Belofte maken schuld, en aangezien het meer dan dubbel zo lang als beloofd heeft geduurd voordat er weer een nieuwe blog online was zal ik deze keer dan ook dubbel mijn best doen. De afgelopen weken heb ik heus weleens getracht om een blog te schrijven, de ene keer had ik de ruimte maar beslist niet de mood, de andere keer zat ik met uiterst goede blog bedoelingen achter een computer maar de computer was zo traag dat ik de goede bedoelingen al snel liet varen. De andere keren waren pogingen op mijn tablet, daarop typen gaat tegenwoordig redelijk alleen er ontstaan veel schrijffouten door swype, irritant, nu dan echt een poging op de tablet, dus let niet op de schrijffouten. En het moest nu echt gaan gebeuren want uitstel wordt afstel werd inmiddels bijna een feit.

Inmiddels zijn de weken voorbij gevlogen, ben ik gewend aan sabadie, smog, mooie natuur en nog veel meer.. Ik ben in Laos, momenteel in luang prabang, helaas heb ik buiten de gibbon Experience niet veel kunnen ondernemen en zien, de laatste dag van de Experience die weliswaar gaaf was werd ik niet lekker, warmee gloed, last van maag, licht in mijn hoofd, de dagen daarop werd ik zwakker en zwakker, feitelijk helemaal geveld, tja dat hoort er ook bij... Reizen is leren, accepteren, verwachtingen indien nodig kunnen loslaten en genieten van de kleine dingen die je weer net voldoende spirit geven om positief te blijven :-) En nu? Er is geen malaria of denque vastgesteld en meer kunnen ze niet testen in luang prabang. Veel kokosnotenmelk, citroen sap, fruit en water, cleanen die boel, waarschijnlijk en bepaalde infectie. Tijd en rust plus cleanen zijn voorlopig de kernwoorden, mijn geduld wordt op de proef gesteld en mijn droombeeld over Laos heb ik voorlopig moeten loslaten, de smog en de infectie gooien even roet in het eten, maar alles is tijdelijk en ondanks alles geniet ik en heb ik nog geen milliseconde naar huis gewild en verder leer ik ik nu meer op de kleinere dingen letten die me alsnog een bevredigend gevoel geven. Aanvulling er is en stijgende lijn, ik heb weer gewandeld, heerlijk massage en voel mee al vele malen beter als gisteren, yeahhhhhhhh:-) :-) :-) :-)

Diikt was de introductie, nu volgt mijn avontuur in chronologische vogelvlucht hieronder. Volgens mijn documentatie waren we gebleven in Chiang mai, dat was nog Thailand en betaalde ik nog in baht en was ik nog geen Lao kip miljonair.

Kookklasje bij Sammy, opgehaald door een jeep, achter in de laadbak, laidback, heerlijk! Andere deelnemer opgehaald, tijdens het wachten eekhoorn gespot, cadeautje op de vroege ochtend, bij de en markt kennis gemaakt met de andere deelnemers, je trad met al, ik was de enige man, gelukkig heb ik daar geen moeite mee. Uitleg gekregen over de vele verschillende soorten rijst die gemiddeld 3 maanden met water en 1 maand zonder water groeien, uitleg over de veel gebruikte kokosmelk in de Thaise keuken(ja dat is andere dan die ik nu trouw met een rietje drink), geperst uit het kokosvlees van en bepaalde soort kokosnoot. Beetje de toerist uitgehangen op de markt, daarna naar de boerderij. De hele ochtend kokkerellen, kennis gemaakt met de Thaise pannenkoeken van kokosmelk, mmm kokos poffertjes noem ik ze. Uiteindelijk pad Thai, gele curry en yub yam soep als lunch met alle dames genuttigd, smullen, het smaakte natuurlijk extra lekker, chillen in de hangmat, toetje gemaakt springroll en Custerd. Met en volle buik, en ervaring en kookboek terug richting de stad, onderweg genoten van de omgeving en zelfs en mooi park gespot wat dicht bij hotel bleek. In dit park lekker na genoten, bijzonder om het lokale leven zo waar te nemen, picknickende, hardlopende, jong lerende, etende, chillende, wandelende Thaise. Toen de duisternis viel op weg naar een pizza, bleek tevergeefs vanwege de afstand, teruggelopen waar mon aandacht werd getrokken door een pan van minimaal 1.00 meter doorsnee vol met omelet, daar heerlijk lokaal gegeten, voor en prikkie.

Next dag naar busstation, op naar Chiang Rai, oeps drie uur wachten, twee Canadezen hadden hetzelfde 'probleem'. Met zijn drieën koffie gedronken, op reis ben je nooit alleen, nergens trouwens :-)

In Chiang raai wederom opnieuw chillen, dagje naar gouden driehoek, border Birma, het idee om en lokale bus te pakken, minivan met airco en meerbeenruimte voor ongeveer 30 cent per rit meer, tja een beetje comfort is dat wel waard, zeker met 2.00 meter.

