Daar zijn we dan! We kunnen jullie gelukkig mededelen dat we veilig en wel in China aangekomen zijn. Niet nu pas, maar dinsdag al natuurlijk! Na een erg lange vlucht waren we blij dat we vaste grond onder onze voeten hadden en nog blijer dat er iemand met een bordje met 'Marcel Vleer' ons op stond te wachten. Deze aardige meneer bracht ons naar het eerste hotel. Na een helse autotocht(Nadine had sinds tijden weer eens besloten reisziek te worden) was het eerste dat opviel de enorme warmte. De warmte is het beste te omschrijven alsof je een auto ingaat, die de hele dag in de zon heeft gestaan. Erg wennen dus, en vooral veel natte kleding... Gelukkig hebben ze overal airco, waardoor we tussendoor kunnen afkoelen.

Het grootste avontuur en wat we hoopten niet mee te maken, hebben we al beleefd. De eerste avond gingen we op pad om de omgeving te verkennen en om ergens wat te eten. Na wat straatjes te zijn doorgelopen, werden we aangesproken door 2 Chinese jongens van onze leeftijd. Ze spraken goed Engels en vroegen waar we vandaag kwamen. Ze waren zelf met school in Beijing en woonden in Shanghai. Na een gesprekje met vooral Marcel ( Nadine was moe en had honger) vroegen ze of we anders kort even wat met ze gingen drinken, dan konden ze ons dingen over China vertellen en konden wij hen wat Nederlands leren. Naja uiteindelijk dachten we laten we dat maar doen, we zijn hier tenslotte ook om een beetje te socializen. Onderweg naar het tentje zei Nadine nog'Marc, hou je tas goed bij je, straks beroven ze ons' en 'zeker dat we naar hun moeder of tante worden gebracht, het is allemaal een pot nat'. Maar eenmaal aan de thee was het heel gezellig en hebben we hele leuke gesprekken met ze gevoerd. Totdat de rekening kwam... deze was 720 yuan. Ofwel 100 euro. Voor 2 potjes thee!!!!!!!!!!!!!!!! Nou hier was de oplichting dus, wij wisten gelukkig de koers en zeiden al tegen elkaar dat dit echt niet waar kon zijn. Ze lieten de kaart zien en daar stond inderdaad zo n hoge prijs, zogenaamd omdat thee zoiets bijzonders was in China. Marcel vertelde hen dat hij zich opgelicht voelde etc. Die jongens betaalde snel nog even 100 yuan voor ons (alsof je dat voor vreemden doet), maar wilde wel echt nog die andere 80 hebben. Marcel deed alsof hij maar 200 had en zei dat ze met ons mee konden lopen naar het hostel voor meer. Dat wilde ze uiteraard niet. Ze werden boos en deden alsof wij onbeschoft waren. Gelukkig stonden we snel weer buiten, ze hadden ook wel door dat ze niet nog meer buit konden maken. Uiteindelijk zijn we dus voor 30 euro opgelicht ipv 50... het was in ieder geval een harde eerste les. Het nadeel is nu alleen wel dat we geen enkele Chinees meer vertrouwen, terwijl ze allemaal eigenlijk harstikke aardig zijn. De dag erna kwamen er twee meisjes op ons af met hetzelfde verhaal op dezelfde straathoek. Ze proberen het blijkbaar elke dag. Later bleek dat het ook als waarschuwing in ons hostelboekje stond... We zijn nu in ieder geval extra alert, maar proberen nog wel de aardige Chinezen een kans te gunnen.

De tweede dag hebben we heerlijk uitgeslapen en na ons ontbijt zijn we naar de Verboden Stad gegaan, wat op loofafstand van ons hotel lag. Een stad waar vroeger de gewone bevolking geen toegang tot had. Het was heel groot, maar eigenlijk niet zo boeiend. We hebben vooral veel gelopen en gezweten. 'Na wat afkoeling van de airco in onze kamer zijn we 'savonds naar het Tianamen square geweest. Een enorm plein, waar je zelfs voor dat je het plein opgaat je tas door een beveiligingscan heen moet. Ook weer heel groot, maar ook niet heel spannend. Voor het eerst Chinees gegeten. Marcel had iets heel lekkers met kip, groenten en noten. Nadine had een enorm bord met gefrituurde kip waar 4 personen genoeg aan zouden hebben. Een aparte ervaring en niet eens zo slecht.

