De stad zelf is niet zo heel speciaal. De kerken hebben wel een Europese look terug, ipv de vele kleine houten kerkjes langs de weg. Verder heb je ook de steilste bewoonde weg te wereld in Dunedin. En het is heeeeel steil!!

Maar het mooiste was de Otago Peninsula, net buiten de stad. We gingen er met z'n 4'en naar Sunfly Bay, waar je zeker zeeleeuwen van dichtbij zou kunnen zien. Eenmaal we op het strand wandelden zagen we direct een zeeleeuw voor ons liggen. Wetende dat je niet tussen hen en het water in moet lopen, wandelden we er maar in een boog om heen langs de duinen. Wat verderop zagen we er nog enkele liggen. Terwijl we van 1 een foto namen, zei Cecile dat hij begon te lopen. Eerst dacht ik dat het een grap was, maar plots zie je dat log beest plots enkele meters voor je. Dat ren je maar snel een duin op ipv hem te aaien! Wat verderop zagen we dan een penguin die aan land wou gaan. Hij had ons echter in de mot en maakte na enkele minuten rechtsomkeer. De geel-oog penguins zijn echter schuwe vogels. Vanuit een hut konden we nog meer penguins bekijken die de heuvel op sprongen. Heel grappig om hen bezig te zien: afspringen op beide poten, even de kont shaken, ... Toen we terugkeerden moest de Slovaakse even een plas doen in de duinen. Dit duurde echter niet lang, want ze most met de broek op de knieen gaan lopen toen er een zeeleeuw vanuit de duinen naar de zee liep! Het hoogtepunt was echter wanneer een gids ons uiteindelijk tot op een meter van een zeeleeuw bracht. Eerst roepen ze heel luid, maar eenmaal ze je geur hebben zijn ze kalm. Het alsof je een grote hond voor je hebt zei de gids. Uiteindelijk gehoorzamen ze je. Het leverde nog enkele mooie foto's op.

PS: Wou enkele foto's op de blog zetten, maar lukt hier voorlopig niet in de bib. Hopelijk een volgende keer wel! Geniet nog vd zomer! Vele groeten