Dag allemaal! Tijdje geleden alweer maar ik ben inmiddels al bijna drie weken in Myanmar en het is erg moeilijk om hier werkende WiFi of een fatsoenlijke computer te vinden. Ik heb een hele fijne tijd gehad in Thailand en ik denk dat het een goede start is geweest maar na drie weken wilde ik heel graag naar een wat minder toeristisch land. Gelukkig vertrok ik op 2 januari met drie vriendinnen van Geneeskunde (Emma, Amber en Maxine) naar het meer authentieke Myanmar!

Dat Myanmar authentiek is wordt wel bewezen op het moment dat ik dit aan het schrijven ben. Omdat er nog geen VIP toeristen bussen rijden van Mandalay naar Bagan (terwijl dat toeristische hotspot nr 1 is), zitten we in een busje met alleen maar locals. Ik zit lekker knus tegenover een monnik maar gek genoeg zijn de meeste Birmese monniken opvallend jonge en mooie mannen dus dat vind ik helemaal niet erg. We hebben nog net geen kippen op schoot maar onze tassen liggen (hopelijk nogsteeds) op het dak, we scheuren belachelijk hard over een crappy wegdek en waar je in de toeristen bussen een westerse film te zien krijgt galmen nu de Birmese toppers zo hard door de bus dat ik mijn eigen muziek bijna niet meer hoor. Kan ik dat ook weer van mijn to do lijstje strepen!

Een van de meest gave dingen die ik tot nu toe heb gedaan is een trek door de jungle en bergen van Kalaw naar het Inle meer. We hebben drie dagen gelopen met Johnny onze gids en 's nachts sliepen we bij verschillende stammen in de bergdorpen. De eerste nacht sliepen we bij een familie met een super dominante oma die het echt niet vond kunnen dat Amber naast de jongen die met ons mee liep sliep dus zijn matje werd verplaatst en Amber kreeg klapjes. Om negen uur kwam ze ons instoppen omdat het de hoogste tijd was om te gaan slapen en we kregen niet eens de kans om ons om te kleden. De tweede nacht sliepen we bij een super lieve familie.

Onze gids heeft veel laten zien en verteld over de verschillende stammen. Gaaf om dat van zo dichtbij te zien! Op de laatste dag kwamen we langs een tuintje waarin een aantal meisjes van onze leeftijd aan het werk was. Zo gauw ze ons zagen kwamen ze onze richting op en stonden ze ons door het tuinhek te bewonderen alsof we aapjes in de dierentuin waren. Toen ik onze gids vroeg waarom ze zo heftig op ons reageerden zei hij: 'they've never seen pretty young girls like you before'. Dat bestaat hier dus gewoon nog! Zelfs in restaurants kijken we er niet meer van op als al het personeel het eerste half uur onbeschaamd onze kant op staart en kinderen rennen naar de kant van de straat om naar ons te zwaaien als we voorbij komen. Ik sluit echter niet uit dat het deels komt doordat we vier westerse jonge dames zijn want de weinige toeristen die we hier tegen komen zijn toch meestal stellen van middelbare leeftijd die de stempel toerist ook zeker verdienen.

Omdat de mensen in de dorpen waar we sliepen geen stromend water of elektriciteit hadden, konden we tijdens de trek drie dagen niet douchen en de wc was een gat in de grond met een hutje van bamboe eromheen. Gek genoeg voelde ik me niet eens zo vies maar ik werd wel weer even wakker geschud in wat voor luxe wij eigenlijk leven. Onze gids had een kok geregeld die het hele eind voor ons uit liep zodat het eten klaar was als we bij de families aan kwamen en dat alles kostte natuurlijk bijna niks.

Gister zijn we aangekomen in Ngapali Beach om een paar dagen bij te komen van het vele rondreizen. Nu ik eindelijk werkende WiFi heb zodat ik dit kan posten ben ik ook al naar het Inle meer, Bagan en Mrauk u geweest. Echt fantastisch mooi maar ik wil jullie niet vermoeien met een nog langer verhaal dus ik hoop echt dat ik over een weekje in Laos wat foto's kan posten zodat jullie die kunnen bekijken.

Veel liefs weer!