menm2azie voor ChancEd km stand = 11.789 km

Dagtrip naar Changu Narayan tempelVandaag eens even wat anders dan in een stad zijn, da's waar we zin in hebben. Een eindje buiten Bhaktapur ligt een zeer bekende tempel, Changu Narayan en om daar te komen kun je een prachtige wandeltocht door de vallei maken. Ons plan voor vandaag om dat eens te doen en het Nepalese leven van dichtbij te gaan zien. Want zodra je Bhaktapur uit bent, het drukke oude gedeelte weliswaar, waan je je al snel in het plattelandsleven van de gewone nepalese families. Hier wordt hard gewerkt, het is een zonnige dag en er moet rijst geoogst worden. Iedereen helpt mee, jong en oud en we passeren vele rijstterrassen waar tal van mensen flink sjouwen. Onderweg zijn we een kleine bezienswaardigheid, vele toeristen nemen de bus naar de tempel en de bus ook weer terug, wij hebben zin om lekker langzaam door deze vallei te trekken en besluiten heen en terug te lopen. Onderweg passeren we vaak mensen met grote pakketten rijst op hun rug en dragend met het hoofd. Als we iemand vragen hoeveel dat wel niet weegt is het antwoord tussen de 30 en 40 kilo. Jemig, dat verdient een boel respect, want deze mensen doen dit niet voor een uurtje of zo, maar de hele dag, van het veld naar huis dragen. En de betekenis van het woord vallei zegt het al, veel van boven naar beneden en weer terug. De omgeving is adembenemend en met in de verte de toppen met eeuwige sneeuw van de Himalaya, waan je je in een heuse natuurfilm. Hoe hoger we komen, en dus ook zwaarder, wordt het uitzicht alleen maar mooier. Echt de moeite waard om eens flink te zweten en ons in te spannen. Regelmatig worden we aangesproken en vragen de kids waar we vandaan komen en of we geen chocola of een pen voor ze hebben. Het laatste is natuurlijk de welbekende roepie die ze ook zo graag van ons willen. Helaas zullen we arm boven komen als we hier gehoor aan geven en onderscheid maken is niet verstandig, dus geen roepies voor de kids. Een foto maken en ze dan aan de kids laten zien brengt trouwens ook heel wat teweeg. Men is overal even vriendelijk, wil graag met ons babbelen, we kijken bij de mensen thuis in hun huizen en dan vervolgen wij de wandeltocht, omdat we anders nooit boven komen. Zien we onderweg geen enkel toeristisch winkeltje, vlak voordat we de laatste klim naar boven naar de tempel maken, komen we langs een "amsterdam coffee house". De wereld is prachtig mensen, je lacht je af en toe te barsten, vooral bij dit soort vreemde naamskeuzes in het verkeerde land. En als we de eigenaar zeggen dat het ons land is, zegt hij ook nog "o from Germany". Yeh right, die heeft het begrepen, maar niet heus. We maken onze laatste klim en komen in het dorpje waar de tempel staat, meteen verrijzen er allerlei shopjes met snuisterijen. Vooral veel mandala's die door jan en alleman hier geschilderd worden. Het is een belangrijke bezigheid en vergt een gedegen opleiding. De meester maakt de schets en bepaalt de kleuren, studenten kleuren de mandala daarna vaak in. Een eigen werk van een meester kost zo'n beetje drie keer zo veel als van een student en het is er ook werkelijk aan af te zien. Met een loep worden de mandala's vaak bekeken om te zien hoe goed ze zijn geschilderd. We maken een paar prachtige foto's van deze kunstwerken en kopen doen we misschien later wel. Na een uitgebreide uitleg door twee vriendelijk en goed engelse sprekende jongelui, broer en zus, zeggen we maar dat we ons geld in het guesthouse hebben laten liggen. Het bezoek aan de tempel is leuk, we betalen weer een ticket ( 100 roepies pp ), want waar ze maar kunnen, innen de Nepalezen entree, en met de beschrijving van de tempel en aanliggende gebouwen zijn we weer een beetje wijzer geworden vandaag. Inmiddels is het zo'n half vier in de middag, dus tijd om op een terrasje met prachtig uitzicht eens even de inwendige mens te verzorgen, weer een rib uit het lijf, maar niet heus. Met wat voedsel in de maag zijn wij klaar voor de afdaling, en we kunnen niet al te veel meer treuzelen nu want we willen graag voor het donker terug zijn in Bhaktapur. Na af en toe wat getreuzel van mijzelf, kletsen met de lokalen blijft leuk, stappen we toch aardig door en bereiken bij schemer Bhaktapur. De man bij de poort van het oude gedeelte wil ons vragen of we een ticket voor het dorp hebben, maar als ik roep "we have" kunnen we doorlopen en laten we niets aan hem zien. Nu zitten we in ons guesthouse, vlakbij een druk plein waar we dadelijk met de lokalen een hapje eten. Iedere avond wordt het plein druk bezocht en wordt er allerhande nepalees voedsel verkocht aan een soort barbecue stalletjes. Gisteravond hebben we geen toerist gezien want die zitten bij de wat luxere restaurants hier in het dorp. Wij begeven ons liever tussen de Nepali en ik kan je verzekeren, da's puur genieten en ook nog eens lekker eten. We zijn inmiddels fris gedoucht, dat konden we wel gebruiken, en gaan zo op pad om te eten. Nou dit was weer een dagje Bhaktapur, waar regelmatig de stroom uitvalt, de Nepali nog beter rochelen en spugen dan in Kathmandu en waar wij het verdomd naar ons zin hebben, dus aju paraplu, tot de volgende keer.