Ondanks mijn tempel fobie toch maar even snel bij de witte tempel wezen kijken, bijzonder vrij nieuwe tempel, google maar want foto's krijg ik niet op mijn blog. verder op de nacht markt heerlijk en betaalbaar gegeten, wel bijna camera kwijt, deze lag al tien minuten op de grond, gelukkig zijn er nog eerlijke mensen in de wereld, dank u!

Toen was het volgens mij weer donderdag en kwam Angelica (ontmoet kookklas) en gingen we samen drie dagen naar de bamboe nest, we hadden afgesproken om kamer te delen, scheelde ons ruim 8 euro pp per nacht, waar het kan moet je op de kleintjes letten. Uiteraard en bungalow met twee bedden, in overleg en met toestemming van Evelien, op vertrouwen gaat of staat een relatie nou eenmaal, bij ons staat hij :-)

Wat een gave omgeving, wat en rust, bergen, rijstvelden, helaas beperkt uitzicht door de smog, genieten :-) lekkere keuken, met hele lange bereidingstijd, wederom werd mijn geduld op de proef gesteld.

In slaap gevallen door heer rustgevende geluid van krekel s, zo nu en dan een gekko, ontwijkt door het ochtendgloren waardoor het licht door de spleten in de bamboe hut kwam dit ezamen met het geluid van tientallen soorten vogels die de dag inluidden met hun gesjiel 40 minuten op pannenkoeken gewacht, daarna op trekking met de Duitse en twee Argentijnen. Waterval, lekker lunch, nog meer wandelen, dorpjes, thee velden, bergen, rust, warmte, vermoeiend maar zo lekker voor de geest, tussendoortje bij lokaal tentje, hotsprings. Inmiddels werden we moe want het was al 4 uur, daar was dan de verlosser, we konden meerijden achter op en jeep,thats reizen. Werden we afgezet bij en onbekend punt bij de rivier, leuke houten brug, die hadden we ook weer mooi mee gepakt. Dan op zoek naar het dorp, we waren bij het dorp waar we volgens de map moesten zijn, toch konden we de weg niet vinden, niemand sprak Engels, ik dacht dat we te ver waren, de andere 3 dachten dat weer verder moesten, vanwege de meerderheid met veel moeite gezegd dat ik maximaal 15 minuten de andere kant mee op zou lopen, de duisternis kondigde zich namelijk aan :-) uiteindelijk heeft een dorpsbewoners ons te kennen laten geven dat hij wist waar we heen moesten,.op goed geluk zijn we op vertrouwen mee de bergen ingegaan, alleen moe en met vraagteken waar we uit zouden komen hebben we ruim en uur in volle vaart gelopen, onderweg geïmproviseerde bruggen van bamboe, finally zagen we om zes uur onze bamboe nest, yes een last viel van ons af. De vriendelijke man wilde maar liefst 800 baht voor zijn dienst hebben, uiteindelijk is hij met pijn en moeite akkoord gegaan met 260, ik was al helemaal verbaasd van de vriendelijkheid, maar ook in Thailand niks voor niks. Wat bleek nou er waren veel dorpen met dezelfde naam, het was immers de stam naam.

Volgende dag alleen trekking gedaan, daarna chillen, volgende dag weer terug, massage, door stomme fout 200 euro teveel gepind, lekker eten, teveel Thaise pannenkoeken, op zoek naar en hoed. Nergens te vinden, hier bleek weer, waar je te hard naar zoekt vind je niet :-)

De volgende dag vroeg opgestaan om de bus te pakken naar de grens meer Laos, lekker ontbijt in de lokale bus, had ik mammeluk de vorige dag al gekocht, roti met ei, mm mm. Alles liep gesmeerd, rond toen uur was ik de Mekong overgestoken en stond ik op Laotiaans grondbezit :-) MAaaaar dan, Visa! Ook nu werd mijn geduld op de proef gesteld, er waren twee groepen 50 plussers voor me aan het wachten op teruggave van visa, inderdaad helaas is Laos inmiddels niet alleen meer en land voor backpacker, over en x aantal jaren wordt het net als Thailand, beslist niet minder mooi, maar niet mijn ding, ik ben dus net op tijd:-)

Maar liefst 2 uur staan wachten tot dat mijn paspoort inclusief visa door raam numero 2 werd getoond, 35 dollar cashen en ik mocht binnen, yes yes Laos hier i come. Samen met Beaula of zo iets,( ik ben slecht in namen en andere zaken waarbij ik min korte termijn geheugen moet inschakelen) kreeg ik paspoort, bij toeval wat mijn inziens helemaal niet bestaat wilde zij ook de gibbon Experience gaan doen, dan maar kamer delen om weer wat te besparen :-) inmiddels was het 13 uur geweest en ik flink hongerig, ontbijt was immers om 7 uur. Lekker een pannenkoek gescoord, haha in deze blog lijkt het wel of ik van pannenkoeken aan elkaar hang, daarna had ik nog trek, bij en uber vriendelijke jongen, later bleek dit aangeleerd verraad p gedrag, en stokbrood tonijn gekocht, lekker, gelijk voor de volgende dag besteld want dan kreeg ik handschoenen die nodig bleken voor de Gibbon :-)

