Het is alweer een behoorlijke tijd geleden dat ik geschreven heb en dus is het weer hoog tijd om jullie weer wat meer te vertellen over mijn avonturen van de laatste maanden. Ik besef dat dit een lange post is maar ik hoop dat jullie het allemaal met plezier lezen! De laatste keer dat ik schreef zat ik nog in Zuid Amerika en dit voelt ondertussen al weer als een eeuwigheid geleden! Ik begon mijn reis in Nieuw Zeeland in Red Beach, een plaatsje dicht bij de grootste stad van het land Auckland. Hier verbleef ik tijdens mijn eerdere periode in Nieuw Zeeland en het was daarom erg leuk om hier weer terug te zijn en veel oude bekenden te zien. Na enkele dagen een beetje bijgekomen te zijn van de lange reis werd het tijd om naar Auckland te gaan en ook hier sprak ik vooral af met oude bekenden om weer eens bij te praten. De vorige keer heb ik uiteraard al veel van het land gezien, maar er waren nog enkele plekken die ik de vorige keer over heb moeten slaan, waaronder Rotorua. De stad ligt enkele uren onder Auckland en is erg toeristisch omdat het in een vulkanisch gebied ligt. Dit is goed te merken daar er in veel plekken in de stad een rotte eieren hangt, als gevolg van de geothermische activiteit. Ook is de set van de Lord of the Rings films hier in de buurt, maar dit heb ik niet bezocht aangezien ik de films nooit gezien heb. De belangrijkste attractie voor mij was Wai-o-Tapu, door de locals omgedoopt tot thermal wonderland. De hoogtepunten van dit park zijn de lady Knox geiser en de champagne pool. De geiser spuit tot maximaal 20 meter hoog water en stoom, al wordt deze reactie wel aangewakkerd door de beheerders van het park. Desalniettemin Erg bijzonder om te zien, ik zal een foto bijvoegen. De champagne pool heeft een doorsnede van ongeveer 60 meter en is gevormd door een vulkaanuitbarsting enkele honderden jaren geleden. Verschillende mineralen en koolstofdioxide zorgen voor bijzondere kleuren en de temperatuur van het water kan oplopen tot ongeveer 75 graden.

Na Rotorua ging ik door naar Taupo, een paar uur ten zuiden en tevens ook in vulkanisch gebied. Vooral het ontzettende grote lake Taupo is een grote publiekstrekker, ook van vulkanische oorsprong. De Maori rock carvings zijn vooral bekend, een kunstwerk dat in rotsen gegraveerd is in de jaren 80 als tribute aan oude Maori kunst en cultuur. Daarnaast deed ik een hike om de huka falls te zien, een waterval die er heel anders uitziet dan de meeste watervallen. Na Taupo ging ik door maar Wellington en Christchurch, waar ik enkel interessante musea bezocht en weer wat vrienden op zocht. Na de korte maar leuke trip door Nieuw Zeeland werd het tijd om naar Australië te gaan en mijn reis daar begon in Sydney.

Sydney is een erg leuke stad die veel weg heeft van London, echter is het weer een stuk beter en is het gelegen aan de kust. Naast het ontdekken van de stad stonden mijn paar dagen hier vooral in het teken van het zien van oude bekenden en wat mensen die ik tijdens deze reis ontmoet heb. Een van de leukste dingen in de stad is de bondi to cogee walk, een mooie wandeling die start vanaf het wereldberoemde bondi beach. Al snel bleek echter dat Australië iets te prijzig was voor mijn budget en in combinatie met de orkaan debbie aan de oostkust besloot ik mijn plannen om te gooien. In plaats van een maand besloot ik om maar 2 weken te blijven. Ik verbleef een paar dagen in Melbourne, niet de meest toeristische stad maar wel een erg aangename plek om te zijn en ook hier zocht ik wat vrienden op. Via Brisbane vloog ik naar Manila in de Filipijnen.

De Filipijnen is een archipel met meer dan 7000 eilanden. Een van de mooiste eilanden ter wereld is Palawan en dus besloot ik hier te beginnen. In De stad Puerto Princesa bezocht ik een gevangenis die anders is dan meeste gevangenissen ter wereld. De gevangenis heeft 3 verschillende gradaties in hoe gevangen bewaakt worden. Het maximaal en medium beveiligde gedeelte is zoals de meeste gevangenissen, terwijl het minimale gedeelte een stuk losser is. Ik sprak in deze 2ndi gedeeltes met wat gevangenen, onder andere moordenaars en dealers, wat een erg aparte ervaring was. Sommigen hadden hun vrouw en kinderen bij zich in de NSI t C gevangenis, een aparte gewaarwording. De minimaal beveiligde gevangenen wonen in huisjes op het terrein en werken op het land of verkopen souvenirs en eten aan toeristen, ze zijn vrij om zich te bewegen binnen de gevangenis en wonen hier ook vaak met vrouw en kids. Een andere toeristische attractie die ik bezocht was een ondergrondse rivier, een van de 7 natuurwonderen. Met een bootje vaar je eefee wan paar honderd meter in grotten en zie en hoor je allerlei dieren.

