Mijn laatste dag is aangebroken. Vandaag stap ik op het vliegtuig richting Brisbane(Australie) en Taipei (Taiwan). Ik heb een lange vlucht terug richting NL, verstand op nul en gaan met die banaan. Omdat ik nu aan het wachten ben tot ik word opgehaald door Michael, een vriend van de familie die mij naar het vliegveld brengt, kan ik dit verhaal schrijven.

Zoals ik jullie al verteld had zou ik aan het eind van mijn reis door Nieuw Zeeland weer terug komen bij Anne en Bill. Helaas had ik tijdens mijn reis op het Zuider eiland het verdrietige nieuws gekregen dat 'mijn Nieuw Zeelandse opa' Bill is overleden. Erg verdrietig! Anne wilde graag dat we toch kwamen om voor afleiding te zorgen. Afgelopen vier dagen waren met 'mixed feelings' een lach en een traan. Wij zijn deze dagen veel op pad geweest met vrienden van Anne (we hebben geen een keer thuis gegeten, en geluncht ook niet). Ontzettend veel lieve en bijzondere mensen ontmoet. Mooie ervaring om zoveel echte KIWI's te ontmoeten.

Terug naar Wanaka, omdat de antibiotica goed zijn werk deed en de koorts wegzakte zijn we samen met Rosa in hun campervan gaan touren. Aangezien de campervan maar twee stoelen heeft, mocht Maik op het bed achterin de van zitten/liggen. We zijn richting Lake Wanaka gereden en naar Lake Hawea, mooi weer en super mooi uitzicht! Vervolgens gelunchd en terug gegaan naar het hostel. De laatste avond zijn we de kroeg in geweest, ik mocht disco-en op mijn water en de rest zat aan de shotjes! Leuk avondje, de volgende dag lieve (brakke) Mart gedag gezegd en op naar Queenstown! In Queenstown kwam Marie ons oppikken. Marie en Angus zijn 74 en 75 jaar, maar zijn nog zo fit als een hondje. Angus werkt zelfs nog 40u per week in een ziekenhuis. Ze wonen op een erg mooie plek aan de andere kant van het meer. In Queenstown kan je van alles doen!! Wij hadden de jetboat geboekt in de Skippers Canyon. We hadden eerst een bustocht van een uur door de bergen, langs erg diepe ravijnen... Brrr! Vervolgens gingen we de jetboat in. Jetboating was echt super vet! De captain scheurde langs rotsen, maakte 360 graden spins enz. De dag erna zijn we wezen ludgen. Eerst zijn we met de Gondola naar boven gegaan. En daarna konden we ludgen. Dit is met een klein race karretje op een parcour de berg afscheuren. Aan het eind van het parcour kon je weer met een skilift omhoog voor nog een ritje. Daarna zijn we met Marie gaan lunchen in Arrowtown. Dit lijkt erg op een cowboy dorpje, qua huizen. Daarna terug naar huis en de volgende ochtend weer met de Stray mee richting de fjorden + deep south. Helaas stond er regen op het programma, jammer! We zijn met een boot de Milford Sound opgeweest, maar omdat het regende waren de ramen beslagen en zag je vrij weinig. Daarna zijn we naar Gunns Camp gereden. Dit was een plek in de middle of nowhere. Electriciteit kwam van een generator (deze stond maar 5u per dag aan) en warmwater voor de douche werd met een vuurtje warm gemaakt. Bijzondere ervaring!! Het heeft non stop geregend in Gunns Camp. De volgende dag werd het weer beter. We zijn richting Invercargill gereden, dit is onderin het Zuider Eiland. In de avond zijn we een Irish Pub ingegaan, maar niet te laat gemaakt. De volgende ochtend zijn we naar twee musea gereden. Het eerste museum ging over een motor 'the fastest Indian'. Het tweede museum ging over de stad Invercargill. Daarna zjin we zeeleeuwen gaan spotten bij het strand, superrrrr vet om ze in t wild te zien. Ook hebben we een poging gedaan om dolfijnen en pinguins te spotten, maar door de regen hadden ze denk ik een dagje vrij genomen. Gelukkig heb ik al dolfijnen en pinguins in NZ gezien. Om een uurtje of 20u waren we weer terug in Queenstown. Daar hebben we eerst een Fergburger gehaald, dit is een populaire hamburger in NZ. Iedereen heeft het erover... En inderdaad, hij was heerlijk! Daarna zijn we met onze straybus gaan chillen, we moesten wachten tot Marie en Angus terugkwamen van een musical. Rond een uurtje of 23u zijn we nog me Marie, Angus, Polly en Guy de kroeg ingegaan voor een borrel. Daarna zijn we teruggegaan naar huis. De volgende ochtend zijn we verder gegaan naar Mount Cook. Marie vertelde dat ze sneeuw verwachtte. Dat hebben we geweten.. Na een uurtje rijden kwam onze bus midden in een sneeuwstorm terrecht. Op het moment dat onze buschauffeur de bus aan de kant van de weg wilde zetten, om ijzeren winter grip dingen om de banden te leggen, gleed onze bus weg. Wij zijn allemaal op tijd de bus uit gesprongen. Onze trailer was ook weggeslipt, hoera. Wij hebben 45 minuten buiten gestaan en alles om je heen was wit. De winterbanden kregen we er niet om heen, en we moesten wachten tot er hulp kwam. Opgegeven moment zagen we een helikopter aankomen vliegen, ik vond het al helemaal prima om met een helikopter de berg afgehaald te worden. Helaas was het een helikopter van het nieuws. We hebben dus zelfs het nieuws gehaald hier in NZ. Na 45 minuten kwam er een andere bus, die ons mee nam en naar het eerst volgende stadje bracht. Daar