Om 7u in de ochend nemen we de bus in Hpa-An en om 11u30 de volgende dag komen we aan in Kalaw! Kwestie van een busmarathon te houden. De eerste rit ging dus van Hpa-An tot Bago. Daar zouden we een vlotte verbinding moeten hebben met Kalaw. Niet dus! Elke bus die rechtstreeks tot Kalaw rijdt is volzet, dus zit er niets anders op dan een bus tot Meiktilla te nemen om 17u. Daar zouden we de volgende ochtend aankomen en terug een vlotte verbinding hebben. We kwamen echter om 1u30 's nachts aan en mochten er 4u wachten langs de weg. Gelukkig was er een kleine bar waar we konden zitten. Daar zei de ene persoon dat de bus er zou passeren, de andere zei dan weer om naar het station te gaan. Hoe we in het station geraken was echter teveel gevraagd. Uiteindelijk geraken we er en nemen de bus voor 6u naar Kalaw. Daar heb je blijkbaar nog minder beenruimte dan in de andere bussen en de weg naar Kalaw zit nog eens vol putten. Het laatste uur kan ik gelukkig op het dak van de bus doorbrengen.

Eenmaal aangekomen in Kalaw genieten we van een goede maaltijd en van een goede siesta! 's Avonds regelen we een 2-daagse trekking tot Inle Lake bij Thiri. In haar kantoor hingen foto's van een vriend van Paula uit Barcelona. Thiri was zo enthousiast om ons een leuke korting aan te bieden. Nadien eten we nog iets in een Nepalees restaurant.

Trekking

De volgende dag nemen we het eerste uur de auto, want we doen de 2-daagse ipv de 3-daagse. Dit om tijd te sparen, want we blijven uiteindelijk maar 20 dagen in Birma. De trekking was niet echt moeilijk, maar het zicht was af en toe wel de moeite. Thiri is 1 van de weinige vrouwelijke gidsen en de mannen proberen haar te bannen. Gelukkig lukt dit niet, maar makkelijk is het niet altijd. Pol gaf haar wat tips hoe ze haar zaak beter kan laten renderen, zodat het hopelijk makkelijker zal verlopen. Ze was een leuke gids, maar heel emotioneel. Extreem blij als ze zich goed voelde en heel droevig wanneer ze zich slecht voelde (wanneer een boot op het einde niet kwam opdagen, want ze wil dat alles goed verloopt).

De nacht brengen we door in een klooster met kindermonniken. De leider verliet vorige week het klooster om er met een 15-jarig meisje te trouwen. Hoe je een voorbeeld voor die jongens kan zijn. Het werd toch een leuke tijd! De kinderen kwamen heel los toen ze met onze camera's foto's konden maken. Dit leverde enkele zalige foto's op. Het mindere punt is wel dat enkele jongeren al roken en me zelfs sigaretten vroegen (hoewel ik in den duik eentje wou roken, ze zagen het toch). Vrijgevig als ik ben gaf ik er hen enkele... Nee, ik weigerde en probeerde uit te leggen dat het ongezond is.

In de ochtend worden we om 5u wakker wanneer de jongens beginnen te bidden (vals zingen) om nadien te kuisen en dan pas hun ontbijt krijgen. Je bent meteen ook wakker en wandelt dan maar wat rond. Tegen 8u vertrekken we vervolgens richting het meer, waar we tegen de middag aankomen. Het valt ons meteen op dat het noorden veel toeristischer is dan het zuiden. We nemen er vervolgens de boot om het meer van zuid naar noord te doorkruisen. Eenmaal in de guesthouse nemen we afscheid van de gids.