Na een gezellig weekend in Newcastle gaan we nu toch echt de Oostkust verder rijden naar Cairns. Met behulp van Jonno zijn de stops bepaald en is het eerste punt op het lijstje Port Macquarie. Dit is een leuk kustplaatsje, wat we waarschijnlijk nog wel meer gaan zien langs de kust, met een gezellige uitstraling. Daarna zijn we door gereden naar South West Rocks met een mooie camping en enorm veel vogels. Deze beginnen al behoorlijk vroeg met herrie maken waardoor uitslapen eigenlijk geen optie is. Dit is echter geen probleem, want we hebben een ritme van vroeg opstaan en vroeg naar bed met het kamperen. Het is opmerkelijk dat rond 9 uur de meeste mensen wel zijn afgetaaid. Dat is toch ook wel een onderdeel van het kamperen. Hierna hebben we een tussenstop gemaakt in de stad Coffs Harbour en zijn we uiteindelijk vlak daarboven in het vissersdorpje Wooli beland. De route hier naartoe was erg rustig, waardoor we meerdere kangoeroes langs de auto hadden huppen. Dit dorpje is zo klein dat vissen zo'n beetje het enige is waarmee je je kan vermaken, waardoor je wel een liefhebber wordt. Op aanraden van meerdere kampeerders heben we een app gedownload waarmee alle campings te vinden zijn met reviews, foto's, prijzen en veel meer. Op deze manier kwamen we terecht in dit miniplaatsje met een kleine parkeerplaats met aan de ene kant de zee en aan de andere kant een rivier. Hier hebben we de nacht gestaan. Onze volgende stop langs de kust is het bekende Byron Bay. Nog nooit hebben we zo veel hippies bij elkaar gezien. De stad bestond naar ons idee voor 50% uit toeristen en 50% uit hippies. Ook aan de campingprijzen was duidelijk te merken dat dit een behoorlijk populaire bestemming is voor toeristen. Het plaatsje zelf is erg levendig en heeft veel leuke boetiekjes. Ook is hier een mooi strand met vele surfers. Ondanks dat dit een echt surfersplaatsje is, hebben we ons toch niet op een surfplank gewaagd. 'S avonds hebben we een erg goede live artiest gezien, waarvan we pas na meerdere nummers achterkwamen dat het een vrouw was. Op de camping dezelfde avond hebben we voor het eerst te maken gekregen met het wat spannendere wilfdlife van Australië, namelijk een flinke slang. Wel op een afstandje gelukkig.

Na Byron Bay zijn we verder gereden richting de Gold Coast. Onderweg hebben we veel toeristische routes gepakt waardoor we op de leukste plekjes terecht kwamen. Ondanks dat het een toeristische route is zijn er eigenlijk amper toeristen te vinden op deze routes. Hierdoor hebben we rustigere en mooiere stranden gevonden om te zwemmen. Een paar uur later zijn we bij de Gold Coast. Dit is een groter gebied, met meerdere steden die in elkaar overlopen en bestaat uit één en al hoogbouw. Wij zijn hier gestopt bij Surfers Paradise, waar er overigens weinig surfers te vinden zijn, en hebben langs de kust en het plaatsje in gelopen. Veel charme heeft het niet met al zijn hoogbouw, maar er is hier wel veel te beleven. Toch zijn dit soort bestemmingen niet echt favoriet bij ons en zijn we iets meer het binnenland ingereden voor een camping langs Lake Wyaralong. Dit was mooier als verwacht. Een prachtig uitzicht over het meer met een goede zonsondergang. Via foldertjes die we bij een camping vonden zijn we de volgende dag terecht gekomen in Tamborine NP. Hier had je mooie wandelingen door het rainforest, natuurlijke rock pools en spannend wildlife. Op een rustig pad zagen we een enorm hagedisachtige, waarvan we de naam even kwijt zijn, die ik eerst aanzag voor krokodil. Zo'n formaat had het beest toch wel. Aan de kop was duidelijk te zien dat dit toch echt geen krokodil was, maar ondanks dat was het even schrikken.