Ach fijn aangemeld bij de Gibbon, spannend. Daarna beaula op het lekkere broodje met de goede deal gewezen, zij ook gehaald. Helaas werden we beide al snel misselijk, bah bah, dat moest zeker het broodje zijn, welkom Laos. Ik was een beetje angstig omdat de next dat de Gibbon was, positief gedacht en de volgende ochtend zat het nog niet helemaal lekker maar het was beter dan de dag ervoor, yes yes. Wel hoefde ik zeker geen broodje meer van mijn vriendelijke vriend, wel opgehaald, belofte maakt schuld werkte hier wel, local blij gemaakt met het broodje, de en zijn'dood' is de ander zijn brood :s

Op naar de jungle, trekking trekking ziplijnen,ziplijnen, slapen in en heuse boomhut met uitzicht over de jungle, lekker eten, genieten van mooie zonsondergangen vanuit de boomhut, nog meer ziplijnen en trekken. De adrenaline verkregen door de kabelbaan hoog in de jungle gaf me telkens weer de benodigde energie voor de flinke wandelingen door moeder natuur. Bij het ziplijnen kreeg ik en harnas om, die moest ik iedere keer aan de kabel bevestigen, met en hand het bewegend deel vasthouden als een echte gibbon, en gaan, soms moest er worden geremd, ach ik kan het helemaal niet uitleggen, zoiets moet jezelf hebben gezien, bij terugkomst in Nederland zien jullie vast nog wel en foto. Last but not least zingende gibbons gespot in de morgen :-) voor de bescherming hiervan getal je immers door deelname aan de Experience, toch weer en goed doel gesponsord, maar er wel iets unieks voor terug gekregen...

Toen de laatste dag begon ik mee die niet lekker te voelen, nu 1 week, mooie busreizen over wegen als serpentine, waargenomen verbrandingen van landbouw grond of bos, pogingen tot herstel, vriendelijk behulpzame mensen op mijn pad, markt met slangen en andere onbekende wilde dieren en planten, poging tot fiets tocht en nog veel meer ( plaatsen luang nam tha en nong khiew,google:-) ) ben ik nu alweer ruim twee dagen in het relaxte maar toeristische luang prabang. Het ziekenhuis waar ik meer had aan en vriendelijke vrouw van de dokter, waar ik even argwaan had en wilde voorkomen dat ik en of andere injecties kreeg net als in India. Meneer u heeft geen malaria of denque, oké fijn dacht ik, had ik ook niet gedacht. En nu? Als je zieker wordt kom maar terug en als je echt wilt weten waarom je zo trilt, weinig energie heeft en witte vinger s moet mee naar Vientiane, maar 12 uur met de bus... Houdoe en bedankt, dan maar echt op detox dieet citroensap, papaja, 5 jonge kokosnoten melk per dag, wortel, veel rust en water.. En jaaaa, het trillen wordt minder, energie komt terug, de stijgende lijn is er:-) vandaag en heerlijk Lao massage van 1,5 uur gedaan, van koud kil hotel verhuisd naar een met sfeer, buiten zit gelegenheid, dicht bij de kokosnoten mevrouw, anti insecten gif gekocht, de muggen zijn actief, vanaf nu niet meer op de kamers waar ik slaap, met dank aan Ruben. Eindelijk en blog afgerond, ik ga geen belofte meer doen, er komt een vervolg, iig voor Oeganda. Whats nest, moeten lekker de stad verkennen, misschien naar de watervallen en grotten, dagje .......... Als ik hier klaar ben en ik gevoelsmatig voldoende ben aangesterkt op naar Vientiane, Vang Vien sla ik over, teveel party people met beer Laos shirt je, niet wat ik zoek nowadays. Van Vientiane naar het zuiden, Savakhet om de loop te gaan rijden, 500 km op scooter, slapen in home stays, grotten, dorpje s, natuur en avontuur. Verder naar zuiden, bolaven plateau, duizend eilanden en wat weet ik allemaal nog meer, daarna terug naar Bangkok, vliegtuigje naar Kuala Lumpur om mijn liefje Evelien op te wachten, wat een slecht vooruitzicht zeg :-) en dat allemaal met gemiddeld minimaal 30 graden. Hopelijk neemt de paashaas voor jullie ook wat zon en celcius ipv alleen maar paaseieren mee......... Ik reed me uitstekend in mee eentje op reis, wat en verrijking op mijn leven, samen met Ruben, Kevin,nihal of Stefan was en is super gaaf, gezellig en fijnn, maar alleen geniet toch echt mijn voorkeur vanaf heden, uiteraard is er een uitzondering, mijn grootste droom reizen met een soulmate,hopelijk wilt Evelien ooit mee :-)

Vrolijk Pasen.