Hallo allemaal, hier dan eindelijk een bericht vanuit het warme, zonnige en geurige Azie. Het reizen met Ruben is inmiddels passe evenals de Filipijnen, als ik aan de Filipijnen denk denk ik aan: een prachtig land nog niet verpest door het massatoerisme en een prachtige ongerepte natuurm hello sir, Salamad, Jeepneys, vriendelijke soms wat ingetogen mensen, Ruben de bankier en nog veel meer. De 3 weken in de Filipijnen zijn voorbij gevlogen, de eerste week zijn we door het ' lot ' in de hoofstad verbleven, online vliegtickets boeken werkte niet, Ruben had last van de vele bacterieen in het voedsel en ikzelf had eveneens veel krampjes. Desalniettemin hebben we ons vermaakt, al begon naar mijn idee de reis pas echt toen we een privetoer boekte naar een vulkaan, een immens vulkaan meer met een eiland en daarin weer een vulkaan. Een vulkaan in een vulkaan dus, nice. The next day zouden we van Manila naar Dumaguette vliegen, naar uren onderling overleg(we leken wel vrouwen) waren we tot de conclusie gekomen dat dit een mooie en logische bestemming was, ook hadden we een ticket kunnen bemachtigen, de ' goden' zaten ons weer mee en blijkelijk mochten we Manila verlaten. Eenmaal in de lucht en bijna bij Dumaguette kregen we van de gezagsvoerder te horen dat hij vanwege het slechte weer niet kon landen, dus back naar Manila. Een vlucht van een uur, 45 minuten in de lucht en dan tot de conclusie dat het weer op de plaats van bestemming te slecht is, vreemd, begrijpelijk op een vlucht van 10 uur, wellicht Asian style. Hahahaha het zat ons ' niet mee' , eenmaal back in Manila hadden we de keuze of wachten tot de volgende dag of vliegen naar Bacolod. Bacolod klonk ons wel leuk in oren en lag nog gunstig ook, vandaar uit konden we gemakkelijk met de bus naar Dumaguette. Deal.... Aantal uren moeten wachten, uiteindelijk geland in Bacolod, goede deal gemaakt met een hotel en gratis transfer. Een ' vergane glorie' hotel met super heerlijke bedden en heerlijke douche, dat was fijn naar het vochtig hotel in Manila met matrassen zo hard als hout. Beetje rondgesnuffeld in Bacolod, BBQ visje gescoord en gebruik gemaakt van de Jeepney(local transport) leuke ervaring, zeker niet gemaakt voor 2.00 m lengte, ach wat wel hier??? Wat een heerlijk nachtje was dat, zo heerlijk had ik in de Filipijnen nog niet geslapen, we werden allebei herboren wakker, ready voor de bus naar Dumaguette. Gevoelsmatig begon reis hier echt, wat een landschap, dorpje, mensen overal palmbomen zo ver het oog reikte, zelfs in de heuvels, een pure ongereptheid, daar kan toch niets tegen op? Eenmaal in Dumaguette, op zoek naar de trycyycle (motor met zijspijn) die het minst opdringerig was, deze mocht ons naar het hotel brengen. Daar maken we een sport van, de minst opdringerige taxi or whatever chauffeur die gunnen wij een ritje. Voor deze keer hebben we zelf een tryccycle driver uit zijn slaap gehaald, haha fun! Helaas hotel vol, op zoek naar een ander. Gevonden, uiteindelijk na het betalen tot de conclusie gekomen dat we veel te veel hadden betaald en af hadden moeten pingelen, helaas te laat, accept it. Op zoek naar voor ons een prijskwaliteit restaurant met trycycle driver, prijs afgesproken, bij aankomst bestemming wilde hij wisselgeld niet teruggeven omdat er een minimum prijs zou zijn, ja dat denken wij ook dachten we, deal is deal, man een man een woord een woord! De aanhouder wint, dat waren wij, het ging niet om het luttele bedrag van 5 peso maar om het principe:) Een restaurant gevonden, Sans Rival Bistro, hier zijn we in nog minimaal 6 keer teruggekomen in 4 dagen. Calamarie, Tonijn sandwich, hamburger(voor Ruben) frietjes, koffie en lekker gebakjes, favoriet opgebouwd uit laagje creme, zachte koek, chocolade en amandel nootje, smellend