Sorry dat het even geduurd heeft, maar uiteindelijk heb ik toch besloten om een blog bij te gaan houden.

Ten eerste, pap, mam, Edo, Oskar en Ties super leuk dat jullie mij zijn komen uitzwaaien op schiphol. Pas bij de paspoort controle begon ik mij te realiseren waar ik aan begonnen was en sloeg de stress een beetje toe... Volgens mij heb ik de vraag van de douane "Waarom ik naar Jakarta ging" beantwoord met "Ja". Gelukkig hebben ze me wel door laten gaan, aardig van ze.

Het verhaal over de vlucht(en) zal ik jullie besparen. In totaal ben ik bijna 24 uur onderweg geweest. Goed, ik kom aan op het vliegveld en wil even van de wc gebruik maken. Tijd voor cultuurshock nummer 1:

1: Waar is het wc papier?

2: Waar dient die sproeier voor? Is dat om de wc schoon te maken nadat je klaar bent? Is deze om mijzelf schoon te maken als ik klaar ben? Of is deze er zodat je kan douchen op het vliegveld?

De details zal ik jullie besparen. Uiteindelijk ben ik er denk ik wel uitgekomen. Vervolgens in de rij gestaan voor visum. Ik had al een visum hoor ik jullie denken? Klopt, maar dan mag je vervolgens nog steeds in dezelfde rij aansluiten om een stempel erin te krijgen. Je staat dus in dezelfde rij te wachten als de mensen die daar ter plekke een visum aanvragen. Toen ik eenmaal aan de beurt was ging alles gelukkig wel vlot.

Hierna mijn bagage opgehaald (was van de verkeerde band gekomen maar zag hem gelukkig staan) en naar mijn taxi gegaan. Zodra je voor het eerst buiten komt is het flink warm, maar het viel mij nog mee bij wat ik verwacht had. Aangekomen bij mijn Hotel (officieel is het een "Kost", wat betekent dat het inclusief het wassen van mijn kleren is, woohoo!)

Mijn kamertje. Het heeft wifi en het heeft airco, ik ben een tevreden man.

Cultuurshock 2: Ze kennen geen dekens in Indonesie. Het is kennelijk heel gewoon om hier in je kleren op het bed te gaan slapen.

Eerste indruk van de locals is dat ze super vriendelijk zijn en ook nieuwsgierig. Engels spreken ze echter niet. En met geen Engels bedoel ik niet zoals een Fransman beweert dat hij geen Engels spreekt maar toch een paar zinnen kent. Nee, ze weten niet wat "how much" of "where" betekent. Nederlands spreken ze trouwens ook niet. Heerlijk geslapen die nacht alleen helemaal kapot gestoken door de muggen.

De volgende dag had ik afgesproken bij mijn stage op bezoek te gaan. Mijn eerste indruk van het verkeer in Jakarta is dat het absolute chaos is. Een straat oversteken is ook haast niet te doen. De beste manier dat ik het kan omschrijven is dat het lijkt op het spelletje Frogger waarbij je over moet steken zonder overreden te worden. Het verkeer stopt gewoon nooit.

Op de een of andere manier heb ik mij toch tussen het verkeer door weten te wurmen en ben op mijn stagebedrijf aangekomen. Hartstikke aardige mensen! Volgens mij zijn ze ook blij met mijn komst en kan ik ook een hoop voor hen betekenen dus dat is mooi. Tijdens het gesprek hier ben ik meteen uitgenodigd om in het weekend naar een eiland in de buurt te komen. Het bedrijf sponsort namelijk een goed doel voor kinderen wat daar gehouden wordt.

En in echte Indonesische stijl reis je dan in het ruim van een boot met 60 man gepropt in een ruimte van een paar vierkante meter.

Leuk weekend daar gehad. Volgens de lokale kinderen was ik Robin van Persie. De overeenkomsten zijn inderdaad groot, al zeg ik het zelf. Daar ook genoten van het weer, de blauwe zee en het eten.

Tot zover een greep uit de gebeurtenissen van het eerste weekend. Echt een fantastische ervaring waar ik elke dag weer van geniet!