Hallo lieve mensen thuis,

Terwijl we zitten te wachten op de trein naar Bangkok en we nog even op onze blog kijken, zien we dat we onderstaand verhaal nog niet voor jullie beschikbaar hebben gemaakt. Dus bij deze nog ...

Singapore lijkt alweer een hele tijd geleden voor ons. We hebben dan ook zo'n vier weken doorgebracht in onze voormalige kolonie, Indonesie. Onze eerste ontmoeting met het land was er een met een chaggie douanier die ons reisplan (die we over het algemeen niet echt hebben) tot in de puntjes wilde horen. Nou goed, gelukkig mochten we zijn land in en konden we een lekker plekje in Jakarta gaan zoeken. Aangezien Jakarta eigenlijk niet veel te bieden heeft, wilde we hooguit een paar dagen blijven. Uiteindelijk hebben we meer dan week vasgezeten in deze vieze stad. Remko bleek een flinke griep te hebben en moest rust houden. Hoewel hij zich nog niet echt goed voelde, besloten we toch na een week om onze reis voort te zetten en de trein te pakken naar Semarang. Ook dit bleek niet veel meer te zijn dan een gat met een gigantische shoppingmall. We hebben nog wel een ontzettend mooie chinese tempel bezocht. Op 10 februari vierden de Chinezen hun nieuw jaar, dus ook in de tempel werd er druk voorbereid. Bij een eetpleintje net buiten de tempel kwamen we toevallig in gesprek met Okki Delman, die een Nederandse pleegmoeder bleek te hebben en ook best een paar woordjes ABN kon spreken. Hij nodigde ons uit voor een lekker bord nasi goreng op het eetpleintje. Dat aanbod sloegen we natuurlijk niet af.
Onze volgende bestemming was Borobudur, de grootste boeddischte tempel in Indonesie. Hier kwamen we terecht in een guesthouse waar wij de enige gasten leken te zijn. De aardige werknemer Joko, had dan ook alle aandacht voor ons. Hij wilde ons ontzettend graag van dienst zijn en stond elke ochtend om klokslag negen uur met een ontbijtje voor de deur. Hij vroeg ons of we onze studentenkaart toevallig hadden meegenomen, want dan kregen we 50% korting op de entree van Borobudur. Tsja, we zijn nou eenmaal geen studenten meer dus nee. Geen probleem, hij had er nog wel een paar voor ons. Dus de volgende dag waren wij Laura en Thomas, studenten aan de univeriteit van Nottingham. Blijkbaar leken wij op de mensen op de foto's, want we kregen studentenkorting. De tempel zelf was erg mooi, maar niks vergeleken bij de tempels van Angkor in Cambodja. Joko nodigde ons uit om die avond mee te gaan naar zijn dorp. Hier hebben we zijn familie ontmoet. Er werd ons verteld dat een paar dagen eerder iemand in het dorp was overleden. Gewoonte is dan dat alle mannen bij elkaar komen om voor diegene te bidden. Wij mochten met Joko mee om dit mee te maken. Wat een speciale ervaring was dit! Na een rondleiding door het dorp kwamen we aan bij het 'whitebord' dat op het huis van de burgemeester hing. Hier stonden alle gegevens van het dorp genoteerd. Van voertuigen,opleiding,beroep tot welke vorm van anticonceptie mensen gebruiken....hoe bedoel je sociale controle? We hadden mazzel want diezelfde avond was er een optreden van een lokale dansgroep een paar dorpen verderop. We werden welkom geheten door de familie die het feest had georganiseerd ter gelegenheid van een besnijdenis. Na een kijke achter de schermen en wat lekkere hapjes en thee, was het tijd voor de trans-dans. De dansers werden in trans gebracht en kregen vervolgens een masker van een bepaald dier op. Er word geloofd dat iemand in trans zich gaat gedragen naar het masker wat diegene op krijgt. Ik weet niet of ik het allemaal geloof, maar het leek allemaal erg freaky!
Nadat Joko ons de volgende ochtend had uitgezwaaid, gingen we verder naar Malang. Hier hebben we weer lekker gescooterd, wat zo onderhand wel een hobby van ons wordt. Helaas begon het al vrij gauw te regenen en moesten we een schuilplaats zien te vinden. En daar stonden we dan..tien minuten...twintig minuten...drie kwartier...een uur... en het leek er niet beter op te worden. We moesten er maar doorheen. Alle straten stonden compleet blank, het was nat,koud en het rijden werd er ook niet gemakkelijker op, maar we hebben het uitgegierd! Wat een water, niet normaal!
De grootste reden van onze reis oostwaarts was vervolgens aan de beurt: De vulkaan Bromo. Om vier uur 's nachts vertrokken we met de benenwagen vanuit ons guesthouse. Rond half zes stonden we op de rand van de vulkaan en waren we mooi op tijd om de zon op te zien komen. WOW!!! Hoewel ik het best een beetje eng vond om op het randje van een vulkaan te staan, het uitizcht was het allemaal waard.
Vanuit het oosten van Java hebben we de vliegmachine gepakt naar Sumatra. Hier bleek dat de griep Remko nog niet helemaal met rust wilde laten, dus hebben we lekker een weekje rustig aan gedaan.
Om wat tijd te besparen zijn we direct naar Kuala Lumpur gevlogen. Hier hebben we een dagje meegehopt met de hop on hop off bus en de grootste trekpleisters bekeken. Omdat we een dag in de stad wel genoeg vonden, zijn we gisteren verder gereisd naar de Cameron highlands. Het klimaat is hier behoorlijk anders met een frisse temperatuur en behoorlijk wat regen. Vanochtend hebben we een tourtje gedaan door de theeplantages en door het mossige oerwoud.
Met het einde in zicht, hopen we op de terugweg naar Bangkok nog wat heerlijke strandjes mee te pikken:D

Tot over een paar weekjes!