Hanoi, Sapa, Halong Bay

Een klein uurtje vliegen later komen we aan in Hanoi. De rit vanaf het vliegveld naar ons hotel gaf ons meteen al veel inzicht in de Vietnamese rijstijl. Dit is in één woord krankzinnig te noemen. Stoppen doe je voor niemand en door te toeteren laat je weten dat je eraan komt. Hierdoor is er een constant geluid van getoeter, waardoor het zijn doel voorbij gaat en niemand meer opkijkt. Dit is in vele mate chaotischer als Thailand en Laos. Gelukkig went het wel. Oversteken in Hanoi gaat steeds vanzelf sprekender en het ding is om vooral niet te twijfelen, niet te veel kijken en om de één of andere manier schieten de scooters om je heen en wordt je wonderbaarlijk genoeg niet geraakt. Met de drukte, hitte en hoge luchtvochtigheid (in de 90%!) maakt het dat je toch na een kort rondje weer even ergens naar binnen wilt vluchten. In Hanoi hebben we Hoan Kiem Lake gezien, het plekje in Hanoi om zogenaamd te ontsnappen aan de drukte, hebben we een gevangenis gezien met toch wel behoorlijk propagandische trekken en zijn naar een vreemde water puppet show geweest. Hanoi is een stad die de moeite is om te bezoeken met zijn gekte, maar een stad waar je ook met plezier weer van weggaat na een paar dagen.

Vanuit Hanoi zijn we vervolgens met een nachttrein naar Sapa afgereisd. Dit is een reis van 8 uur in een mooie trein met verrassend comfortabele bedden. Deze treinreis eindigt in een plaats vlakbij Sapa met een plein die je terug in de tijd doet wanen. De communistische invloeden zijn hierbij duidelijk zichtbaar en dat we rond half 6 's ochtends aankwamen sprongen de luidsprekers aan op het plein om het nieuws en weerbericht uit te zenden. Vanaf dit plein stappen we in een minivan en rijden we 45 minuten de bergen in naar Sapa. Dit staat bekend om zijn velen rijstvelden. Ook is hier de temperatuur een stuk aangenamer als de rest van Vietnam vanwege zijn hoge ligging. In Sapa doen we een tour waarbij we een trekking doen van twee dagen door de rijstvelden met stops in verschillende kleine dorpjes en een overnachting in een homestay. Dit doen we samen met twee Amerikaanse vriendinnen en een stel uit Australië. We worden rondgeleid door een Vietnamese jongen van 21. Onderweg sloot er echter steeds meer vrouwen aan in mooie kledendracht die uit een dorpje komen waar we als eerste naartoe lopen. Dit is een wandeling van ongeveer 14 km door de velden. Dit is één van onze vele hoogtepunten tot nu toe onderweg. Het uitzicht blijft mooi en de vrouwtjes die met ons meeliepen waren verdacht vriendelijk en konden erg goed Engels. Myron en ik zaten telkens al te wachten wanneer het punt zou komen dat ze ons iets wilden verkopen (cynisch dat we zijn). Dit duurde zolang dat we bijna begonnen te twijfelen totdat we in hun dorp waren en ze allemaal met precies dezelfde spullen om ons heen stonden en minimaal 10x (letterlijk) vroegen of we iets wilden kopen van hun. Dit deden ze heel slim tijdens de lunch waardoor we ook niet echt een kant op konden. Deze methode had verrassend veel succes want veel toeristen kochten toch wat tasjes of sieraden. Dit is het enige minpuntje van de hele tocht rondom Sapa voor ons (de opdringerige verkopers), maar hoort er nu eenmaal bij als er zo'n grote stroom aan toerisme is. Na een lekkere lunch lopen we nog 4 km verder naar onze homestay. Dit wordt gerund door een jongen van in de 20 met behulp van wat vrienden en een broer. Een gezellige plek en één van onze leukere verblijven deze reis. Hier hebben we nog even gezwommen om af te koelen. 'S avonds hebben we 'zelf' de bekende Vietnamese loempia's gemaakt en kregen daarna een heerlijke maaltijd voor geschoteld. Dit onder het 'genot' van de Vietnamese rice wine. Wijn heeft hier echter helemaal niks mee te maken. Dit zou je eerder vergif noemen en is ook heel erg sterk. De sfeer zat er goed in en er gingen steeds meer shotjes rice wine in. Dit had als gevolg dat we uiteindelijk met z'n alle aan het dansen waren op de backstreet boys, gangnam style, de macarena en een rare Vietnamese housemix. Ons was beloofd dat we geen hoofdpijn zouden krijgen van deze zelfgebrouwde rice wine en dit bleek wonderbaarlijk genoeg waar. Alle andere verschijnselen van een kater waren echter wel aanwezig, waardoor het nog steeds niet prettig wakker worden was. 'S ochtends zijn we 4 km verder gelopen naar een waterval. Ondanks dat deze tocht veel korter is als de dag ervoor leek het door de kater twee keer zo lang. Een duik bij de waterval deed echter wonderen. Hierna stond ons nog één flinke klim omhoog te wachten waarna we werden opgepikt met een busje. In eerste instantie waren we dolgelukkig dat we konden zitten in het busje met airco. Al snel bleek dit echter een slechte chauffeur die eng dicht langs de afgrond reed. Na deze spannende rit kwamen we weer aan in Sapa. Hier slapen we nog een nachtje in een hotel en doen we de volgende dag nog een klein rondje door een ander dorpje in de buurt. Dit was geheel ingericht op toeristen met entree om het dorp in te gaan en een hal waar een traditionele dansshow werd gegeven. Dit was echter niet om aan te zien. Nog nooit hebben we mensen zo ongelukkig en verveeld zien kijken tijdens het dansen. Wij waren niet de enige die er zo over dachten want na twee nummers was de helft weg en toen wij na het derde nummer weggingen zat er nog een enkeling in de zaal. 'S avonds zijn we weer met de nachttrein terug gegaan naar Hanoi.