Een uurtje rijden verderop komen we aan in Brisbane. Dit is leuker als gedacht. Het ligt niet aan de kust, maar heeft om dit te compenseren een stadstrand gemaakt, wel vol met chloor, met zijn eigen strandwacht. Dit 'strand' lag in een parkje langs een rivier met vele marktjes en eettentjes. Deze avond zijn we naar een Australian football game geweest. De route hiernaartoe werd iets langer als verwacht doordat we bij het verkeerde stadium terecht kwamen. Wij hadden begrepen dat als wij het hadden over 'footy' dat alle Australiërs dit zouden opvatten als Australian football. Dit bleek echter toch niet helemaal het geval te zijn. Zo zijn we door meerdere mensen naar een ander stadium geleid waar er voetbal werd gespeeld. Myron had dit al redelijk snel door, waardoor we snel in een taxi zijn gestapt en iets later aangekomen als gepland. Hierdoor waren alle standaardplekken al uitverkocht en bleken er alleen nog duurdere kaarten beschikbaar te zijn op betere plekken. Hierdoor zaten we als totaal onbekenden van de sport op prachtige plaatsen. Het publiek zit hier kriskras door elkaar en is niet op supportersgroep gescheiden. De supporters van de tegenstanders van Brisbane waren in veel grotere getalen en een stuk fanatieker. Ook was het team duidelijk aan de winnende hand. Myron had hierdoor een beetje spijt van zijn bordeau rode shirtje die matchte met de kleuren van het team van de Brisbane Lions. Omdat de avond duurder was geworden als gepland met de onverwachtte taxirit en duurdere kaarten, besloten we terug te lopen naar de camping. Dit was een wandeling door de spannendere steegjes van Brisbane wat ons anderhalf uur kostten. Hierdoor hebben we Brisbane wel van alle hoeken gezien.

Vlakboven Brisbane ligt het bekende Fraser Island. Dit is het grootste zandeiland ter wereld en is door zijn bijzondere natuur werelderfgoed. Dit konden we niet overslaan op onze route. Hier kan je alleen met 4x4 WD komen, waardoor een tour de meest voor de hand liggende manier voor ons was om dit eiland te verkennen. Deze tour begint in Noosa Heads en neemt 3 dagen in beslag. Fraser Island is door de Butchulla, de oorspronkelijke bewoners van dit eiland, K'gari genoemd, wat paradijs betekent. Een toepasselijkere naam had er niet bedacht kunnen worden. Met een groep van rond de 25 man van 11 verschillende nationaliteiten geleid door de lang blondharige Noorse Simen gaan we het eiland op. In 4 auto's vertrekken we naar de ferry waar we op de overtocht al meerdere dolfijnen spotten. De ferry komt aan op het strand en dit is ook gelijk de weg. Al zingend door de walkietalkies in de auto scheurden we het eiland op. Hier reden we naar ons tentenkamp aan het strand. Op het eiland hebben we in de prachtigste meren gezwommen waarvan één met visjes die aan je voeten knabbelen, één meer met een oranje gloed en schilpadden, the champagne pools en het heldere lake Mckenzie. Ook hebben we hier dingo's gespot. Mooie honden die hier op het eiland wonen. In de avonden hebben we elkaar kaartspellen/drankspellen van allemaal verschillende landen geleerd onder het genot van een glaasje 'goon'. Dit zijn boxen met wijn die in verhouding tot alle andere drank erg goedkoop is. Myron en ik hadden enthousiast 2 boxen in geslagen van in totaal 8 liter. Het spul bleek echter niet zo lekker als gedacht en zorgt voor een goede dosis koppijn. Om deze reden hebben we de tweede avond iedereen wanhopig gevraagd om ons te helpen het op te drinken, wat gelukkig geen probleem bleek te zijn. De terugweg van het eiland af is misschien wel de mooiste route die we ooit gereden hebben. Over Rainbow beach door het Sandy NP zijn we met zonsondergang terug gereden naar onze camper. Na twee nachten praktisch op de grond te hebben gelegen en elke dag rond 6 uur opstaan, zijn we onze camper nog meer gaan waarderen en hebben we geslapen als een roos.

