Afgelegde kilometers: 20.721

Aantal uren vertraging: 24 uur

Aantal landen bezocht: 3

Na enkele vriendelijke (doch dringende) verzoeken van het thuisfront om toch eens een blog te gaan schrijven over mijn reis, is het dan eindelijk zo ver! Op het moment van schrijven bevind ik mij in Uruguay en op het moment van posten in Brazilië, maar ik zal deze keer vooral terugblikken op de eerste maand van mijn reis.

Na een zeer gezellig afscheidsfeestje, brak de dag aan waar ik al lang naar uitgekeken had! De grote reis met als beginpunt Buenos Aires, de hoofdstad van Argentinië. Na een korte vlucht van Schiphol naar London Heathrow zou ik overstappen op de vlucht naar Buenos Aires, met de nadruk op zou. Doordat het vliegtuig met vertraging vertrok uit Amsterdam, bleek het onmogelijk om de vlucht naar Buenos Aires te halen. Het gevolg was dat ik pas 24 uur later kon vertrekken en dit was natuurlijk even balen! Een dag later verliep alles gelukkig vlekkeloos en dus was de reis nu dan toch echt begonnen.

Argentinië, het land van de tango, enorme biefstukken, mate (een soort thee), Maradona en Messi. Maar ook een land met een enorme diversiteit aan steden en landschappen! Buenos Aires is een moderne metropool met allerlei verschillende stadsdelen, die om verschillende redenen interessant zijn. Ik had een hostel geboekt in het centrum van de stad, waardoor ik de highlights van de stad goed kon bereiken en het bleek een erg gezellig hostel te zijn waar ik leuke mensen ontmoet heb. Ik had het geluk dat Bart van Dinther een semester in Buenos Aires studeert en dat hij tijd had om mij de stad te laten zien. Voor degenen die Bart niet kennen, Bart is een boerke uit Heeze en hij mocht zichzelf voor één dag ´´BN´er´´ noemen nadat hij Linda de Mol mee uit eten vroeg op nationale televisie (hij schept hier trouwens nog steeds graag over op). Hij nam me onder andere mee naar de wijk waar hij woont, Palermo, en dit is de hipste wijk van Buenos Aires vol met leuke restaurantjes en barretjes. Uiteraard zijn er tijdens deze week aardig wat Argentijnse biefstukken en glazen (flessen) rode wijn genuttigd, uiteraard in het kader van het leren kennen van de Argentijnse cultuur. Recoleta is een andere bekende wijk in de stad en dit is vooral door de begraafplaats die hier gelegen is. Het is totaal niet te vergelijken met een begraafplaats zoals wij die kennen, maar het is eerder een soort dorpje met graftombes zo groot als tuinhuisjes. Zoals je je wellicht voor kan stellen, is het alleen voor grootheden en andere welgestelden weggelegd om hier begraven te worden. Zo ligt Eva Perón hier bijvoorbeeld begraven, een van de beroemdste personen uit de geschiedenis van Argentinië. Een andere interessante wijk is La Boca, bij menig voetballiefhebber vooral bekend door de roemruchte club die hier vandaan komt, Boca Juniors, de club van onder andere Maradona, Riquelme en Tevez. Nadat we het stadion La Bombanera bezocht hadden, liepen we richting El Caminito, een erg kleurrijk en belangrijk gebouw in deze wijk. Naast voetbal is de tango erg belangrijk in la Boca. Voordat ik richting Patagonië zou gaan, was het van essentieel belang om een voetbalwedstrijd te bezoeken. Voor de meeste Argentijnen is voetbal het allerbelangrijkste wat er is en dit is in het dagelijks leven goed te merken. We besloten kaarten te kopen voor een duel van River Plate, een van de grootste clubs van het land en bovendien de eeuwige rivaal van Boca Juniors. Het duel was behoorlijk slecht, maar de ambiance rondom en in het stadion maakte ontzettend veel goed! Het is totaal niet te vergelijken met de sfeer in Europese voetbalstadions en het was een mooie ervaring. Na de kleine week in Buenos Aires werd het tijd om richting het diepe zuiden te vertrekken, naar Ushuaia.

