Hey!

Weer een weekje verder en ik ben weer terug in Kuta. Wat een drukte en chaos. Had het plan om hier nog een paar dagen te gaan surfen, maar nadat ik Rinjani, de vulkaan op Lombok heb bekommen, doen mijn benen niet meer helemaal wat ik wil..

Nadat ik Gili Trawangan heb verlaten ging ik naar Rinjani. die dag verbleef ik aan de voet van de vulkaan, met prachtig uitzicht vanuit mijn hotelkamer. Jammer genoeg de hele avond zonder stroom gezeten, en er was al niks te doen in het dorp. Dus dan maar weer een film van mijn Ipod gekeken terwijl ik helemaal lek gestoken werd door muggen...

Volgende ochtend om 6 uur aan het ontbijt voordat ik werd opgehaald voor de klim. Met een nederlands stel, Femke en Bart, en mijn gids Izi en draagmannetje Noon begonnen we een uur later aan de tocht naar boven. Het eerste stuk ging nog wel, maar er waren stukken bij...! Het was maar een wandeling van 7.5 km, in Nederland doe ik dat op mijn sokken, maar hier moest ik ook nog eens dik 2 km stijgen... Mijn god, ik was kapot. Maar onderweg af en toe gestopt, gelunched, aapjes gezien en toen ik aan de kraterrand aankwam was ik alle pijn in mijn benen meteen vergeten. Ik denk dat dit echt een van de mooiste dingen is die ik ooit heb gezien. Het was niet alleen een prachtige krater, maar een kleine nieuwe vulkaan midden in de krater was gewoon aan het uitbarsten!! Het was een kabaal van jewelste, het klonk net als donder, en rook, as en stenen vlogen uit de vulkaan. Hoe donkerder het werd, hoe duidelijker het gloeiende lava te zien was. De zonsondergang was ook adembenemd en we wisten niet meer waar we kijken moesten, alles was echt zo geweldig. En toen het helemaal donker werd en de maan nog niet opwas, was er ook nog eens een verbluffende sterrenhemel terwijl we aan onze fried rice zaten.

De nacht was iets minder. Je moet er wat voor over hebben om wat moois te zien. Het was echt super super koud, ik lag in een tentje, in mijn slaapzak met trui, broek, sokken, sjaal, handoek, alles dat ik maar bij me had over me heen gelegd en nog bevroor ik. Daarnaast was mijn slaapmatje niet helemaal wat ik had gehoopt was het nogal een harde ondergrond en de vulkaan bulderde er lekker op los. Geen oog dicht gedaan dus, maar af en toe ritste ik mijn tentje open en keek ik hoe het lava vrolijk van de berg gleed. De zonsopgang de volgende dag was ook verassend mooi. En na een ontbijt met gebakken banaan en een laatste blik op de vulkaan te hebben geworpen, begonnen we aan de tocht naar beneden.

Ik weet niet wat ik liever heb, naar boven of naar beneden. Een heleboel kerels gingen rennend van de berg af maar nadat ik 3 keer mijn enkel verzwikte leek me dat niks. Dus dan maar voorzichtig lopen. Ik transformeerde langzaam in Pinoccio. Mijn benen vlogen alle kanten op en knakten van voor naar achter op de meest onverwachte momenten zodat ik weer viel of w***elde of wat voor rare bewegingen maakte om mezelf staande te houden. En het resultaat nu, ik kan alleen nog maar recht lopen, trapjes zijn onmogelijk en zitten is ook een hele opgave.

Maar om de pijn wat te verzachten werden we beloond met nog een bijzonder natuurverschijnsel: Een Aardbeving! Ik zat in een huisje op palen op een van de stops onderweg, en het hele huisje ging als een gek heen en weer. mijn dag kon niet meer stuk.

Ik werd vanaf de rinjani naar Sengigi gebracht door een tamelijk drastische wegpiraat. Inhalen in de bochten en extreem hard rijden waren niet onbekend bij mijn chauffeur. "you like music?". Heerlijk, door lombok toeren met op de achtergrond 'unbreak my heart' van Toni Braxton. Ze houden hier van love songs... Mijn hotelkamer in Sengigi was op de derde verdieping wat de nodige problemen opleverde, hoe kom ik in hemelsnaam die trap op met mijn bagage?! Daar deed ik dan ook bijna een half uur over...

Gisteren de overtocht naar Bali, was weer erg lang. De boot was nog viezer dan de heenreis en de bus terug naar kuta kreeg een lekke band onderweg. Maar gisteren avond met Alex uit eten geweest voor haar laatse avond. En vanochtend heel chagrijnig wakker geworden omdat er gebeden in de hotel tuin plaats vonden waarin een belletje de hoofdrol speelt. Straks een bus boeken om nog even 2 dagen dit stadje te ontvluchten.

Kus, Kim