Na het Fraser avontuur iedereen gedag te hebben gezegd gaan we weer verder met rijden. Hier stoppen we bij Angus Water op een camping langs het strand en hebben we de dag daarop the town of 1770's bekeken. Dit is een klein plaatsje en wordt in verschillende gidsen de Byron Bay van 20 jaar geleden genoemd. Deze plaats ligt erg mooi gelegen, maar zover wij zagen leek er weinig te beleven. We zijn de dag geëindigd verder op de route op een camping in een plaatsje waarvan we de naam alweer vergeten zijn. De camping had uitzicht over een groot veld en 's ochtends vroeg stikte het hier van de kangoeroes. Tussen the town of 1770's en Airlie Beach is er volgens veel gidsen weinig te zien. Dit is een flinke afstand dus om 7 uur 's ochtends waren we al op pad naar de volgende bestemming. Airlie beach is een gezellig plaatsje met een mooi strand en is de toegangspoort tot de Whitsunday Islands. Dit schijnt een must te zijn om te bezoeken, maar omdat we toch iets minder tijd over hadden als gedacht hebben we niet de kans gezien om deze tropische eilanden te bezoeken. Een goede reden om ooit nog eens terug te komen! We zijn daarna doorgereden naar Ayr, waar we heen gaan om één van de top 10 duiken ter wereld te maken. Dit is het wrak van de SS Yongala wat gezonken is in 1911 door een cycloon. Alle 122 mensen aan boord zijn hierbij omgekomen. Het schip is jaren later pas gevonden en ondertussen een populaire duiklocatie geworden. De dag dat we deze duik zouden maken werd deze echter gecancelled vanwege het weer en moesten we een dag wachten. In Ayr zelf is er weinig te beleven dus hebben we ervoor gekozen om Magnetic Island te bezoeken waar we heen gaan met de ferry vanaf Townsville een uurtje verderop. Dit is een klein eiland met een verharde weg van 12 km en is voor iets meer als de helft een National park. Ons eerste plan was om hier een scooter te huren, maar omdat er veel ongelukken schijnen te gebeuren met mensen die onderuit schuiven besloten we toch om voor de veilige weg te gaan. Dit was een auto huren voor een dag. Dit is waarschijnlijk de lelijkste auto waar we ooit in hebben gereden, roze, geen deuren en voelde als een kart. Om deze reden voelde de 60 km per uur die we hier mochten rijden als zeker het dubbele. Op dit eiland hebben we de schattige rockwalibi's gezien, hebben door de mooie baaitjes gewandeld en gezwommen en hebben hier een wandeling gemaakt langs forden van de Tweede Wereldoorlog waar ook de grootste koalakolonie woont van Australië. Met de drie koala's die we halfslapend in de bomen zagen hebben we een klein deel gezien, maar ondanks dat was het erg leuk. 'S avonds zijn we naar een camping gereden vlakbij de duikschool waar we naar de SS Yongala staan. Hier kwamen we heel toevallig een Canadees stel tegen waarmee we ook de Fraser Island tour hebben gedaan. Zij gaan dezelfde duik doen als ons.