hebben we een aantal uur moeten wachten, tot onze bus de berg af kon om ons op te halen. Daarna zijn we doorgereden naar Mount Cook. We kwamen daar laat in de avond aan en gingen daar weer vroeg in de ochtend weg. Niet heel veel van Mount Cook meegekregen dus. Daarna door naar Rangitata gereden, samen met de hele bus curry gekookt. Onze laatste avond met de bus. We hadden besloten om vanaf Christchurch een vlucht te boeken naar Auckland. Een vlucht was maar 70 dollar/50 euro. Dus dat hadden wij er wel voor over. Twaalf uur in een bus is zoooo niet mijn ding. En uiteindelijk hadden we nog geld bespaard ook. Na een dagje het centrum van Christchurch verkend te hebben, de volgende ochtend het vliegtuig gepakt. Christchurch is in 2011 getroffen door een zware aardbeving. Veel gebouwen zijn kapot, de stad ligt op zijn gat. Kledingwinkels + de starbucks zien er nog precies hetzelfde uit als hoe ze destijds zijn achtergelaten. Bizar! De vlucht naar Auckland naast een KIWI gezeten. Deze man heeft in 1,5u tijd zijn hele levensverhaal aan mij verteld. Tot nu toe heb ik tijdens al mijn vluchten in AUS en NZ een praatgraag iemand naast mij gehad. En ja, ik luister wel... De tijd gaat er sneller door ;-). Mijn laatste dagje in hostels in het meest gore hostel gezeten van mijn trip. Fijn, goede afsluiter ook... We hadden een trip vanaf Auckland naar Matamata (the Hobbiton) geboekt. We zijn 's morgens rond 7 vertrokken en kwamen om 11u aan. Daar hebben we in een tour van 3u Hobbiton gezien. Het was echt megaaaa. (stiekem heb ik de films niet gezien, maar dat doe ik als ik weer in NL ben) Voor de liefhebbers: ik heb veel foto's voor jullie gemaakt :)! Om 18u zouden we de bus terug nemen richting Auckland. Na een half uur wachten werden we opgebeld door de bus organisatie. We konden niet naar Auckland, omdat de bus ons niet op kon pikken wegens een ongeluk op de weg. We zouden een dag moeten wachten tot de volgende bus. Hier had ik dus echt geen zin in, ik had met Anne afgesproken en onze backpacks stonden nog in Auckland. De vrouw kwam met een oplossing om een taxi voor ons te boeken naar Morrinsville, zodat we daar verder konden met de bus. Gelukkig werd de taxi betaald door de busorganisatie. Daar zijn we op de bus gestapt richting Hamilton. Helaas was daar geen bus meer richting Auckland. Er werd weer een taxi voor ons geregeld. 550 dollar aan taxikosten en een aantal uur verder waren wij terug in Auckland. Lang leven de Nakedbus die alle kosten op zich genomen heeft. Daar werden we rond 23u door Anne opgehaald. De volgende dag moest zij werken, dus hadden wij een rustig (was)dagje thuis. In de avond zijn we gaan vrijdagmiddagborrelen met een aantal vriendinnen van Anne. Wederom: wijn wijn wijn. Ik mag ze hier wel, haha! Omdat het wat laat werd, zijn we ook maar in het cafe blijven eten! Daarna terug naar huis en de volgende dag heeft Anne ons afgezet bij een aquarium waar de onderwaterwereld van NZ konden bewonderen. Anne moest rapporten schrijven voor haar students, ze werkt op een high school. Eind van de middag zijn we weer opgehaald. In de avond zijn we eerst naar een cafe gegaan met vrienden van Anne en Bill. De vrienden hadden kinderen van mijn leeftijd, wat erg leuk was om hen te ontmoeten. Vervolgens zijn we naar het stadium gelopen voor de rugby. De Blues (Auckland) speelde tegen de Hurricanes (Wellington). Op weg naar het stadium kon je op verschillende plekken geschminckt worden, leuk! Ik had toen we de kaartjes boekten eind april, Bill beloofd dat ik voor de Highlanders zou zijn. (Dit is Bill zijn oude team) Terwijl de Hurricanes tegen de Blues speelden, zat ik in een Highlander shirt op de tribune, haha! Erg leuke avond gehad!! De volgende morgen waren we uitgenodigd voor Yum Cha, dit is iets Chinees. (De vrienden die ons uitnodigden waren Chinees). Yum Cha is een soort Chinese brunch waarbij je veeel thee drinkt. Ik heb dingen gegeten, waarvan ik het nog nooit gezien of geproeft heb. Wat het allemaal precies was, ik heb geen flauw idee.. Daarna zijn we terug naar huis gereden. In de avond waren we uitgenodigd voor een KIWI dinner bij Joe en Peter. Zij woonden ook in Auckland en hadden meer vrienden uitgenodigd. Ze hadden een heel varkensbeen in de oven, en zelfs de huid kon je eten (lekker was het niet, heel krokant en zout). Ook hier werd je wijnglas vaak bijgevuld. Eind van de avond naar huis gegaan en de volgende dagn (gister) Maik naar het vliegveld gebracht. Op het vliegveld nog een afscheidsbiertje gedronken. Maik vliegt terug naar Sydney voor een week, en gaat daarna nog een aantal dagen naar Taiwan.

Mijn reis zit er bijna op. Ik heb nog niet echt zin in mijn terror vlucht Auckland-Brisbane-Taipei-Bangkok-Amsterdam. Maar wel weer erg leuk om mijn familie en vrienden weer te zien. In afscheid nemen ben ik nooit echt goed geweest. Toch zit het er aan te komen, en zal deze reis een prachtige herinnering worden. (Klinkt wijs, he.. ;-))

Heel veel liefs, Marielle

(Ps. vanaf donderdag ben ik weer te bewonderen in NL, liefsssss)