Vanuit Don Det vertrok ik onmiddellijk richting Vientiane, de hoofdstad van Laos. Na een busrit van 19 uren kom ik om 6u in de ochtend eindelijk aan. De rit verliep echter niet zonder de nodige problemen. In Pakse moest ik overstappen op een andere bus en blijkbaar had men mijn naam niet doorgegeven. Gelukkig hielp de buschauffeur van de eerste rit me bij het zoeken naar een andere bus, die we uiteindelijk vonden. Zonder enige lunchpauze reed die door tot middernacht. Eindelijk kon ik wat eten kopen en een droog brood smaakt dan heerlijk.

's Ochtends loop ik dan wat rond op zoek naar een guesthouse. Dit is op dit uur niet zo simpel, want veel mensen zijn nog niet vertrokken. Ik eet dan maar een lekker ontbijt in een Franse bakkerij. Wanneer ik vertrek hoor ik plots iemand mijn naam roepen. Verrast kijk ik om, want wie kan me hier kennen in een stad waar je pas bent en om 7u in de ochtend. Het waren Paula en Pol, die ook net aangekomen waren. Leuke verrassing dus en we spreken af voor 's avonds. Tegen 9u vind ik uiteindelijk een 'kamer', want die zijn hier meestal veel te duur. Vervolgens regel ik enkele kleine dingen en vertrek ik dan met de fiets richting de Thaise ambassade. Net te laat om een visum aan te vragen, dus mag ik de volgende dag teruggaan. Nadien fiets ik nog verder tot That Luang, het nationale symbool van Laos. Het is een gouden stupa, die je van ver reeds ziet. De volgende dag ga ik met de Spanjaarden terug tot de ambassade en het nationaal museum.

Laos valt voorlopig goed mee, hoewel het terug wat duurder is (vooral de guesthouses). De houten paalhuizen zie je ook nog steeds, wat dus niet verschilt met Cambodja. Wat wel anders is, is het feit dat de mensen hier nog rustiger leven. Men valt je veel minder lastig en als je een tuc-tuc driver vraagt om een rit, gaan ze niet snel de moeite doen om je te overtuigen. Men ligt liever op de achterbank te rusten. Verder zie je 's nachts ook de ladyboy's opduiken, want Thailand ligt reeds aan de andere oever van de Mekong. Toch maar bizarre mensen die manwijven. Volgens mij is het land op zich ook minder arm als Cambodja, waar je toch veel bedelaars had en kinderen zonder kleren zag rondlopen.

Vandaag halen we de pasporten terug op bij de Thaise ambassade en als alles in orde is vertrekken we dan richting Vang Vieng met de bus.