Daar zijn we dan. Niet veel van de reis meegekregen omdat we veel hebben geslapen in de bus (het was een mooi feestje in Cordoba). Toch was het duidelijk dat we weer in de wereldstad BsAs waren; overal wolkenkrabbers aan de skyline en veel te veel bussen van overal van het land. We hadden een week geleden in Iguazu al geboekt voor het hostel Milhouse wat het hostel van BsAs is en tevens het eerste hostel van waaruit we waren begonnen. Blijkbaar hadden we geluk, het zit bomvol en je moet minimaal meer dan een week van tevoren boeken.

Na het inchecken zijn we toch maar snel naar een museum gelopen. We hadden namelijk bedacht dat sinds we in zuid-amerika zijn, nog maar 1 keer een echt museum hadden bezocht, en dat was zelfs omdat we er toevallig langs waren gelopen. Dus even een paar blokjes richting het noorden en dan waren we er. Maar die paar blokjes lopen duurde wat langer dan gedacht, oh ja, die blokjes zijn een eind lopen! Gelukkig zijn we inmiddels meer vertrouwd met de bussen en de taxis, dus die boden al snel een goede uitkomst. Daarna naar de studentenwijk Palermo gegaan, maar dit keer wat dieper de wijk ingelopen dan 2,5 maand geleden. Waren er ineens allemaal barretjes en restaurants, super gezellig! Hier mosten we maar eens vaker komen. We waren hier eigenlijk al een keer geweest met mijn verjaardag in een cocktailbar, maar konden deze nu niet meer vinden (de helderheid, en daarmee een gevoel van locatie, was toetertijd ver te zoeken na een aantal cocktails). Maar de bar vinden zat er nu niet meer in. Geen zin meer om weer 100 van die blokken af te lopen, en we moeten nog wat energie over houden voor een eventueel feestje die avond. Terug in de Milhouse ook nog even Pepijn gebeld. We hadden al gemaild met hem over het feit dat we maar moesten afspreken als we in BA waren. We kennen Pepijn van Delft, hij heeft ook werktuigbouw en virgiel gedaan in ons jaar. Nou, Pepijn had wel zin in een feestje! Met hem en een paar mensen van zijn klas dus naar Palermo - we waren er erg trots op dat we het ontdekt hadden - gegaan om te eten en te feesten. De hele wijk zit vol met mensen. Op elke straat zijn wel een dozijn cafe's te vinden en een tig-aantal mensen meer. Dus wat is dan de beste plek voor een feestje? Je loopt gewoon even rond, pakt een disco waar het meeste aantal mensen voor aan het wachten zijn en gaat vervolgens vooraan de rij staan om binnen te komen. Zo gezegd, zo gedaan! Maar eenmaal binnengekomen blijken wij niet de enigen met die tacktiek; het was bomvol! Niet leuk meer zo vol het was, je kon amper een danspasje wagen. Maar ja, we hadden toch een gratis drankje gekregen dus die moesten sowieso nog even bestellen. En dan tijdens het drinken kom je tot mooie theorieen zoals altijd. We hadden bedacht dat de extreme drukte in de stad moest komen door de 'dias del amigo', de dag van de vriend. Iedereen zal dan wel met zijn vrienden uitgaan. Toch helemaal snappen deden we het niet, met wie gaan ze dan normaal gesproken uit als ze nu speciaal met vrienden uitgaan?

En dan is daar toch de dag waar we zo lang naar uitgekeken hadden, uitslapen! En het is een record geworden, we stonden op om 15:00u. Toch zijn er altijd mensen die het beter kunnen, zo waren er drie bazilaanse dames op onze dorm die ons makkelijk eruit sliepen. Dat zijn de echte eindbazen.... Beneden waren we een nederlander (Mark) tegengekomen die ons voorstelde aan nog een andere Nederlander (Maarten) die daar werkte voor een paar maanden. Hij regelde appartementen voor studenten in BA. Die twee kenden ook nog twee nederlandse dames (uit Groningen) uit ons hostel ook. Met zijn vijfen naar de wijk La Canitas gegaan waar nog meer restaurantjes zijn. Superhip retro achtig restaurant waar een hoofdgerechtje iets meer dan 8 euro kost. Kijk, dat is ideaal dineren. Was erg leuk, maar we moesten de nederlanders toch achter laten, we hadden namelijk afgesproken met engelsen die we in Iguazu hadden ontmoet (Glen, Alex en Sam) om naar de Pacha te gaan. Pacha is een supergrote club ergens buiten BA waar het hostel heen ging die avond. Na een uurtje daar rond gelopen te hebben dachten we dat het toch niet iets voor ons was. De muziek leek niet op de muziek van het feest van sinterklaas en was alleen maar 1 grote constante beat, "unch, unch, unch, unch" etc. Later noemde de taxichauffeur op de weg terug de muziek: "musica Buchi Buchi". Veel mensen om ons heen hadden ook alleen maar zonnenbrillen op en stonden strak van de drugs. Maar voordat je afhaakt toch nog even een rondje lopen. En daar was het walhalla dan toch! Aan de achterkant van het gebouwstonden een paar alternativelingen hun eigen feestje bouwen. Welliswaar was er overal in Pacha dezelfde muziek, maar deze mensen hadden zelf hun eigen speciale dansje en kledij. Een leek op een marathonrenner die in de jaren 70 was vertrokken om een rondje om de maan te rennen en net terug was gekomen, de ander was grote fan van mickey mouse en had zijn lievelingsjasje aangetrokken. Glen vond het machtig mooi en wilde ook zijn breakdance kunsten even laten zien. Ondanks het feit dat Glen nog ietsje moet oefenen voordat hij in de RunDMC videoclip mag meespelen, had hij wel in no-time vriendjes gemaakt met deze dance freaks. Van deze show hebben we de rest van de avond dan maar ook genoten. Om een uurtje of half 8 toch maar naar het hostel gegaan waar we gelijk wilden gaan ontbijten. Helaas won de wil om te gaan slapen dus hadden we net het ontbijt gemist.

