G'day! Hierbij mijn laatste blog vanuit Australië. Mijn visum is bijna verlopen en over twee dagen stap ik in het vliegtuig terug naar huis. Toen ik de eerste keer uit Nederland vertrok, was het plan om voor misschien een maand of drie de manier van werken en leven in dit land te ervaren. Uiteindelijk zijn de drie maanden twee jaar geworden en ik heb er eigenlijk nog steeds niet genoeg van.

Tijdens mijn vorige blog was ik aan het werk op een akkerbouwbouwbedrijf in South Australia. Ik ben hier in totaal drie maanden gebleven en in juli werd het weer tijd voor een nieuwe uitdaging. Toen ik de vorige keren op zoek ging naar een baantje, koos ik een bedrijf dat mij het meest geschikt leek en reisde er dan naar toe. Dit zorgde ervoor dat mijn trip door Australië niet altijd even logisch was en dat ik nogal kris kras door het enorme land reed. Deze keer eerst maar bedacht waar ik eigenlijk naartoe wilde en daarna er werk bij gezocht. Western Australia had ik nog niet gezien en leek mij interessant om te bezoeken. Door de uitgestrekte outback in het midden van Australië is dit deel van het land nogal geïsoleerd en ook behoorlijk verschillend. Ik vond werk in Busselton, helemaal aan de westkust en zo'n drie uur ten zuiden van Perth.

Dit betekende dat er weer een mooie roadtrip aan zat te komen, dit keer ruim 3200 kilometer. Na een paar dagen Adelaide had ik twee reisgenoten gevonden. Het eerste stuk van de trip was niet al te boeiend, vooral veel rijden. Het was vooral goed om opnieuw de grootsheid van dit land te ervaren. Maar het was het zeker waard, het laatste stuk hebben we de kustlijn van gevolgd met zowel ruige kliffen als strak witte stranden. Daarna door een groot bosgebied getourd met eeuwenoude gumtrees.

Uiteindelijk in Busselton aangekomen. Het is hier inderdaad compleet anders dan de rest van het land. Het is eigenlijk het Twente van Australië, maar dan met wijnvelden, het strand op een kwartiertje rijden en gemiddeld zo'n 10 graden warmer natuurlijk. Het is de regio waar de mensen uit Perth hun weekendje weg hebben. Ik ben gaan werken op een groot melkveebedrijf, ze melken 1200 koeien. Aan het begin was het vooral veel koeien melken wat ik deed. En met zo'n aantal ben je daar, samen met twee anderen, al zeker 12 uur per dag mee bezig. Er kwam al snel meer variatie in het werk en na een tijdje hoefde ik nog maar een paar keer per week te melken. Ik was vooral bezig met voeren en deed daarnaast allerlei andere klussen in het veld, in de werkplaats en tussen de koeien. Het was een goede manier om een totaalbeeld van het bedrijf te krijgen, wat anders dan alleen maar het zien van de achterkant van een koe. In tegenstelling tot het vorige bedrijf was hier in de vrije tijd genoeg te zien en te doen. En het beviel ook goed met de grote groep collega's hier, een mooie mix van local Aussies en backpackers.

Ik had graag nog langer tussen de koeien gewerkt, maar langzamerhand kwam het einde van mijn tijd in Australië in zicht. En er was één ding dat ik nog graag wilde doen, namelijk werken op de combine tijdens de graanoogst. De meeste bedrijven waren op zoek naar ervaren chauffeurs, maar met de ervaring die ik met allerlei andere machines had opgedaan, heb ik ook de kans kunnen krijgen om dit werk te doen. Begin oktober de reis gemaakt naar Grass Patch, een dorpje ter grootte van Hichtum maar dan wel voorzien van een pub en postkantoor. Het was ongeveer een dag rijden, maar omdat ik wist dat dit de laatste kans was voor wat vrije tijd in de komende weken, heb ik er een paar dagen over gedaan.

De eerste dagen waren we bezig met het bouwen van een paar mobiele graansilo's en het klaarmaken van de machines. Daarna begonnen met de oogst. In het begin moesten we nog een beetje op gang komen, omdat nog niet alles rijp was. Maar uiteindelijk werden het volle dagen van vroeg tot laat. Het weer was nogal extreem, de ene dag werd er een verbod op oogsten opgelegd, vanwege het risico op brand met temperaturen tegen de 40 graden en windkracht 7. Twee dagen later kwamen flinke onweersbuien en viel meer regen dan in het hele groeiseizoen. Maar snel droogde het land weer op en waren weer vol aan de gang. Uiteindelijk in vijf weken 5000 hectare koolzaad, gerst en tarwe geoogst.

Vorige week ben ik weer terug gereden naar het melkveebedrijf in Busselton. Niet meer om te werken, dat heb ik genoeg gedaan de afgelopen tijd, maar om de collega's weer even te zien en me voor te bereiden voor de terugreis. En natuurlijk moest de auto ook nog verkocht worden, maar dat was binnen een dag al geregeld. Ze is nu in het bezit van een paar Duitsers die haar waarschijnlijk weer helemaal naar de oostkant van Australië terugbrengen.

Het einde van mijn tijd in Australië zit er op. Ik zie er naar uit om weer in Nederland te zijn, maar ik ga dit land, de mensen en het vrije leven zeker missen.

Groeten en tot snel,

Jasper