Lieve volgers,

Een berichtje vanuit Hanoi dit keer. Het is al weer even geleden dat ik mijn vorige blog heb geschreven. Dat betekend dat ik me goed vermaak met allerlei andere activiteiten hier.

Na mijn laatste bericht heb ik een heerlijke tijd in Laos gehad. Het eerste plaatsje was Luang Prabang. Daar waren meteen al grote verschillen met Thailand te zien. Zo waren alle straten schoon en opgeruimd, ook de mensen en gebouwen zagen er schoner en verzorgder uit. Laos is vroeger een onderdeel geweest van de Franse kolonie, dit was goed te zien in de opbouw, architectuur en straatnamen van het oude gedeelte van de stad. Veel Lao mensen spreken Frans en ook de toeristen zijn veelal Fransen. Gelukkig hebben de Fransen ook een beetje van hun eetgewoontes achtergelaten en hebben we heerlijk kunnen genieten van brood (een goed gevulde baguette) bij ontbijt en lunch. Ook zijn er heel wat Franse restaurantjes te vinden en is de wijn populair. Helaas zijn de prijzen daar ook naar, omdat Laos een van de armste landen van Azië is had ik eigenlijk verwacht dat Laos goedkoper zou zijn. Maar geef ze eens ongelijk, ze hebben het geld hard nodig en de toeristen betalen toch wel. Ik heb na heel veel twijfelen een goed glas wijn niet genomen omdat het erg duur was. Snachts in bed heb ik nog even zitten rekenen en... Ik heb dus, een goed glas wijn niet genomen omdat het... €3,50 was, in shock! In Nederland had ik er niet eens over nagedacht.

In Luang Prabang heb ik onder andere een paradijselijke waterval bezocht. Met helder groen/blauw water en dr. Fish visjes die aan je voeten knabbelen. Genoeg ruimte om lekker te zwemmen en waar de stoere kerels zich konden uitsloven tussen de lianen, wat voor de dames ook erg vermakelijk was. Na Luang Prabang zij we verder gereisd naar Vang Vieng wat bekend staat om het tuben. Met we bedoel ik overigens Marisa uit Spanje, Shirley uit Nederland, Marlies en Pieter uit België, Mike en Sophie uit England en John uit Ierland. Leuk groepje met allemaal dezelfde route in Laos sommige kwamen een dag eerder of later maar iedere keer weer elkaar opgezocht. Je komt op iedere plek wel herkenbare gezichten tegen, veel reizen toch wel hetzelfde rondje.

Het tuben in Vang Vieng houd in dat je in een band, tube, de rivier afdobberd en stopt bij de verschillende barretjes om daar te feesten en biertjes te drinken. Helaas is het feestgedeelte sinds kort verboden omdat er te veel ongelukken gebeurde en er zelfs mensen zijn overleden. Jammer want ik had wel zin in een feestje. Gelukkig hadden we een leuke groep en een grote groep voor ons en hebben we er met elkaar toch iets leuks van gemaakt. Er waren twee barretjes (illegaal?) open en uiteraard zijn we daar gestopt om wat te drinken. Het tuben verder was erg relaxing, in het zonnetje met prachtig uitzicht, heerlijk! In Vang Vieng zijn verschillende restaurantjes met lounge zitjes waar je de hele dag friends kunt kijken. Dus voor het eerst in 4 weken weer tv gekeken. Daarnaast zijn we onder andere naar de blue lagoon geweest, riviertje met helder blauw water, waar we hebben gezwommen en grotten hebben bezocht. Ook hebben we het 'nachtleven' van Laos ondervonden. Niet vergelijkbaar met Nederland. De meeste barren sluiten tussen 11 en 12 uur en met een beetje geluk kun je ergens een illegaal barretje vinden dat tot half 2 open is, maar dan heb je het ook wel gehad. Gelukkig heb je als backpacker tijd genoeg om vroeg te beginnen met een feestje, wat de meeste dus ook doen.