Ik begon mijn reis door Patagonië in Ushuaia. In de volksmond noemt men Ushuaia ook wel "fin del mundo" ofwel het einde van de wereld en dit is zo omdat het de meest zuidelijk gelegen stad ter wereld is. De stad zelf is klein en er is weinig te doen, maar toch komen er veel toeristen deze kant op. Allereerst voor cruises richting de zuidpool, die vertrekken vanuit de haven van Ushuaia. Daarnaast ligt er een ontzettend mooi nationaal park, Tierra del Fuego, wat tevens de naam is voor de gehele archipel die deels in Argentinië ligt en deels in Chili. De vertaling voor Tierra del Fuego is vuurland en deze naam werd aan het gebied gegeven door een Europese ontdekkingsreiziger die tijdens het varen vuur zag op de eilanden, aangestoken door de inheemse bevolking. De eerste dag in Ushuaia heb ik de Glaciar Martial hike gedaan, dit is een gletsjer met een hoogte van ongeveer een kilometer. Vanaf de top is er een fantastisch uitzicht op de stad en het Beagle kanaal. De tweede dag ging ik naar het nationale park om een dag te hiken en ook hier was de omgeving erg spectaculair. Ik zal enkele foto´s toevoegen aan dit verslag zodat jullie het zelf kunnen beoordelen.

Na enkele dagen in Ushuaia vertrok ik naar El Calafate, een stad die vooral gebruikt wordt als uitvalsbasis richting Los Glaciares National Park. De bekendste en grootste gletsjer van Argentinië, de Glaciar Perito Moreno, is hier te vinden. Deze gletsjer heeft een hoogte van ongeveer 70 meter en een breedte van ongeveer 4 kilometer en is daarom erg imposant om te zien. De vormen van het ijs en de blauwe kleuren maken het een erg bijzondere ervaring om in dit park te hiken en daarnaast vallen er geregeld (grote) brokken ijs in het water. Wat de Perito Moreno extra bijzonder maakt is dat het de enige gletsjer ter wereld is die nog steeds groeit.

Na El Calafate werd het tijd om eens een kijkje te nemen buiten de Argentijnse landsgrenzen en dan wel in het Chileense deel van Patagonië. Ik had begrepen dat het mooiste national park van Zuid Amerika hier te vinden zou zijn en besloot dat ik dat wel eens met eigen ogen wilde bekijken. Het park heet sinds een paar decennia Torres del Paine, wat vrij vertaald de blauwe torens is. Zoals te zien is op de foto, zijn er 3 ´´torens´´ waar het park de naam aan te danken heeft. Er is echter veel meer te zien in dit park, zoals meren, gletsjers, rivieren en watervallen. Ik besloot om een dagtour naar het park te doen onder leiding van een gids die onze groep mee nam naar de mooiste plekjes en daarnaast deden we enkele kleine hikes. Men zegt dat je in dit park alle 4 seizoen op 1 dag hebt en ik kan nu uit ervaring zeggen dat dit waar is. Waar de dag begon als een mooie lentedag en veranderde in een warme zomerdag, zo werd het rond een uur of 3 herfstachtig en aan het eind van de middag voelde het als een winterdag. Zoals je kan zien op de foto´s is Torres del Paine betoverend mooi en ik zou hier in de toekomst graag nog eens terug willen komen voor een meerdaagse hike. Patagonië was een ontzettend mooie ervaring en de natuur hier is absoluut fantastisch! Ondanks dat het af en toe lastig bereikbaar is en dat de prijzen ook niet flauw waren, ben ik erg blij dat ik anderhalve week door dit gebied heb kunnen reizen. Tegelijkertijd moet ik zeggen dat ik wel weer toe was aan de bewoonde wereld en ik besloot naar de hoofdstad Santiago de Chile te vliegen.

Mijn ervaring is dat Buenos Aires erg Europees aan doet, terwijl Santiago meer een Amerikaanse uitstraling heeft. De stad is gelegen tussen het Andes gebergte en de kust van Chili en heeft daardoor een aangenaam klimaat. Zoals het een echte backpacker betaamt plan ik niet te ver vooruit en geheel in deze stijl kwam ik dus zonder echte voorbereiding terecht in Santiago. Na wat research gedaan te hebben, heb ik vooral veel rondgelopen door de stad en geprobeerd wat highlights te zien. Een van de hoogtepunten was een bergopwaartse hike genaamd el Cerro San Cristóbal. Vanaf de top is er een mooi uitzicht over de stad en vooral ook wat frisse lucht (Santiago is een stad met veel smog). Helaas waren de bergen in de verte niet te zien door de smog, maar toch was het uitzicht niet mis.

