San Juan Island

Hallo allemaal, Intussen zitten we al een paar dagen in San Francisco. Echt een heerlijke hippiestad. "Maar wat hebben de pananies (= wij; pana, van panamericana) sinds Vancouver dan allemaal beleefd?" Ik zal even een 'korte' samenvatting geven.

Na Vancouver hebben we vanuit Anacortes de veerboot richting San Juan Island gepakt. Toen we daar aankwamen was er net een American football wedstrijd bezig, interessant, dus we gingen even een kijkje nemen. Maar toen we nog eens beter naar die stoere jongens keken, en naar hun namen op de shirts zagen we allemaal hollandse namen. De Vries, Hooijman, Zandstra. We raakten aan de praat met een supporter, hij bleek ook een de Vries te zijn en fries te kunnen praten. Op dat eiland wonen zoveel nederlanders, we moesten echt op onze woorden gaan letten. Maar het eiland is zo mooi, en vredig, met veel weide, akkertjes, beetje heuvelachtig, mooie bossen, lekker klimaat, en de zee. We begrepen precies waarom al die nederlanders daar zaten. Margreke wil er ook nog wel een vakantiehuisje.

De volgende ochtend wilden we eigenlijk gaan zeekayaken, maar we wisten nog niet zo goed waar en hoe duur het was. Toevallig raakten we aan de praat met de toezichter (jesse) van de camping die kayakgids bleek te zijn. En hij had nog wel 1 plekje… en ach, eigenlijk ook nog wel 3 plekjes over… gratis! Nu zijn we naast studenten, ook nog een keer Hollanders, dus dit klonk ons als muziek in de oren. Dus die middag hebben we met een kleine groep een prattige kayaktocht gemaakt langs de kust met zee-hondjes, -sterren en een lekker zonnetje. 's Avonds hebben we voor Jesse gekookt, op ons gastankje, een heerlijk 1-pansgerechtje. En banaan met gesmolten chocola uit het kampvuur als dessert… heerlijk.

Olympic National ParkOnze volgende bestemming was Olympic National Park, dus zijn we met de Ferry naar Port Townsend gevaren. Een heel leuk niet-totaal-gecommercialiseerd stadje met veel bakstenen huizen, doet erg Europees en gezellig aan. Daar in een ontzettende jaren 50 bar hebben we Bob en Sheryl ontmoet. Een een typisch, amerikaans, ouder echtpaar uit Las Vegas, die ons uitnodigden bij hun te overnachten als we in Las Vegas zouden zijn, na een gesprek van niet langer dan 10 minuten. Daar gaan we waarschijnlijk naartoe binnenkort.

We hebben gecampeerd in het Hoh Rainforest. Een echt regenwoud, maar dan zonder al die enge exotische beesten. Ach, en beren, daar zijn we intussen wel een beetje aan gewend. We hadden nog wel een keer problemen om onze tent in te komen, aangezien er een hele partij Elks (Grote rendieren) voor de deur stonden te grazen. En die kunnen erg aggressief worden in deze woelige tijden van het paren.

Seattle

We hadden even onze twijfels of we er naartoe wilden gaan, maar we hebben zeker geen spijt. Een interessante en gezellige stad. We hebben ons verdiept in de historie van Seatle, en een ondergrondse tour gemaakt. Vroeger overstroomde de stad vaak, en nadat de stad een keer flink was platgebrand, hadden ze besloten het nu anders aan te pakken. De straten werden verhoogd (ongeveer zo hoog als een hele etage). Maar nu was het erg onhandig de straat over te steken. Je moest een ladder opklimmen, de straat oversteken, en een ladder afdalen. Toen gingen ze ook maar de trottoirs verhogen, en uiteindelijk werden de ingangen van de winkels etc, ook maar naar de 1e etage verplaatst. Erg interessant hoe vroeger de bouwprocessen verliepen.

Portland

Na veel 'niets' te hebben gehad in Alaska en Canada, was het even wennen in al die steden, Vancouver, Seattle, en nu Portland. Portland is wel een ontzettend fijne en chille stad. Veel Obama voorstanders. Sowieso is het hele westen behoorlijk voor Obama. Daarom zullen we ook geen speech van hem hier kunnen bijwonen. Hij concentreert zich puur op de twijfelstaten zoals Florida en Illinois.

In Portland hebben we ook eens even lekker gewinkeld. Hoewel we natuurlijk niet echt dingen kunnen kopen, want het moet allemaal meegesjouwd worden, maar Lisa en ik hadden een goede reden, we hadden namelijk stapschoenen nodig, want met onze afgetrapte gympies komen we de hippe clubs niet in. Margreke heeft er ook nog iets gekocht, namelijk een videocamera!. Dus al onze bewegingen worden nu nauwkeurig vastgelegd. Jullie zullen ze overigens niet op de site te zien krijgen, in verband met ingewikkelde omzettechnieken enzo.