Na Vang Vieng doorgereisd naar Vientiane, de hoofdstad van Laos. Al her en der gehoord dat dit niet zo'n spannende stad was en je er dus niet zo lang zal blijven hangen, wat klopte. Wat wel interessant was, is dat de stad zich aan het klaarmaken was voor een belangrijke bijeenkomst van verschillende belangrijke mensen uit andere landen, waar ook onze eigen Bea bij aanwezig zou zijn. Druk bezig met schoonmaken, opruimen, decoreren en uitzetten van veiligheidsmaatregelen. Hierdoor stonden er op iedere 10 meter van de hoofdstraten militairen met (machine) geweren, in mijn beleving iet wat overdreven, en niet echt vriendelijk voor de iets minder belangrijke mensen uit Nederland, zoals ik. Tenslotte was mijn ervaring met geweren niet groter dan het klappertjes pistool van Bas en Tom en die van de schiettent op de Zw'damse kermis. Om deze geweren te ontwijken hebben we besloten een dagje te genieten in een Spa, met sauna en massage. Een Spa wat in een tempel zit. Wij hadden natuurlijk een soort van zwaluwhoeve achtige setting verwacht maar helaas. We hadden het al uit t woord traditionele op kunnen maken maar niemand van ons die daar aan had gedacht. De Spa bestond uit een hut op palen met twee faciliteiten, de sauna en massage. We begonnen met de sauna, in doeken gewikkeld konden we plaatsnemen in een hok van 2x3 met onder de hut een giga ton waarin ze kolen en bladeren stookte. Het was super heet en langer dan 5 min is dan ook onmogelijk, zelfs de locale kunnen max 10 min. Daarna thee drinken en een koude 'douche' nemen, een emmer met smerig rivier water over je heen gooien. En dit kon je zo vaak herhalen als je zelf wil. We zijn uiteindelijk 3x in de sauna geweest. Ik heb geloof ik nog nooit zo gezweet! Daarna de massage op bedjes van bamboe en een klein vrouwtje die je in onmogelijke bochten wringt, op je staat en iedere spier een opdonder geeft. Naast wat pijnlijke momenten was het verassend lekker. En ook weer goed voor m'n lichaam denk ik. Het was dus een verassende en uiteindelijk aangename middag, en hebben echt iets lokaals gedaan wat heel grappig was.

Vanuit Vientiane zijn we met het vliegtuig naar Hanoi gereisd, een stad in het noorden van Vietnam. Een uurtje in het vliegtuig was wel even genieten na al die lange busreizen die ik heb gemaakt. Je kon gelijk goed merken dat je in een grote stad was beland. Wat een chaos zeg! Ik dacht dat Bangkok erg was maar dit?! Het eerste wat ze hier leren bij scooter/autolessen is op de toeter drukken. Het verkeer bestaat voornamelijk uit scooters en op hol geslagen taxichauffeurs. Het heeft drie dagen geduurd voor ik erachter was aan welke kant van de weg ze (horen) te rijden. Het oversteken is dus iedere keer een grote uitdaging, belangrijk is gewoon te gaan lopen en blijven lopen want ze stoppen echt niet voor je. En als je loopt, hopen dat ze om en niet over je heen rijden. Tot nu toe nog steeds goed gegaan. In Hanoi afscheid genomen van Marisa. Na ruim twee weken samen gereisd te hebben was het tijd om ieder onze eigen weg te gaan. Ik heb wat meer tijd dan Marisa dus wilde t wat rustiger aan gaan doen. Super leuke tijd gehad samen en afgesproken om elkaar ooit en ergens weer te zien. In Hanoi heb ik wat musea bezocht en daardoor me wat meer in de Vietnam oorlog verdiept. Erg indrukwekkend om te zien hoe diep het bij de Vietnamezen zit, nog steeds. Veel Amerikaanse reizigers die ook zeggen dat ze uit Canada komen om de confrontatie te vermijden.

