisch voor zo'n lange rit. Al snel vliegen enkele jongeren snel in de drank. Ze nodigen ons ook uit om mee te drinken, maar houden het nog bescheiden. Net naast hen zit een Frans koppel, Morgane en Antoine. Ze hebben om te beginnen dezelfde route als ons in gedachten en doen nu een deel samen. Niet gedacht dat we zo snel ons frans zouden gebruiken.

De eerste ochtend komt Arad, een koddige peuter, ons schaakspel aanschouwen. Na enige tijd begint hij echter de pionnen te verzetten en denkt dat hij wint. Best grappig manneke. Verder leren we ook Julia (een meisje van Azerbeidjan en onze tolk op de trein) en Lusi (een Russische advocate van 60 jaar) kennen. De eerste dag zien we vooral veel bos met daartussen houten huizen.

De derde dag zal voorlopig de meest hectische worden. s' Middags stopt de trein 40 minuten in Omsk en wandelen we er wat rond. Na een klein kwartier gaat Harmony nog eens naar het toilet en ga ik terug naar de trein. Daar staat die echter vertrekkensklaar, maar maak ik hen duidelijk dat m'n maat nog achterkomt. Het maakt echter niets uit en de trein vertrekt. Er start onmiddelijk een discussie tussen de condicteurs (elke wagon heeft er 2) en Lusi, Julia en mij. Intussen staat bijna de halve wagon rondom ons. We overlopen de opties en wachten tot Harmony iets van zich laat horen. Na een klein uur belt hij me op en raden we hem aan om de trein tot Novosibirsk te nemen. Daar zou hij terug meekunnen. Nadien laat de conducteur echt weten dat zijn ticket geanuleerd wordt en hoor ik nog allerlei verhalen. Het is wachten tot 20u40. Daar staat echter niet Harmony maar een norse dame vd spoorwegen ons op te wachten en ze snauwt naar me: 'paspoort, sleep!'. Het schiet me te binnen dat hij het in zijn kussen gestopt had en zonder paspoort kan je geen ticket kopen. Hij zat dus nog in Omsk. Ik toonde zijn paspoort ter controle en nog voor ik iets kon doen vertrok de dame ermee. Lusi en Julia riepen dat dit niet kon, maar het maakte niets uit. Lusi, de advocate, zei me dat ze ervoor ging zorgen dat alles in orde kwam en intussen belde ik terug de wachtdienst van de Belgische ambassade in Moskou op. Omdat de man daar enkel frans kon, liet ik Morgane alles uitleggen, om alles duidelijk door te geven. Na een uur belt Julia naar Lusi en komt die met goed nieuws. Ze heeft met de baas gesproken en Harmony zal een gratis ticket tot Novisibirsk krijgen. Daar zal hij dan z'n paspoort terugkrijgen en een ticket tot Irkutsk. Na 2u bevestigt de ambassade deze versie nog eens. Gelukkig dat alles nog snel in orde kwam.

Intussen werd het landschap mooier: de berken die in de herfst geel kleuren, de graanvelden ervoor, met daarvoor nog eens kleine meren. Heel mooi. Als de trein stopt bij een station zonder winkels, zijn er oude vrouwen (baboushka's) die allerlei eten komen verkopen.

De vierde dag eet ik wat met iemand die nieuw was op de trein. Hij heeft me wat vlees, kip en vodka. Na enige tijd vraagt hij m'n telefoonnummer. Ik vertrouw het echter niet en geef een ander nummer op. Intussen maakt een baboushka aan de overkant me duidelijk dat ik de man niet moet vertrouwen. Ze geeft zelfs nog een brief aan Julia om te vertalen ivm waarschuwingen.

Vervolgens stoppen we de laatste dag om 10u lokale tijd in Irkutsk. s' Morgens zijn er echter prachtige landschappen te zien bij een gloedrode opkomende zon. Voor de eerste maal valt er ook vorst te zien. Een vrouw die aan de andere kant vd gang sliep begint nog wat in gebroken engels te praten. Soms wordt je er wel stil van hoe moeilijk de mensen het er hebben.

Uiteindelijk was de transsiberische trein een hele unieke ervaring. Niet alleen om zo lang op een en dezelfde trein te zitten en veel mooie landschappen te zien, maar vooral hoe mensen er met elkaar omgaan. Binnen de dag heb je al een goede band met enkelen, ook al kan je er niet mee communiceren. Uiteindelijk komt er dan toch het afscheid, maar intussen zijn er nummers en adressen uitgewisseld.

De eerste dag in Irkutsk is eerst iets deftigs eten en dan het adres zoeken van de persoon bij wie we slapen. Het frans koppel reist via couchsurfing (je slaapt gewoon bij iemand thuis) en we zullen dit ook eens proberen. 's Nachts om 3u30 halen we Harmony op aan het station. Hij heeft het goed gesteld op de trein. Hij vertelde in Omsk dat hij geen geld bij had (wat echter wel zo was) en zo gaven de mensen van zijn wagon hem teveel eten. De dag nadien regelen we het Mongools visum in het consulaat en zoeken we een gasfles voor het camperen. Verder wandelen we wat door Irkutsk. Wat er het meest opvalt is dat er nog veel houten huizen in het centrum aanwezig zijn.

Na de 5-daagse in Baikal, haalden we vandaag het visum op en zocht ik de militaire basis op waar mijn grootvader 3 jaar gestationeerd was. De meesten wisten het niet liggen en de man waar we logeerden zei dat het gebouw weg is en er nu een nieuw shopping center is. Maar het adres ervan klopte niet echt met de wegbeschrijving v m'n grootvader. Vanuit het station wandelde ik links de weg op richting een militaire basis die op de kaart aangeduid stond. Uiteindelijk vond ik een technische universiteit en een rood/grijs militair gebouw vlakbij. Het enige wat ontbrak was een luchthaven :) Als de foto's eenmaal online komen (nu lukt het hier terug niet, errors) hoop ik dat hij het kan bevestigen.

Over 2 uur vertrekken we richting Ulan Bator, waar we morgenavond aankomen.