101

Na Portland zijn we richting de 101 vertrokken. Omdat het bijna Halloween is, hoorden we over een maisveld-doolhof, waar je in kon ronddolen, om je even lekker te laten schrikken. Iets typisch amerikaans, daar moesten we dus naartoe! Vervolgens hebben we 3 kwartier in de file gestaan om er te komen. Heel Oregan bleek uit te zijn gelopen voor deze activititeit. Het werd namelijk ook gecombineerd met pompoenplukken, om die vervolgens te kunnen carven (gezichten in snijden). We hadden een beetje het verkeerde dagdeel (overdag) uitgekozen. Dus eng was het zeker niet, maar wel heel leuk.

Vervolgens hebben we de 101 gepakt, de highway naar het zuiden langs de kust. We wilden even weer wat kilometers maken, dus hebben we op het strand gekookt, van de zonsondergang genoten en toen weer verdergereden. Maar het is ook wel zonde om 's nachts over de 101 te rijden, dan mis je namelijk al die prachtige uitzichten: de ocean, de rotsen, stranden, kliffen en misschien wel walvissen?

Af en toe maakten we een kleine detour, over bijvoorbeeld 'the avenue of the giants'. Een klein weggetje door een bos met gigantisch hoge bomen. Onze Dodge leek wel een lucifersdoosje.

San Francisco

En toen zijn we tijdens spitsuur met de Dodge over de Golden Gate bridge San Francisco binnen gereden, carpoolend, dus tolvrij!!! Vervolgens gingen op zoek naar ons hostel. Maar San Francisco heeft dus een paar straten die zo ontzettend stijl zijn. Een paar keer kwam ik bij een kruising, die zo stijl was (gevoelsmatig 45 graden), dat ik bijna niet over de motorkap heen kon kijken of er verkeer aan kwam. Hellingproefje dan maar met een zwaar afgeladen Dodge.

In deze grote stad worden we opgewacht door Alper, een capoeira vriendje van Margreke. We zijn volledig klaar van de bochtige (doch must see) highway 1, moe en hongerig. Alper weet het juiste remedie voor deze toestand. Een taqueria. Hij sleept ons mee naar een buurtje met taquerias op elke straathoek, bij de tweede ploffen we neer en eten een reusachtige opgerolde burrito. We volbrengen wat Alper nog niet is gelukt, we eten hem helemaal op.

Zo. Nu kunnen we echt aan de stad beginnen. De eerste leuke bar gaan we binnen. Er zijn alleen maar leuke barren, merken we gauw, nouja behalve misschien de Beauty Bar, he Alper J . Het wordt laat, maar niet te laat want alles gaat hier om 2 uur dicht. De kroeg wordt schoongeveegt en alle taxi's zijn bezet.

De dag erop is Alpers laaste dag alweer. We spreken af in het park, met chocolade en fruit. We hangen met de hippies tot het koud wordt. Alper benut zn laatste winkeluurtjes optimaal en koopt nog even een winterjas. Wij keuren hem goed. Voor Alpers laatste avond rijden we naar Twin Peaks voor een gepast afscheid van de stad. Vanaf een van de pieken kijken we neer op een gigantische fonkelende kermis. Market straat is het felst en op de achtergrond is de Bay Bridge helemaal verlicht. Je kan nog net elke auto los onderscheiden. Wat een stad. We blijven kijken tot de mist weer over de stad trekt. Dan mag Alper opnieuw in de Dodge en rijden we hem naar het vliegveld. We zijn weer met z'n drietjes.

In San Francisco hebben we allemaal een beetje onze eigen interesses. Maar dat is prima, ieder gaat z'n eigen weg. Heerlijk om even alleen door de stad te lopen of te fietsen. Even bellen, wassen, shoppen, naar het park. En dan om 6 uur terug naar het hostel, super blij dat we weer met zn drieen zijn! En hup, weer turbo-snel omkleden en opmaken, want we gaan naar de opera, Idomeneo. Drie en een half uur, 50 man koor, prachtige muziek en eerste rang voor een prikkie.

We staan steeds vroeger op en benutten onze avonden volledig, toch lijkt het wel of de dagen sneller gaan. En we moeten nu ook al over Mexico gaan nadenken. San Francisco is getackeld, op naar Santa Cruz of daar in de buurt. Eens kijken hoe surfen ons afgaat. Houd je maar vast!

Margreke, Lisa en Katrina

PS Lisa en ik hebben dus een telefoon gekocht in de Walmart. Dus voor geniale reistips kunnen jullie sms-en / bellen naar:

Lisa 001 360 540 47 93

Katrina 001 360 420 8997

(of gewoon op de blog zetten natuurlijk)