in de mond, mmm dat was genieten. De volgende dag naar ander hotel gegaan, Harrolds Mansion, voor de next day snorkeling trip geboekt naar Apo Island. met boor zonder emisie normen.Relaxed, helaas was het bewolkt tot 11 uur, het snorkelen was helemaal super, al moest ik me meer concentreren op het zwemmen met flipper, mooi hard en zacht koraal, een schildpad gespot en verscheidende soorten vissen. Toen de zon eenmaal doorbrak zijn we ons gaan insmeren, later bleek dat dit al te laat was, onze rug was compleet verbrand, bijna paars. Auw, slechte nachtrust, laten we aan onszelf denken, volgende dag goed hotel geboekt Coco Grande, schoon en ruim, zachte bedden en roomservice :) Gelijk maar pizzatje geordend voor op de kamer, haha. Ruben is toch maar naar het ziekenhuis gegaan voor zijn krampjes. De volgende dag zouden we de boot naar Siquor pakken, volgens het hotel 13.30 uur, komen we daar aan, is de boot om 12.45 vertrokken. Weer een leerpunt, vertrouw alleen jezelf :). Na een beangstigend boottripje met .... half misselijk aangekomen op Siquor. 1000 tryccyle driver die ons naar het hotel/ resort wilde brengen, er was een vaste prijs van 150 peso, ze hadden zelfs papier uitgeprint. Hahaha valt te proberen bij ons, wij zijn lekker recalsitrant doorgelopen, uieindelijk heeft iemand ons voor 40 peso weggebracht. Super moooi huisje wat we hadden geboekt met eveneens vriendelijk japanse eigenaren die ook nog eens goed doel ondersteunen educatie van jongeren op het eiland. Lekker eten, ongerept strand, mooie zonsondergang en slapen onder een klamboe. De volgende dag een scooter gehuurd en het eiland verkennen, ik op een roze scooter en ruben op een barrel, zoveel mensen hebben we nog nooit laten glimlachten, zo n mooie motorrit had ik nog nooit ervaren, helemaal de bergen door, her en der dorpje, her en der asfalt en off the road, overal palmen en tropische begroeiing. Super dag. Ik ga een sprongversnelling maken in de story, wil zo naar de nightmarket gaan lopen in Chiang mai, ja daar ben ik nu. Vanuit Siquor met de boot (oceanjet) naar Tagbilaran, de volgende dag met een local bus richtig Carmen, Op het busstation waar blijkelijk vrijwel geen toeristen komen( iederen boek standaard toeren, daar zijn wij niet van) waren Ruben en ik reuze interessant. fotogeniek dat we zijn mochten we met locals op de foto's. Iedereen vraagt of ik basketbal en hoe groot ik wel niet ben, 6,8 zeg ik dan, woooow. Op naar Carmen, het binnenland in, counrtyside, beautiful, onbeschrijfelijk, dus dat ga ik ook niet doen. S avonds wandelingetje naar de Chocolade heuvels, mmm lekker. De volgende dag het dorpje Carmen verkend, daar kwamen al helemaal geen toeristen, Nina sprak ons aan, zij had een schoonheidssalon en een europese man, zij wist wel wat voor ontbijt wij wilde, met haar meegegaan, waarom niet, de mooiste dingen kunnen je niet plannen. Dan gelijk maar naar de kapper, me haren waren aan de zijkant toch te lang, een botte schaar maakt niet uit, knippen maar, ook Ruben zijn spoiler mocht wat worden ingekort. Uiteindelijk ook maar twee moterbike drivers via Nina geregeld om naar Danaui te gaan, wat een gave rit, helemaal door de binnenland, road, off road, wijdse uitzichten en zelfs nog steeds palmbomen. Overal werd rijst geoogst en lang te drogen aan de rand van de weg op het asfalt. In Danaui heeft Ruben een swing gedaan en ik een zipline, gave ervaring en een angst heb ik overwonnen, vast een voorproefje op de Gibbon Experience aan welke ik a.s. dinsdag ga deelnemen(google het maar). Na paar dagje countryside op zoek naar iets drukker, Pangloa, Pangloa beach. Wat een drukte, wat veel toeristen ineens, na een halve dag eindelijk betaalbaar hotel gevonden. Lekker gechilt op de ' boulevard' aan het strand