Maar veel slaap is er niet geweest aangezien we graag naar La Boca, een oude visserswijk in BsAs, wilden met Pepijn. Op zondagen worden er soms tango-shows op straat gegeven als je geluk hebt. Verder is het 1 van de crimineelste wijken van BsAs maar daar draaien we onze hand niet meer voor om. Maar helaas voor de tango-shows regende het precies deze dag dus die waren dan ook ver te zoeken. Naast de vele fel gekleurde huizen hebben we ook het Boca-stadion bezocht. Boca is het Ajax van Argentinie. Was leuk om te zien, maar wij blijven helemaal River Plate fan natuurlijk (het PSV van argentinie), eenmaal River, voor altijd River!

Omdat dit een van de laatste avonden was hier in Zuid-Amerika, hadden we besloten om luxe te gaan eten. Samen met Pepijn naar Palermo gegaan om daar naar een restaurant te gaan dat bekend staat om de grote en goede stukken vlees die ze leveren. En goed vlees was het! De ober had ons geadviseerd om twee porties te bestellen voor ons drie� dat zou dan genoeg zijn, maar we hebben er natuurlijk gewoon drie genomen tot ons genoegen! Daar wisten ze wat je precies met vlees kan doen. Gigantische stukken vlees gleden zonder slag of stoot onze keelgaten binnen.

Na een paar dagen BsAs heb je alle bijzondere wijken wel weer een beetje gezien. Dus een klein tripje naar de delta buiten de stad leek ons een goed idee. We hadden al gelezen en gehoord dat Tigre een leuk dorpje was om heen te gaan. Helaas zijn inmiddels onze verwende interesses niet opgewassen tegen een dorpje als Tigre. We konden niet meer bijzonders ontdekken dan louter de vele toeristen die op het toerisme aldaar afkwamen.

De laatste dag in zuid-amerika hebben we bewaard om toch te bewijzen dat we ook aan onze naasteliefdes in Nederland hebben gedacht tijdens onze complete reis; souvenirs kopen. Maar shoppen voor souvenirs is nog niet zo makkelijk. Voor de kleding is bijna alles te klein, en veel variatie in andere producten zit er ook niet. Desalniettemin wel een paar dingetjes gevonden in de winkelstraat. Het mooiste wat we tegenkwamen was echter een tangoshow midden op straat! Het was dan geen zondag, maar wel mooi weer dus er stond een paar te dansen. Dat zag er vet uit en het beloofde wat voor vanavond. In de ochtend hadden we namelijk gereserveerd om een tangoshow te zien in een groot restaurant wat dan weer bekend staat om de tangoshows. Ja, er zijn veel bekende restaurants in BA waar voor ieder wat wils is. Samen met de engelsen (Glen en Sam (Alex was al naar huis)) en Pepijn daar 's avonds heen gegaan. Ook hier was het weer bomvol en moesten we even buiten wachten, maar het was het allemaal waard. Echt een vette show van anderhalf uur, maar leek alsof het allemaal in 10 minuten voorbij was. Het was mooi en spectaculair.

De laatste ochtend is het dan zover; we moeten weer naar huis! We hadden liever nog een maand langer gehad zodat we ook meer konden zien in Peru (noorden en kust), Brazilie (Rio), en de Yungas (boven La Paz), maar dat is nou eenmaal niet zo. Erg jammer vinden we het nou ook niet echt, we weten al drie maanden dat dit de datum is dat we gaan dus we hebben er goed aan kunnen wennen. Tevens komen er spannende tijden in Nederland, hoewel Woittiez wat verder is moeten allebei nog een baan vinden. Dat kan gepaard gaan met verhuizingen en nieuwe huisgenoten etc. En last but not least, het is gewoon weer leuk om jullie die al deze verhalen hebben gelezen weer een keer te zien en wat van te horen. We zijn ook zeer benieuwd naar jullie!

Bedankt voor de reacties en de vele emailtjes die we hebben mogen ontvangen! Het was altijd leuk om wat te lezen van het thuisfront!

Tot binnenkort!

Mandie & Woittiez