Hallo, hier ben ik nog eens. Zo'n goeie 2 weken geleden kwam ik aan in Kathmandu. Op de luchthaven vond ik iemand die werkte voor een trekkingskantoor en me een gratis rit achterop de moto aanbood richting Thamel (de toeristische wijk van Kathmandu). Zonder twijfelen stapte ik achterop en gingen we de chaos op de weg tegemoet. Welkom terug in Kathamandu!

Weeshuis: Freedom Children's Welfare Center

De eerste dag bezocht ik enkele leuke plaatsen van mijn eerste bezoek aan Nepal en ging ik naar het weeshuis, waar het een leuk weerzien was! Er wordt wat gespeeld en gepraat. Het is leuk om te zien dat hun engels veel verbeterd is en je met hen kunt communiceren! Verder ook grappig dat men mij terug herinnert als Spiderman, met de nodige hilariteit :)

De tweede dag sta ik op met koorts en brengt Krishna (de huisvader vh weeshuis) me naar het hospitaal. Daar doen ze enkele onderzoeken en geven ze me medicatie voor 10 dagen voor enkele geinfecteerde muggenbeten. Helaas kan ik hierdoor niet op 15-daagse trekking naar Everest Base Camp en Gokyo vertrekken! Na een dag rusten ga ik terug naar het weeshuis. Daar kunnen de kinderen niet naar school vanwege een komende staking van de maoisten. De volgende dagen spelen we dan enkele kaartspelen, wordt er ping-pong gespeeld op een geimproviseerde tafel, gaan we naar Balaju park, wordt er in de tuin gewerkt, ... Met Krishna kijk ik ook een dag voor fietsen, die door vrijwilligers gebruikt kunnen worden om tot het weeshuis te gaan. Onderweg met de moto rijden we terug door het gektische verkeer. Enkel diegene die er reeds geweest zijn kunnen zich inbeelden hoeveel 'bijna-aanrijdingen' je onderweg ziet!

Sinds gisteren waren de scholen eindelijk terug open. Zo wordt er 's avonds terug huiswerk verbeterd. Grappig om terug algebra te zien na 10 jaar!

Voor de mensen die meer willen weten over het weeshuis, hier een link naar hun website: http://www.freedomchildrenwelfarecenter.com/index.php

De afgelopen week werd er na school dus wat huiswerk verbeterd. De 2e dag had men ook al nieuwe boeken mee die natuurlijk gekaft moesten worden. Was even terug kijken hoe dat ging! Na het huiswerk werden er dan nog wat spellekes gespeeld. De zaterdag is er geen school en gingen we dan met diegene die wilden tot de school om er wat te voetballen, batmintonnen of ping-pong te spelen.

Morgen vertrek ik richting Perth, maar zal de kinderen toch wel missen. Hoe langer je hier bent, hoe langer je zou willen blijven!

Maoisten en het lamleggen van Nepal

Sinds de eerste mei was er een algemene staking van de maoisten. Ze brachten hun leden van over het hele land naar de hoofdstad om te protesteren. De wegen werden afgezet. Winkels, banken, restaurants, ... moesten dicht tenzij men 10 000R (zo'n 180 euro) betaalde. Men kon enkel openen tussen 18-20u. Men eiste dat de regering aftrad en er een nieuwe regering van nationale eenheid zou komen onder hun leiding. De premier zag dit niet zitten en ga niet toe. Na een week zag de bevolking dit niet meer zitten, want de voedselvoorraad geraakte op en men had intussen geen inkomen. Men begon vredesbetogingen te organiseren die effect bleken te hebben. Uiteindelijk veranderden de maoisten sinds eergisteren hun strategie en is alles terug open. De vraag is voor hoe lang, want de protesten blijven intussen doorgaan?

In die periode was het niet zo makkelijk om een restaurant te vinden'savonds waar er plaats was. Uiteindelijk leg je zelf een voorraadje aan in je kamer, indien nodig. Gelukkig kon ik soms in het weeshuis eten. Verder wandel je wel eens rond in de stad en doet het raar om een drukke stad als Kathmandu 'leeg' te zien. Je ziet enkele veel mensen te voet, de blokkades op belangrijke kruispunten, enkele massabetogingen en veel politie. Thamel ziet er overdag verlaten uit, terwijl je normaal veel toeristen ziet shoppen. Enig voordeel was dat de luchtkwaliteit erop verbeterde, want die uitlaatgassen hier stinken enorm. Je leest ook in de kranten dat er veel toeristen het land verlaten, wat terug niet goed is voor de economie. Er werd een bus door de regering voorzien om ze naar de luchthaven te brengen, want enkel die werden doorgelaten.

Intussen lees je dat er over enkele dagen terug banda (strike) is als de premier niet aftreedt. Het belangrijkste is dat dit alles voorlopig zonder grote incidenten verloopt!

De voorbije week is er niet zo heel veel veranderd. De gesprekken gaan verder en het is afwachten wat de maoisten zullen doen als hun ultimatum afloopt.

Richting Ocanie

Met 2 jaar geleden merk je vooral dat de prijzen gestegen zijn en dat het verkeer erop verslechterd is door de vele moto's die nu gebruikt worden. Verder heb je nog steeds de mannen op straat die je volgen en fluisteren 'smoke, marihuana, hasjies, ganja, ...'. De mensen zijn hier ook nog altijd vriendelijk, maar ik vermoed dat het in Birma wel nog beter was op dit vlak.

Uiteindelijk was het toch een speciale tijd in Nepal. In het begin tegenslag dat ik niet op trekking kon en dan de politieke onrust. De laatste 2 weken verliepen dan terug beter. Je voelt je meer en meer thuis in het weeshuis, je ziet dat er dicht bij Kathmandu ook mooie plaatsen zijn, ... Uiteinelijk zou ik waarsschijnlijk nog makkelijk een maand langer kunnen blijven. Maar morgenavond vertrek ik echter naar Perth, waar ik een campervan tracht te vinden om er Australie mee rond te rijden! Zo komt er na 8 maanden tijd een einde aan het hoofdstuk 'Azie'!