Ontbijt bij Tara hotel, opvallend dat de thee niet zo sterk was (en dus 'Nederlands' smaakte) en er voor het eerst geen melk daarvoor op tafel stond.

De auto bracht me naar de kliffen van Slieve League, de hoogste van Europa, op 498 mtr. Je kon zo'n beetje helemaal naar boven rijden, maar ook het laatste (40 min.) stuk wandelen, daar koos ik voor.

Het was een stevige tippel maar zeer de moeite waard. Je kon rustig de tijd nemen om van de adembenemende vergezichten te genieten, iedere bocht was het weer anders. Daar aangekomen was het nog echt flink klauteren naar (bijna) het hoogste punt. Helemaal buiten adem kwam ik daar aan, maar oh wat was het de moeite waard, zeker op die rotspunt net naast het paadje waar ik zelf dankzij daar ook aanwezige Zweden ook nog even leuk op de foto kwam.

weer afgedaald nam ik met een koffie en een ijsje even een rustpauze onderwijl genietend van de prachtige omgeving. Daarna nog ca. 2 km afdalen naar beneden. Ook hier veel heide te zien op de hellingen. Ik besloot om even van de weg af te gaan en een stuk te klauteren over een van die hellingen. Hier en daar was het wat drassig, maar wat was het uitzicht mooi. Ik denk zowaar dat ik daar stukken turf zag, ik kon me bijna niets voorstellen wat daar anders zoveel op leek. Uiteindelijk, mede door het uitstapje, had ik er toch dik een uur over gedaan om beneden te komen. Daar nog maar weer even nagenieten met een sigaretje :-)

Op de terugweg zag ik in het plaatsje Teelin de plaatselijke jeugd zomaar aan het musiceren op de stoep van een pub. Er was niet zoveel ruimte. De drumkit stond daarom vrij onzichtbaar binnen, waar ook nog een gitarist stond te spelen. Ik heb daar even een kwartiertje met een glimlach staan kijken en hoorde oa Summer of ´69, Message in a Bottle en een stukje van La Bamba voorbijkomen.

Met nog een powernap tussenstop iets buiten Donegal (aan het strand) duurde het ongeveer anderhalf uur voor ik besloot te stoppen bij mijn volgende tussenstation voor de nacht: Pier Hotel in Mullaghmore.