De derde dag in Beijing hebben we een tour gemaakt naar de Chinese Muur. Die moesten we natuurlijk gezien hebben. Het ligt zo'n 80 km vanaf Beijing en we gingen met een mini busje samen met nog een Amerikaan en een Nederlander, gezellige boel dus. We moesten de muur op via een kabelbaan, al een belevenis op zich (nog leuker was de roddelbaan terug). Het was een mooie dag voor de muur, namelijk geen mist of smog of bewolking. We hadden een mooi uitzicht over de Chinese bergen en hebben een stuk over de muur gelopen. De muur had veel steile stukken en het was dan ook erg vermoeiend. Toch was het al het klimmen waard. We zijn blij dat we op de muur zijn geweest. Naast de muur hebben we tijdens de tour een koperfabriek, zijdefabriek, vogelnest(olympisch stadion), parel fabriek en een theehuis gezien. In het theehuis hebben we verschillende soorten thee geproefd, wat erg leuk en lekker was (dit was GRATIS;) Verder heeft Marcel die dag met stokjes leren eten. Nadine vond eten met een lepel makkelijker.

Laatste dag in Beijing. Deze dag zijn we naar het Summer Palace geweest. We zijn heen gegaan met de metro, dat ging prima. Ze hebben onder alle Chinese tekens namelijk ook gewoon Europese letters en dus woorden, waardoor alles prima te begrijpen is. Heel fijn voor ons. Het Summer Palace was erg leuk, er lag namelijk een enorme tuin om het paleis heen en het paleis lag aan een meer. Er waren ook heerlijke rustige stukjes in het park en we hebben dan ook stiekem een uurtje op een van de bankjes geslapen. Aan dat middag slapen ontkomen we haast niet, ons lichaam vraagt er gewoon om.

's avonds mochten we de nachttrein in richting Xi'an, ongeveer 1000 km van Beijing en de trein deed er zo'n 13 uur over. Op het station was het enorm druk en er waren veel mensen van buiten Beijing die ons erg interessant vonden. Ze maakten stiekem foto's en sommige die een paar woordjes Engels konden, gingen met ons praten. Ze vonden ons beide erg beautifull en handsome. Eindelijk de waardering die we verdienen. Nee, het is heel raar dat mensen je zo bijzonder vinden en we moeten er erg aan wennen. Het is wel erg leuk dat mensen oprecht interesse in je hebben (weer eens wat anders) en ook echt heel erg hun best doen om Engels te leren. De trein viel heel erg mee, de bedjes waren hard en niet erg breed, maar heel slecht was het niet. Om 22.00 uur precies ging het licht uit en zag je geen hand voor ogen. Geen mogelijkheid meer dus om van alles uit onze backpack te trekken en dus hebben we maar in onze gewone kleren geslapen... Gelukkig hadden we wel een tandenborstel en tandpasta in onze handbagage!

Op dit moment zitten we in ons hostel in Xi'an, waar we vanmiddag op onze schouders werden getikt met de vraag of we toevallig uit Zaandam kwamen. Uhh ja!! Daar zaten Silvano en zijn vriendin Elvire/a uit Zaandam. Nadine heeft met Silvano op de middelbare school gezeten. Hoe toevallig is dat!! In China, in Xi'an, Nederlanders, Zaandammers en ook nog eens van dezelfde school. De wereld is dus echt erg klein. Erg leuk om tips van hen te krijgen, aangezien zij hier al wat langer zijn dan ons. We gaan hun blog volgen en hopen op meer leuke en handige tips.

Dit was het voor nu, een lekker lang verhaal! Tot snel!