Ons laatste land is dan nu eindelijk aan de beurt! Na Australie komen we na vierenhalve maand eindelijk weer terug. De tijd vliegt voorbij, we zijn alweer meer dan een week in Australie, maar hebben ook nog vijfenhalve week te gaan. Het bijhouden van een blog is iets lastiger, omdat we minder faciliteiten in onze campervan hebben. Jawel, we reizen 38 dagen met ons eigen huis op wielen! Het is heerlijk om zelf het reisschema te bepalen, het enige dat we zeker weten is dat we naar Sydney gaan( campervan inleveren) en naar Melbourne( vlucht naar huis). De oostkust is lang dus we zien wel waar we belanden! Maar ook het zelf koken is zeer welkom na elke avond uiteten te zijn geweest.

We zijn begonnen in Cairns, een echte backpacker stad aan de kust. Hier hadden we de eerste 3 dagen nog geen camper, maar we sliepen in een hostel aan de kust en 'esplanade' waar het allemaal om draait in Cairns. De stad zelf is niet zo boeiend, maar er waren zat activiteiten te boeken. Wij besloten de eerste dag die activiteiten uit te zoeken en aan het zwembad te liggen. In de zee kon je niet zwemmen, maar er was een super groot zwembad aan de kust. Voor zondag hadden we een snorkeltour geboekt naar het Great Barrier Reef, het grootste rif van de wereld geloof ik. Natuurlijk een must do! Het snorkelen was geweldig, het rif was erg kleurrijk en de vissen zo mogelijk nog meer. Nadine heeft zelfs een schildpad gezien. Marcel niet en toen hij nog een keer een poging wilde wagen, viel hij van de trap en was zijn kans op het zien van een schildpad bekeken...

Maandag was het tijd om onze camper op te halen. Een hightop campervan met alles erop en eraan. We hebben een gasstel, koelkast, magnetron, kookgerei en zelfs stoeltjes en slaapzakken! Een echt huis op wielen dus. De accu moet wel om de dag opgeladen worden voor de koelkast en de magnetron werkt alleen als ' ie aan de stroom hangt. Omdat we de camper na een hoop gedoe pas laat meekregen, hadden we nog net tijd om naar Port Douglas te rijden via een van de mooiste wegen van Australie: Captain Cook highway. Een weg die om de bergen langs de zee heen slingert. Spannend om met de campervan te rijden, maar ook zeker genieten van de mooie uitzichten. Port Douglas is een klein stadje aan de zee. We kunnen trouwens nergens zwemmen in de zee in verband met kwallen ( dodelijke kwallen wel te verstaan). Bij elk strand ligt fles vinegar om de beet mee te behandelen. Op sommige stukken hebben ze strandwachten en mag je het op eigen risico proberen en soms hebben ze een net in de zee dat de kwallen tegenhoudt. Door al die kwallen hebben veel steden een zwembad aan zee, zodat je evengoed kan zwemmen.

Na Port Douglas was het tijd voor Mossman, een nietszeggend plaatsje maar waar je het regenwoud in kon. Erg mooi en veel aparte bomen gezien daar. ' s avonds sliepen we voor het eerst op een parkeerplaats. Een aparte ervaring, het was fijn dat er wel toiletten waren. De volgende dag ging de reis verder richting het noorden naar Cape Tribulation, de plek waar het regenwoud samenkomt met het rif. Om daar te komen moesten we met de pont. Er werden allemaal tours aangeboden om wilde krokodillen te zien en dus zijn we op zo'n bootje gestapt. Helaas was het geen goede tijd om ze te spotten en hebben we alleen 2 mini's gezien. Wel hebben we boomkikkers en een slang gezien. De volgende dag mochten we gratis nog een keer en we hebbenntoen 1 grote gespot. Bij Cape Tribulation stopte we bij een winkeltje voor een toiletstop en tetug bij de auto wilde deze niet meer starten! Lege accu, omdat de lichten 2 minuten hadden aangestaan. De Australische ANWB was er al na 2 uur... Gelukkig was er een camping dichtbij en startte de auto 's ochtends weer, ondanks de slechte voorspelling van de monteur. De camping lag aan een strand waar we 's ochtends hebben hardgelopen. Heerlijk in het ochtendzonnetje met niemand of niks om je heen dan het strand en de zee! Dezelfde dag zijn we weer terug naar Cairns gegaan voor een nieuwe accu en te stoppen in Kuranda een bergdorp meer landinwaarts. Overdag super toeristisch, maar ' s avonds een spookstad. In kuranda hebben we scones gegeten op het oude station om onze koop van een huis te vieren en zijn we naar koalapark geweest, waar we op de foto zijn geweest met zo'n kneuterig beest ( Claire snapt t:p).

Na Kuranda zijn we via Innisfail ( leuk havenplaatsje en verlaten stranden) verder de outback ingegaan. De outback houdt grenzeloze natuur, weinig mensen en vele kilometers asfalt of overharde wegen in. Op een gegeven moment reden we over de Savanah road en inderdaad leek het alsof je daar was. We sliepen in Mt. Surprise, een dorp wat nog redelijk wat te bieden had. De zondag daarna was alles echt verlaten en hadden we veel onverharde wegen, met de camper amper te doen en we gingen 30 km per uur en dan duurt het lang hoor.... Bang voor een klapband of andere mankementen in de middle of nowhere(zonder bereik) waren we blij dat we voor het donker bij een roadhouse aankwamen. In het donker is het daar namelijk echt heel donker en neemt de kans op het aanrijden van een kangeroo met 100 % toe. We hebben een stuk of vijf levenden gezien en de andere vijftig lagen dood langs de weg.... In de wijde omgeving van het roadhouse was echt helemaal niks. Wel een supermooie sterrenhemel! ' s Nachts kwam de road train nog even langs, een vrachtwagen van 50 meter lang! De volgende dag verder gescheurd naar Townsville, de steden tot nu toe zijn niet echt heel spannend. In Townsville lagen we aan de zee tot we supergrote zeeschildpadden zagen! Dat was wel een unieke ervaring.

Na Townsville zijn we naar Airlie beach gegaan, een backpackerdorp aan de zee en dichtbij Whitsunday islands. Eilanden met veel witte stranden. Erg veel tours en ook erg duur. We dachten dat het teveel op onze snorkeltour zou lijken dus hebben we het overgeslagen. Vliegen was ook nog een optie, maar dat zat vol:(. Marcel heeft wel gevlogen en niet zomaar even: in een tweepersoons stuntvliegtuigje! Het was ontzettend gaaf en een super ervaring. Wel was ie een beetje misselijk daarna.

De wegen zijn hier eindeloos en de overheid doet er alles aan om de mensen achter het stuur wakker te houden. Gratis koffie, waarschuwingsborden, zelfs triviant spelletjes op borden langs de kant van de weg. Toch zien we veel gedenktekens langs de kant van de weg. Borden die we tegen zijn gekomen:

- rest or R.I.P.
- hey stop over you're eyes are shut
- are we there yet, mum?
- are we there yet, dad?
- still a long time to go, kids
- koala's for next 15 km
- kangeroos for next 15 km
- rest, revive and stay alive
- playing triviant can keep you alive..

Etc. Ze hebben in ieder geval wel humor hier en de Austaliers zijn de aardigste mensen die we tot nu toe hebben ontmoet. We zijn nu in Rockhampton en zullen jullie snel weer het vervolg vertellen!