met een voor filipijnse begrippen een te dure pizza, waar toeristen komen stijgen te prijzen. Paar dagen gechilld, 250 cc motor gehuurd, Ruben mocht rijden want ik vertrouwde hem, bamboo brug, nuts hut geweest om te chillen, tarsier beestjes bekeken en last but not least c*** fight gezien, hier wordt er gewet op hanen die elkaar met een soort mes aan te poot te lijf gaan, echt iets filipijns, het bezoekje hieraan kwam onverwacht :) Een mooie ervaring waar enkel mannen vol passie op de tribune zitten, sommige met hanen sommige zonder. Wat een kabaal hanen en joelende mannen bij het bieden op de winnaar. De gevechten zelf waren minder spectaculair, afgelopen binnen een minuut. Terug op onze stoere motor, onderweg even off the road, over weggetjes en langs dorpje waarbij kijken en bekenen worden hoog in het vaandel stonden. Volgende dag nog een een bloemensalade gegeten en teveel ijs in Bohol beefarm, inspirerend(google). 's avonds was ik wasted, de zovele slechte nachten eisten zijn tol, om 19.00 uur plat gegaan. pfff wat een verhaal, dat krijg je als je het niet bijhoudt, achter de feiten loop ik nu aan..... Besloten dat we goede nachtrust wel belangrijk vonden, daarom een vergane glorie hotel in Tagbilaran geboekt, dat was immer goed bevallen. Daarheen heel cheapass een minivan bus kunnen bemachtigen terwijl we op een trycycle wachten, we kregen wederom precies wat we nodig hadden. Pizza van alberto's pizza(helaas suiker in de bodem, achja waar niet in de Filipijnen) op de pier, we waren weer een bezienswaardigheid en hebben weer vele mensen een goede dag bezorgt, zij mijn ook :) s avonds heerlijk pindasoep gegeten, met inktvis, garnalen, krab en groente, mmm, lekker lekker smullen smullen, volgens Ruben leek ik wel een barbaar. Ook ben ik volgens Ruben net zo traag als een ' wijf' , iedere keer pak ik mijn backpack heel netjes in om het bij het volgende hotel binnen 5 minuten door heel de kamer uit te spreiden in een grote chaos, ik blijf het proberen :) Paar dagen Cebu, leuke stad met veel ' oudere' mannen met true love schatje, its life. Verder kwam ik hier tot de conclusie dat dierenleed veroorzaakt door de mens me harder raakt dan mensenleed, is dit raar? Het aftellen was begonnnen, onze laatste avondmaal, Ruben laatste fastfood, het laatste nachtje samen.... Onze wegen gingen scheiden, Ruben back to the Netherlands en ik naar Thailand..... Beide weer veel geleerd elkaar gespiegeld en op naar een ' nieuwe' fase , Ruben in Kerkdriel en ik still Asia... Spannend, met wisselende gevoelens en tired, vandaag me eerste dag in Chiang mai, naar een reisje van Cebu Manila, wachten, Manila Bangkok, 4 uurtjes rust, 10 uur met de bus van Bangkok naar Chiang mai. Ik slaap op een dorm( dit valt me helemaal niet tegen) al merk ik dat ik even de rust moet nemen voor mezelf. Maar er restte een verplichting voor me, deze blog.... Vandaag 1 tempel gezien, gelijk genezen, het contact met andere gaat makkelijk, vanavond naar de nightmarket, morgen beetje rondlopen in de stad, massage( de eerste pas), maandag kookcursus en dinsdag naar Pai. Reizen zonder plannen is onmogelijk, flexibiliteit is hierbij onmisbaar en verder live the moment. Mensen vanaf nu probeer ik wekelijks een blog te schrijven zodat ik meer in de details kan treden, hopelijk hebben jullie nu enig idee van het avontuur in het continent waar ik als lange europeaan wel heel speciaal ben, iedere minuut buiten de hotelmuren wordt ik wel geconfornteerd met mijn lengte, ik ga het zelfs nog leuk vinden dadelijk al werkt het soms vermoeiend... Wie heeft er gezegd dat het reizen makkelijk is? Tot de volgende ronde. xxxx Benny

Helaas nog geen enkele zelfgemaakte foto toegevoegd, app werkt niet naar behoren, helaas! Volgende ronde nieuwe poging.