Daarna besloot ik naar Port Barton en El Nido te gaan. Port Barton is een pittoresk plaatsje waar stroom zo schaars is dat er s’nachts een paar uur geen stroom is. Verder zijn er vooral veel mooie eilandjes in de buurt en is het water erg blauw en helder. In Port Barton en El Nido bestonden de dagen dan ook vooral uit eilandhoppen met bootjes, geen vervelende dagen. Daarna vertrok ik naar Borocay, een eiland waar ik buiten bootjes varen ook weinig cultureels uitgespookt heb. Daarna kwam ik terug in Manila, de hoofdstad waar eigenlijk heel weinig te doen is voor toeristen, om een vlucht naar Taiwan te nemen.

Taiwan is een eiland ten oosten van China dat oorspronkelijk Chinees is maar tegenwoordig een eigen regering en valuta heeft. Ik bezocht de hoofdstad Taipei voor een paar dagen met een Australische vriend van me voordat ik door ging naar Zuid Korea. De stad heeft 2.5 miljoen inwoners en kent enkele interessante bezienswaardigheden. We bezochten het nationaal paleismuseum, waar ze vooral Japanse kunst tentoonstellen, maar het zijn vooral de gebouwen waarin het museum gevestigd is maakten indruk. Taipei 101 is een wolkenkrabber in het centrum van de stad en dit gebouw was met een hoogte van ongeveer 450 meter enkele jaren lang het hoogste gebouw van de wereld. In plaats van dit gebouw in te gaan besloten we de elephant mountain te hiken, dit is een stukje buiten de stad waardoor je een mooi zicht hebt over de stad en dus Taipei 101. Verder bezochten we nog de Chiang Kai-shek gedenkhal, een indrukwekkende gebouw ter ere van de voormalige president en de Shilin nachtmarkt. Na een paar dagen in deze leuke stad doorgebracht te hebben vloog ik richting Seoul, de hoofdstad van Zuid Korea.

Het was weer tijd voor het volgende bezoek, Maarten kwam vanuit Nederland naar Seoul om samen met mij door Korea en Japan te reizen. Tot het einde van de wereldoorlog was Seoul de hoofdstad van Korea, voordat dit land uit elkaar viel in noord en zuid, waarna Seoul alleen de hoofdstad werd van Zuid Korea. Seoul is een enorme metropool met ongeveer 10 miljoen inwoners en als de hele agglomeratie telt wonen er bijna 23 miljoen mensen in deze regio, bijna de helft van de totale bevolking van het land. De stad leeft altijd en kent verschillende interessante bezienswaardigheden, zoals verschillende grote paleizen, tuinen, tempels en grote torens vanaf waar je de skyline van de stad kan bewonderen. Daarnaast zijn er veel parken waar de lokale bevolking vooral s'avonds bij elkaar komt en geniet van de lokale drank, soju, een soort rijstwijn die immens populair is.

Na een paar dagen vertrokken we naar Busan, de tweede grootste stad van het land. Vooral de vismarkt van Busan is een interessante bezienswaardigheid vanwege de schaal, er lijkt geen einde aan te komen en ik heb zelden zo veel verschillende soorten vis gezien. Na 2 nachtjes hier vlogen we naar Jeju island, een Koreaans eiland ten zuiden van het vasteland. Het bijzondere aan dit eiland is dat het een vulkanisch eiland is en het is om deze reden Unesco wereld natuurerfgoed. We verbleven in de hoofdstad Jeju en de grootste attractie is de in,ideële uitgedoofde vulkaan Hallasan, een berg van bijna 2 kilometer hoog die wij beklommen hebben. Vanaf de top hadden we een schitterend uitzicht over het eiland. Vanuit Jeju gingen we terug naar Seoul, aangezien we de DMZ nog niet bezocht hadden.

