Dei tygger coca leaf, me tygger tyggis, elles er det ikkje store forskjellar. Bortsett fraa det faktum at dei berer 25 kg kvar og springer lett forbi oss i sandlar, medan me pustar og pesar oss oppover og nedover, med knappe 3 kg i sekken. Me er alle mennesker, men desse mannabeinene har ikkje falt saa langt fraa inka stammo, som resten.

"We made it" Machu Picchu er blitt besteget og me sit igjen me eit breidt smil rundt munnen, fantastiske bileter i hovudet og "litt" stive leggar. Me maatte desverre sei forvell med tor inge i Lima den 18. mars, daa det blei litt tull med booking av tur og reebooking. Det var nok sjebnen, me skulle koma fyrst paa macchu.Me pakka saker og ting i Lima, og reiste tidleg paa flyplassen med resten av gruppa, der me tok fly til Cusco. Fyrste dagen i cusco blei brukt til aa klimatisera oss i forhold til hogden som er 3500 m. Me folte oss slappe og halvsjuke og grua oss litt til aa begynna den harde hiken.

Morgonen kom og pga ukonsentrerte/ halvtrotte Lene og Hilde hadde me ikkje faatt med oss kva dagen innebar. Me sette oss i minibussen, og trudde me skulle begynna hiken. Etter ein del kjoring og soving stoppa me paa forskjellege plassar og fekk med oss litt inka historie. Dagen for, og natta blei tilbragt i sacret valley, der me koste oss med god mat og resten av gjengen. Siste varm dusjen blei tatt, duffelbagen pakka(me kunne berre ha med oss 6 kg, innkludert sovepose, gaastavar og liggeunderlag, blei ikkje mykje kle) og psyken innstilt.

Sola stod opp, og ein ny dag blei til. Inka trailen skulle til aa begynne. Igjen blei me plassert i minibussen, og to stille nordmenn sat spente i baksetet. Me tok eit siste posebilde for turen starta. Me var paa dette tidspunktet 16 stykk, og visste lite om kva var i vente. Dag 1 var lett gaaing og mykje kulturprat, kaktus smaking, og sondagsgaaing. Me kom til basecampen i 4 tide, og blei moett med oppslaatte telt, dekt bord og nyyydeleg mat. Dette er noko inkaene tydlegvis hadde peiling paa! Popkorn blei ete, Snoopy tok av med mimeleikar og morket tok over. Medan me fekk sjonnheitssovnen vaar, var det andre som ikkje fekk sovn i heile tatt. Kva skjedde?

Morgonen etter var me utkvilte, men to mindre i gruppa. Hogden tar paa, og desse to gutane hadde vorte sjuke i lopet av natta, og maatte paa sjukestova. Her blei det intravsos, pille eting og ein del oppkast. Dette forte til at dei maatte gje seg, og den vanlegvis EKSTREMT pratsomme Snoopy, blei stille som ei mus.. Resten av gruppa gjorde seg klare til den tungste hiken, medan gutane blei frakta ned igjen paa esel, hundar og hestar. Dagen begynte roleg oppover og forsatte oppover. Etter 600 hogdemeter fekk me lunsj og psyka oss opp for resten. 1200 hogdemeter blei klarta i form av trapper, opp til dead womans pass. Normalt sett hadde det vore ein grei tur, men trapper tar paa, og hogden blei kjendt paa pusten. Dei siste 100 m, var dei tungste me gjorde paa heile turen, der me maatte hiva etter pusten. Daa me kom opp paa over 4200, stod me klare til aa ta imot resten av gruppa, for eit nytt posebilde blei trykt. Ei god kjensle strauma gjennom kroppen og me sluka til oss utsikta, for det bar nedover. Og nedover, og nedover, til me hadde almost basejumpa 500 m ned til campen. Igjen var telt oppslaatt, mat klar og me trotte. Det blei tidleg stilt i campen, daa me lada opp tile in 14 km hike neste dag.

Neste morgonen vakna me av kramperykningar i beina, og te paa telt dora. Me pakka saman, sjolv om berarane insisterte paa aa hjelpa oss, fann me ut at dette var noko me klarte fint sjolve. Igjen blei me moett av ei fjellside(bomba!), kor me skulle opp aa sjaa paa inka ruiner. Det blei mykje gaaing den dagen, bortover, nedover og oppover, og siste delen ned til den 3 campen blei me moett av umennesklege trappetrinn nedover. Me tok ein liten omveg, der me fulgte 2 svenskar med deira guide og fekk privatomvisning i nokre nyoppdaga inka terrassar. Me fekk nydeleg utsikt, og saag isbree paa over 5000 m langt i bakgrunnen. 3 basecampen var sver og innhaldt ein uendeleg lang dusj ko. Varm dusj blei kald dusj, vatn blei ol og overskya blei regn i lopet av natta. Me fekk vaart siste maaltid av dei fantastiske kokkane, med desser som svarte til aa vere kaka, for me tok forvell med kvar og ein av dei. Det vart lite sovn denne natta, der me laag spente i teltet paa kva morgondagen kom til aa bringa.

Klokko halv fira vakna me av at leiren kom til liv, og me pakka tingene vaare for me gjekk til sjekkpointen. Leggane hoirde ikkje til resten av kroppen og skreik etter sympati. Her stod me som 2 gruppa i ko, og venta ein times tid for gaten opna og me slapp igjenom. Med hovudlykt, stavar og poncho smaasprang me opp til sungaten. Det blei ikkje noko soloppgang paa oss, men synet av machu picchu som laag som ei oy oppanfor skyene var like tilfredsstillande. Me rusla ned til panorama viewen og aat frokost der klokko halv aatta med machu picchu i bakgrunnen, utrule rar opplevelse! Skrytebilder blei tatt, og victor tok oss med paa ein 2 timars lang guiding tur rundt heile ruinen. Veret skyar over, og me fekk regn som framkalla regnbogefargar, i form av fargerike ponchoar i bakkane.

Me tok buss ned att til byen nedanfor der toget gjekk fraa, og aat lunsj der med resten av gruppa. Trotte sette me oss paa toget, der me visste lite om kva som kom. Underhaldning paa hogt nivaa i form av moteshow, ein rar mann med ein lama i handa, remix av ABBA og utsikt som berre maa opplevast. Daa me kom til sacred valley bussa me opp att til Cusco, der me duppa av. I cusco hadde me hotell opphald inkludert, og fekk ein varm dusj for me tok eit siste maaltid med resten av gruppa. Slokna gjorde me greit, og dromte om hoge fjell, dead womans pass, gode maaltid og stairways to heaven.