Beste trouwe volgers, vrienden, familie....

Allereerst de oprechte excuses dat de blog een dag later verschenen is. Wij snappen dat jullie reikhalzend uitkijken naar onze belevenissen. Is er dan een reden voor de vertraging....uhhhh....uiteraard is die er. De afgelopen dagen hebben we simpelweg niet de mogelijkheid gehad om het internet te benaderen.

Geen internet = Geen blog

Voor diegene die Emiel langer kennen, pilletje onder zijn tong en dan houd ie dat best wel vol zonder internet :o)

Tot zover de inleiding....

Terwijl ik dit bijzonder stukje proza aan het schrijven ben kijk ik met een half oog naar buiten. Door de ramen van onze treincoupé zie ik fantastisch mooie vergezichten. De natuur schiet aan me voorbij zoals ook de afgelopen drie dagen zijn voorbij gevlogen. En wat een indrukken hebben we te verwerken gekregen man, man, man....

De laatste dag in Mexico stad zijn besteed aan het bezoeken van Kathedraal, een stadspark en tot slot een antropologisch museum. Ja inderdaad we hebben een museum bezocht, vanwege tijdsdruk zijn we er met een sneltreinvaart door gelopen en zelfs dan heeft het indruk op ons gemaakt. Top museum dus!!! (Mark bedankt voor de tip)

Einde van de middag met het vliegtuig naar Los Mochis gevlogen. Na een overnachting zijn we vertrokken voor een 2 daagse treinreis door de Copper Canyon.

Na de hectiek van de grote stad was er behoefte aan een moment van bezinning. Het Hotel Mision, van oorsprong een door jezuïeten opgericht slaapplaats was de ideale uitvalsbasis.

Uiteraard kunnen we een nabij gelegen waterval niet links laten liggen. Dus na de middag, hoppa wandelschoenen aan en gaan! Maar niet voordat we onze vermoeide lichamen hadden afgekoeld in het zwembad. Onder begeleiding van lokale gids (geschatte leeftijd 70 jaar oud) hebben we een drie uur durende wandeling gemaakt naar een idyllische waterval.

Na de tocht konden we niet anders dan weer afkoelen bij het zwembad. Daarna lekker opfrissen en gaan genieten van een heerlijk diner. Tenminste dat was het plan totdat iemand de deur van de hotelkamer in het slot liet vallen. En ja de sleutel lag nog op de kamer..... Enfin Emiel kon dus naar de receptie met handdoek over zijn schouder.

's Ochtends voor vertrek samen met onze nieuwe Australische reisvrienden Carol en Ray deelgenomen aan een excursie naar een mooi uitzichtpunt. Beetje jammer dat de weg er naar toe bijzonder mooi maar heel, heel, heel slecht te berijden was. Maar maak je deze tocht met een tiental mensen waarbij de gemiddelde leeftijd boven de 50 ligt, is dat dan toch weer bijzonder vermakelijk. De kunstgebitten rammelden alle kanten op en de Tena Ladies gingen een geheel eigen leven leiden...

Kort na de middag zijn we netjes afgezet op het station en vervolgde we onze treinreis, na een dikke 8 uur zijn we aangekomen op de plaats van bestemming Chihuahua.

Tot de volgende....