Na weken Quito ben ik eindelijk in Cuenca. Op een of andere manier begrijp in waarom iedereen zo hoog opgeeft over deze stad maar mij grijpt de stad nog niet zo. Ik mis zelfs Quito, wellicht mis ik vooral mijn vrienden daar. In Quito heb je vele terrasjes waar je een kop koffie kan drinken, in Cuenca welgeteld 1. In Quito kan ik ontbijten voor een dollar om 6 uur sochtends, in Cuenca gaan ontbijt plekken pas om 9 uur open.
Momenteel verblik ik nog in een hostel, als het goed is kan ik zaterdag verhuizen naar mijn kamer op ongeveer 20 minuten lopen van het centrum. Ik denk ook dat ik mij beter thuis ga voelen als ik straks mijn eigen plekje heb en niet de hele dag hoef rond te zwerven.
Gisteren was een introductie dag op school. In totaal zijn er 50 leraren waarvan 12 nieuw dit seizoen. Alles op school lijkt goed voor elkaar te zijn. Voor elk niveau is er en curriculum, boeken, materiaal. Een groot verschil met de school op San Cristóbal! Maandag is er een meeting met le leraren en dan krijgen we ins rooster te horen, welke groepen en wanneer we les geven. Spannend, ben er behoorlijk zenuwachtig over. De meeste leraren hebben jaren ervaring in tegenstelling tot mij. Er zijn er nog 2 zonder enige ervaring dus ik ben niet de minst ervaren, wel ben ik de enige leraar waarvan Engels niet de moedertaal is.

Afgezien van erg ziek zijn waren mijn laatste weken in Quito geweldig. Ik bleef maar spontaan vrienden van de Galapagos tegen komen, heb nieuwe vrienden gemaakt en mis ze momenteel enorm. Je kunt in korte tijd zo gehecht raken aan mensen als je op jezelf bent aangewezen. Vorig weekend ben ik spontaan met een paar vrienden op de bus maar Mindo gestapt. Vlak voor Mindo zei eentje dat hij familie heeft wonen in het volgende dorpje, Armenia, en of het erg was om daar even uit te stappen om gedag te zeggen. Natuurlijk niet.... Er komen meer bussen voorbij. We stappen uit in een klein dorpje in de middle of nowhere en worden met z'n allen spontaan uitgenodigd om te blijven eten en mee te gaan naar een feest in een stad op ongeveer een uur daar vandaan. Ook kunnen we allemaal (4 personen) blijven slapen! Op het feest zijn zo'n 1000 mensen, ik kijk wat rond en zie zowaar een vriend van Isabela! Ecuador is klein maar zo klein? Mindo hebben we niet bereikt in het weekend maar de spontaniteit van alles heeft ervoor gezorgd dat het een werkelijk geweldig weekend is geworden.