Vanuit het hostel waar ik verblijf heb ik een trip naar Sapa geboekt. Een bergdorpje in het noorden wat bekend staat om de bergen, rijstvelden en traditionele bevolking. Met de nachttrein naar Sapa gegaan en vroeg in de ochtend aangekomen. Voor het eerst in een Aziatische trein gezeten, ik zal nooit meer klagen over de Ns! De eerste dag in Sapa de groep ontmoet en met de gids aan de trekking begonnen. Naast de groep en de gids hadden we al snel veel volgers, vrouwen in traditionele kleding die de hele route met je mee lopen. Deze vrouwen, 8 tot 60 jaar, vragen je van alles, naam, leeftijd, land van herkomst, aantal familieleden en relatiestatus. Ze helpen je tijdens de trekking met de moeilijk begaanbare wegen en proberen, voor zover mogelijk, al je vragen te beantwoorden. Ik heb tijdens die trekking dus twee nieuwe hartsvriendinnen erbij gekregen. Dang en Tsaa 14 en 29 jaar oud. De trekking was schitterend, prachtig uitzicht gehad, dwars door de rijstvelden gelopen, kleine dorpjes bezocht en wilde dieren gezien. Hier en daar wat spannende en vooral glibberige momenten gehad maar daar waren mijn hartsvriendinnen ook mijn heldinnen en hebben me op de been weten te houden. Aan het einde van de trekking werden we bestormd door heeeeel veel hartsvriendinnen die allemaal wouden dat we wat van ze kochten. Zo monogaam als ik ben, heb ik bij mij twee hartsvriendinnen een tasje en een armband gekocht. Zij blij ik blij. Althans, ze wisten hoe groot mijn familie was dus al gauw kwamen de andere dorpsgenoten bedelen of ik niet een tasje voor m'n broertjes moest kopen. Mannen wees gerust, geen tasje voor jullie;). Het bedelen was in een soort van deuntje wat erg aanstekelijk was. Iedereen zei hetzelfde op dezelfde zeurderige toon en herhaalde het verschrikkelijk vaak. Het was best moeilijk om tegen die lieve schattige gezichten nee te zegen. Maar dat hoort erbij. Die nachten hebben we in een van de dorpjes overnacht bij de locals. Weer een mooie ervaring, samen gekookt en heerlijk gegeten. Savonds de happy water op tafel en pool gespeeld waarin ik best goed ben geworden. De volgende dag weer een trekking gedaan en natuurlijk stond er een nieuwe groep hartsvriendinnen klaar stond om mee te lopen. Deze dag was een stuk zwaarder en glibberiger dus ik was blij met m'n nieuwe hartsvriendinnen. Weer een prachtige tocht en letterlijk door de wolken heen gelopen. Aan het einde van de trekking een waterval bezocht waar ik per toeval Marisa tegenkwam. Een hysterisch gegil van ons weerzien maakte voor vele Vietnamezen een onvergetelijk moment. Natuurlijk heb ik bij mijn hartsvriendinnen weer wat gekocht om ze te bedanken voor hun hulp. De nacht verbleven we in een hotel met een heerlijke regendouche die we echt wel nodig hadden. De derde dag zijn we naar een lokale markt gegaan waar we alle souvenirs die we inmiddels al hadden gekocht opnieuw konden aanschaffen. Deze markt was naast de toeristen souvenirs ook voor de locals. Dus we konden koeien kippen vogels vissen varkens honden katten konijnen en geiten kopen, dood of levend net wat je wil. Een gerust stelling, kleine honden, puppy's, worden niet gebruikt voor eten. Gelukkig was er ook een vegetarische afdeling met alle soorten groenten en fruit en een non food afdeling waar je ongeveer de rest van wat er bestaat kan vinden. Vergelijkbaar met de Hema dus, ander concept dat wel. Na deze ervaring naar de Chinese grens gegaan om China te kunnen bekijken. En later in de avond de nachttrein naar Hanoi. Sapa was een onvergetelijke ervaring en de groep was top! Ik ben nu weer in Hanoi, morgen start mijn groepsreis door de rest van Vietnam. Deze tour had ik al geboekt en heb al van verschillende mensen gehoord dat het super leuk is. Ben zeer benieuwd en heb er erg veel zin in. Hierover meer in mijn volgende blog.

Liefs Loes