Omdat ik nog terug zal keren in Chili en in Santiago, heb ik enkele bezienswaardigheden gelaten voor wat het was voor wanneer ik hier weer ben. In mijn hostel ontmoette ik enkele zeer aardige Argentijnen die uit Mendoza kwamen, de stad waar ik graag naar toe wilde gaan na Santiago. Nadat ik tips vroeg over de stad, vroegen ze wanneer ik van plan was te gaan en dit bleek op dezelfde dag te zijn als wanneer zij terug wilden gaan. Ze hadden een plekje vrij in de auto en vroegen of ik toevallig mee wilde reizen. Uiteraard kon ik dit aanbod niet weigeren en dus vertrok ik met dit gezelschap terug naar Argentinië. Na enkele uren en veel goede gesprekken over Argentinië, Zuid Amerika, Nederland, Europa, cultuur en natuurlijk voetbal kwamen we in Mendoza aan. Alsof ze nog niet gastvrij genoeg waren geweest, nodigden ze me uit om een paar dagen later bij een van hen thuis te komen voor een echte Argentijnse Asado. Een asado is een Argentijnse barbecue en dit is een belangrijk onderdeel van de cultuur. Veel Argentijnen houden een asado in het weekend om gezellig te eten, drinken en kletsen met familie en vrienden. Het was een erg gezellige avond met goede gesprekken, veel grote en lekkere stukken vlees (ideaal voor mij als carnivore) en uiteraard werd er goede rode wijn gedronken. Ik moet zeggen dat deze avond een van de hoogtepunten tot nu toe was! Tijdens het reizen ontmoet je erg veel leuke mensen in hostels of als je een bezienswaardigheid bezoekt, maar deze mensen zijn meestal ook backpackers. Het was erg mooi om met locals op te trekken en om de cultuur een beetje beter te leren kennen. Mijn indruk is sowieso dat de Zuid Amerikaanse mensen erg warm en gastvrij zijn en dat ze het ontzettend leuk vinden dat je hier als westerling komt reizen.

In al mijn enthousiasme besef ik me dat ik nog niks over de stad Mendoza heb geschreven. De stad ligt dicht bij de Chileense grens en is vooral bekend als uitvalsbasis voor mensen die de Aconcagua willen beklimmen. Dit is de hoogste berg van Zuid Amerika en tevens de hoogste berg ter wereld die niet in Azië gelegen is. Helaas was er geen mogelijkheid om hier te hiken omdat het pas net lente is en de hikes dus nog niet open zijn. Hierdoor had ik meer tijd om de lokale cultuur beter te leren kennen, Mendoza is namelijk vooral bekend als de grootste wijnproducent van het land. Voor de echte wijnkenners, vooral de Malbec druif doet het erg goed in deze regio. Aangezien ik geen cultuurbarbaar ben, besloot ik een fiets te huren en enkele wijngaarden te verkennen. Onder het mom van cultuur proeven heb ik uiteraard de lokale wijnen uitgeprobeerd en ik moet zeggen dat ik niet teleurgesteld ben. Verder was er in Mendoza niet bijzonder veel te doen en daarom besloot ik door te reizen naar Córdoba.

Córdoba ligt vrij centraal en is vooral bekend als studentenstad en om haar vele kerken. Daarnaast is er op een half uurtje buiten de stad een museum gewijd aan Ernesto ´´Che´´ Guevara. Dit museum is gevestigd in het huis waar hij zijn tienerjaren doorbracht en brengt zijn leven op een chronologische wijze in kaart. Erg leuk gedaan en het was leuk om meer te leren over deze interessante man. Daarnaast bleek er een Duits stadje te zijn iets buiten Córdoba en toevalligerwijs was hier een oktoberfest (een van de grootste buiten Duitsland). Bart hoefde natuurlijk weer weinig te doen voor zijn studie en besloot ook richting Cordoba te komen en zo kwamen we terecht in een dorpje dat er Beiers uit zag, wat een rare gewaarwording was. Na een erg gezellig weekend werd het tijd om terug te keren naar de stad waar ik mijn reis begon, Buenos Aires. Eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat mijn tweede periode in Buenos Aires weinig cultureel was, maar dat Bart en ik het nachtleven van de stad wel met een hele dikke voldoende hebben kunnen beoordelen.

Op het moment van schrijven zit ik in Uruguay, een land dat vergeleken met haar buurlanden erg klein en bovendien dunbevolkt is. Na een paar dagen in de hoofdstad Montevideo verbleven te hebben zit ik nu aan de kust en zal ik vanuit hier richting Brazilië afreizen. Ik besef dat dit verslag erg lang is omdat ik niet eerder geschreven heb over mijn ervaringen, maar ik hoop dat jullie er zonder te veel moeite doorheen hebben kunnen lezen. Ik zal mijn best doen om de verslagen in de toekomst over korte periodes te schrijven en ze zodoende wat korter te maken, maar uiteraard doe ik alles nu op de Zuid Amerikaanse manier: mañana, mañana...