De zon schijnt volop hier in Hokitika! Ik ben nu ruim 2 weken op het Zuid eiland en na een koud begin in Christchurch is de temperatuur geleidelijk opgelopen tot ca. 25 graden. De voorspelling is dat het hier aan de westkust tot zondag mooi blijft.

Ik heb een dag rust genomen om een plan voor de resterende weken in NZ te maken en om dit verhaal te schrijven: het is tenslotte alweer ruim een maand geleden sinds mijn laatste bericht!

Na het avontuur in Tongariro ben ik via Ohakune (Carrot capital of New Zealand!) en de Desert Road (prachtig uitzicht op de 3 vulkanen: Tongariro, Ngauruhoe en Mt Ruapehu) weer naar Taupo gereden. Taupo ligt aan een groot kratermeer (de jaarlijkse Lake Taupo Cycle Challenge rond het meer telt 160 km, mijn broer Gert deed verleden jaar mee en deed er 6 uur over), dat zo'n 20.000 gelden ontstaan is na een enorme vulkaanuitbarsting. Het is het grootste zoetwatermeer in Australazië (600 km2). Ter vergelijking: het IJsselmeer is 1100 km2 groot.

Een mooie gelegenheid om langs het meer een stukje te hard te lopen. Sinds mijn aankomst in NZ heb ik geprobeerd minimaal 1 keer per week een uurtje hard te lopen en dat is totnutoe goed gelukt. Het grootste probleem is om een vlak traject te vinden. Langs een meer of langs de kust zijn er de beste mogelijkheden. Je loopt dan helaas wel vaak langs een autoweg.

Het lopen geeft, vooral na afloop ;-), grote voldoening en de indrukken die ik tijdens zo'n loopje van de omgeving opdoe, blijven me extra lang bij. Na het lopen even snel een simpele pasta gemaakt en daarna voor een toetje (een belgische wafel met slagroom) naar een resturant aan de rand van het meer. Vervolgens de zon in het meer zien zinken! Wat wil een mens nog meer?

Vanuit Taupo op weg naar de oostkust: de regio heet Hawke's Bay en staat bekend om zijn wijn en fruit. Overal wijngaarden en boomgaarden en langs de weg stalletjes waar je vers fruit kan kopen. Ik stop even in Napier om een ijsje te kopen en Gisborne laat ik snel achter me liggen. De 'grote' steden boeien me niet echt en ik rij door naar de provincie die de East Cape genoemd wordt. Dit is een regio waar veel Maori wonen en dat zie je terug in het landschap en de dorpjes die je passeert. Dit is de omgeving waar de film Whale Rider is opgenomen: sober, arm en verlaten en daarom van een aparte schoonheid.

De kustweg slingert langs stranden en dan weer omhoog om een onbegaanbaar stuk kust af te snijden. Ik kom weinig auto's tegen. Ik tank nog even voordat ik naar de echte East Cape rij. Ik betaal vooraf in de supermarkt en na 10 minuten komt er iemand met de sleutel de benzinepomp, die mijn tank bijvult.

Nadat ik de Kaap gerond heb, lijkt het of de mogelijkheden van de kust steeds meer geexploiteerd worden. Dat eindigt uiteindelijk in Mt. Manganui, een grote, luxe strandplaats met bijhorend publiek.

Vanuit Mt. Manganui reis ik naar Auckland om afscheid te nemen van Annelies, Ian, Julia en Lily, die na hun trip over het Zuid eiland weer naar Nederland vertrekken. Ook Gert, Irene, Joren en Kes zijn naar Auckland gekomen, en met z'n allen maken we er een heerlijke laatste dag van. Eerst naar het museum, daarna naar het strand van Mission Bay en tenslotte lekker eten bij Circus, Circus. Het afscheid valt zwaar na zo'n geweldige tijd met elkaar. Ik vertek ook: naar Coromandel, waar ik nog 5 dagen rondhang, en oa een zeiltocht maak. Daarna zit het Noord eiland 'erop' en vertrek ik per vliegtuig naar het Zuid Eiland.

Tot zover even, ik ga afronden want ik ga zo met Bob en Kay (2 amerikanen die ook hier in dit hostel verblijven) naar de glow-worms kijken! Ik laat jullie volgende keer weten of dat een bijzondere ervaring was! Dan vertel ik ook meer over: Picton, Nelson, Abel Tasman en de Heaphy track.

Hartelijke groet!