In Hanoi aangekomen is er geen tijd voor rust. om 4 uur 's ochtends komen we aan bij ons hotel waar ons in eerste instantie een kamer beloofd was om te douchen en even te rusten. Deze dag vertrekken we namelijk om 8 uur 's ochtends vanaf hier naar Halong Bay. Alles bleek echter volgeboekt waardoor we 4 uur in hun restaurant hebben moeten wachten. De nachttrein daarvoor was ook een minder succes door een Vietnamese vrouw die elk uur gebeld werd met een luide ringtoon waarna zij luidruchtig begon te bellen. We begonnen dus behoorlijk moe aan de Halong Bay reis. Vanaf Hanoi is dit 4 uur rijden. Net als de andere landen in de Zuid-Oost Azië hoek gaat het reizen heel langzaam. Halong Bay ligt namelijk 170 km van Hanoi. Eenmaal aangekomen bij de ferry terminal worden we naar een klein cruiseschip geleid. Dit maakte in één keer de slechte nacht en ochtend goed. Erg mooie kamers en meteen een uitgebreidde lunch die klaar stond. Helaas had ik een soort voedselvergiftiging opgelopen (of was het de rice wine..) waardoor ik bijna geen hap wegkreeg. Voor Myron was dit helemaal niet zo ongunstig, want nu was er meer eten over. Op de boot zitten we met voornamelijk toeristen van alle hoeken op deze aardbol. Een gezellige groep en een vreemde gids, die zichzelf Tom Cruise heeft genoemd, maakte dit tot een gezellig geheel. Halong Bay is zo mooi als we gehoopt hadden. Duizenden kleine eilandjes en een heldere dag waardoor het groen van deze eilandjes er nog meer uitsprong. Onderweg zijn we gestopt bij een grot die een beetje kitcherig is geworden door alle verschillende kleuren lampen. Ook zijn we een kajak ingestapt en zijn we door de eilandjes door gekajakt. Daarna was het tijd voor een duik in het water. Dit is het warmste zeewater waar we ooit in gezwommen hebben. Zonder te overdrijven was deze temperatuur te vergelijken met een warm bad. 'S avonds zijn we extreem vroeg afgetaaid omdat ik steeds iets zieker was geworden naarmate de dag verliep en met onze slechte nacht hebben we er maar vroeg een einde aan gebreid. De volgende dag leerden we weer loempia's maken en zijn we na een uitgebreidde lunch van boord gegaan en weer de bus in gestapt naar Hanoi.

Weer helemaal zen van de cruise door het prachtige Halong Bay gaan we vanaf Hanoi dezelfde avond nog met de bus naar onze volgende bestemming: Ninh Binh!