Vandaag gaan we dan toch echt duiken. Met een sodiak scheuren we de zee op en zijn we een half uur later bij het wrak. Myron heeft deze dag voor het eerst ervaren hoe het is om zeeziek te zijn. We waren constant aan het schommelen, waardoor er geen ontsnappen aan was. Ik moet toegeven dat ik me ook lichtelijk misselijk voelde en geen fan ben geworden van het duiken op open zee. De duik zelf maakte dit echter weer helemaal goed. We hebben nog nooit zoveel verschillende vissen bij elkaar gespot, schilpadden gezien en zelfs rifhaaien. Na twee keer hier gedoken te hebben kwamen we weer terug bij de duikschool. Hier stond een barbecue klaar, maar Myron kon toen zelfs nog niet eten. Om deze reden zijn we vroeg afgetaaid en zijn we op een camping om de hoek gaan staan.

Onze volgende bestemming en tevens laatste bestemming is Cairns. Myron was nog steeds niet helemaal hersteld van het schommelen, maar ondanks dat zijn we toch dapper aan de rit begonnen. Onderweg hebben we nog Josephine falls gezien waar natuurlijke rock pools en natural slides waren. Op het pad hebben we onze eerste en enige achtelijk grote spin gezien. Met een hart wat voor vier klopte heb ik het er toch redelijk vanaf gebracht en ben ik blij dat ik deze eerste confrontatie heb overleefd. Daarna zijn we weer met een toeristische omweg in Cairns terecht gekomen. Hier gaan we duiken op het Great Barrier Reef. Het vertrekpunt naar het rif lag helemaal vol met schepen van allemaal verschillende bedrijven. Met de meeste Open Water duikcertificeringen is dit waarschijnlijk één van de populairste duikplekken ter wereld. Dit is dan ook goed te zien en heel erg massaal. Met een schip met rond de 70 man aan boord varen we naar het rif. De rit begon weer schommelend, maar Myron was deze keer de narigheid voor geweest door een zeeziekpilletje te nemen. Het halve schip leek hier jaloers op, want toen we er bijna waren hingen er al aardig wat mensen over de reling heen. Ikzelf werd ook steeds misselijker, maar toen kwamen we gelukkig bij het rif. Omdat dit niet zo diep ligt schommelde het hier helemaal niet meer en lagen we helemaal stil. Alles aan boord was strak geregeld. De gecertificeerde duikers werden in kleine groepjes opgedeeld en gingen als eerst ter water, dan de introduiken en als laatste de snorkelaars. Hierdoor waren we onderwater toch in kleine groepen en hebben we optimaal van het rif kunnen genieten. Het water was 27 C, een zicht van oneindig, allemaal verschillende soorten koraal, schilpadden, nemo's, rifhaaien en allemaal gekleurde visjes. We hebben op drie verschillende locaties hier gedoken en elke duik leek nog mooier als de vorige.

De volgende dag was het tijd om afscheid te nemen van onze camper. We hebben hier ruim 7500 km mee afgelegd, volgens de dame bij de balie meer als het drie dubbele van de meeste camperhuurders. Waarschijnlijk komt dit door ons onlogische besluit om eerst naar Melbourne heen en terug te rijden en alle toeristische routes onderweg mee te pakken. Na al deze kilometers in het campertje nemen we dit afscheid met pijn in ons hart. Ook was het toch wel erg lekker om de tas voor 5 weken uitgepakt te laten. Na vooral de luxe reizigers te zijn geweest, gaan we nu toch echt backpacken en zal de rugzak een onderdeel worden van ons lichaam. De laatste nacht in Cairns verblijven we in een hostel en hebben we in het gratis zwembad gezwommen van Cairns met uitzicht op de haven. Daarna vliegen we terug naar Sydney waar we in een hostel terecht zijn gekomen boven een nachtclub. Toch hebben we uitzonderlijk lekker geslapen en bereiden we ons nu voor op de nachtvlucht naar Bangkok.

Het leven hier in Australië is heerlijk relaxt met vooral in het Noorden tropische temperaturen. Eigenlijk hadden we nog veel meer willen zien en is er genoeg te doen om hier onze hele reis te vertoeven. Ondanks dat we Australië gaan missen kijken we ook heel erg uit naar Thailand en zijn ons alvast mentaal aan het voorbereiden op de hitte.