We gingen met een tour mee en reden richting de DMZ, de grens die op ongeveer een uur ban Seoul ligt. De DMZ (Demilitarized zone) is een bufferzone van ongeveer 4 kilometer tussen noord en zuid Korea dat gezien kan worden als de voormalige muur in Duitsland. De legers van beiden landen staan zwaar bewapend tegenover elkaar bij deze 250 kilometer lange grens en er liggen veel landmijnen tussen de twee landen. We bezochten verschillende plekken rondom de DMZ en leerden meer over de Koreaanse oorlog. Bij de wapenstilstand die de oorlog eindigde werd besloten om de grens op deze plek te trekken. Door de jaren heen zijn er verschillende incidenten geweest bij de DMZ en uiteraard zijn er nog steeds veel spanningen tussen de twee landen. Zo heeft Noord Korea meerdere tunnels gegraven om verrassingsaanvallen te doen, maar deze tunnels werden ontdekt door de Zuid Koreanen. De noord Koreanen claimen dat de tunnels bedoeld waren voor mijnbouw, ondanks dat er op deze plekken geen steenkool aanwezig is. Wij bezochten een van deze tunnels die 75 meter onder de grond lag en we liepen ongeveer 200 meter door deze nauwe tunnels. Ondanks dat er weinig te zien was rond de DMZ leerden we veel bij over de Koreaanse oorlog en het ontstaan van de twee landen.

Het werd tijd om Zuid Korea te verlaten en we vlogen naar Hiroshima in Japan. Hiroshima is natuurlijk een beroemde stad door de atoombom die Amerika in 1945 op de stad gooide. Dit was de eerste atoombom die ooit gebruikt werd in de geschiedenis en het verwoestte zo ongeveer de hele stad. De bom kwam in het centrum van de stad op ongeveer 600 meter van de grond tot ontploffing en alles binnen een straal van 4 kilometer werd onmiddellijk verwoest. Er vielen bijna honderdduizend dodelijke slachtoffers en uiteindelijk door onder meer de radioactieve straling vielen er meer dan 2 honderdduizend doden. Tegenwoordig is hier weinig van terug te zien, behalve de Genbakoepel, een van de weinige gebouwen waar nog wat van overgebleven was na de bom. We bezochten enkele musea en leerden veel bij over deze verschrikkelijke gebeurtenis.

Vanaf Hiroshima namen we de hogesnelheidstrein naar Kyoto, een van de weinige Japanse steden die niet gebombardeerd is in de oorlog en dus nog een traditionele Japanse uitstraling heeft. De stad wordt de culturele hoofdstad genoemd door de aanwezigheid van vele tempels, paleizen, tuinen, geisha's en architectuur. Het was vroeger de hoofdstad van het Japanse keizerrijk maar tegenwoordig is Tokio uiteraard de hoofdstad. We bezochten de meest beroemde tempels, waaronder het gouden paviljoen en het Shinto heiligdom. Daarnaast genoten we uiteraard van heerlijk eten en de leuke sfeer die er in de stad hangt. Een paar dagen later namen we de hogesnelheidstrein weer om naar Osaka te gaan.

Osaka is een van de grootste steden van Japan en staat vooral bekend als een economisch belangrijke stad, waar dus voor toeristen niet veel te doen is. Toch besloten we hier een nachtje te blijven en bezochten we het kasteel Osaka-Jo, een gigantisch kasteel dat voltooid werd in 1586. Het was een van de belangrijkste forten in die tijd en is een belangrijk symbool voor de stad. Helaas is het kasteel bijna volledig gerestaureerd aangezien het door verschillende branden en bombardementen meerdere malen gedeeltelijk verwoest werd, maar het was nog steeds indrukwekkend om te bezoeken. Na een dagje en een nachtje Osaka werd het tijd om naar de hoofdstad Tokyo te gaan.

Tokyo is een ontzettend grote stad met ongeveer 13 miljoen inwoners en is daarmee een van de grootste steden ter wereld. De agglomeratie Tokyo heeft ongeveer 35 miljoen inwoners. Er is dus uiteraard ontzettend veel te zien en te doen in deze bruisende stad. We verbeteren in Shinjuku, een van de hipste wijken van Tokyo met een straatbeeld dat bekend is van films: ontzettend veel mensen, veel verkeer en overal neon verlichting. Ik schrijf wel wijk, maar de verschillende gedeeltes in Tokyo zijn zo groot dat het bijna verschillende steden zijn. Shinjuku heeft ongeveer 300.000 inwoners en is dus groter dan Eindhoven. Het treinstation van Shinjuku is een van de belangrijkste hubs van de stad en meer dan 3,5 miljoen mensen maken hier dagelijks gebruik van. We gingen naar de hoogste verdieping van het Metropolitan Government Building om over de stad uit te kijken en te genieten van de spectaculaire uitzichten over de hele stad. Daarnaast bezochten we regelmatig Omoide Yokocho, in het Engels minder aantrekkelijk "piss alley" genoemd. Dit steegje is wat lastig te vinden maar is de zoektocht waard. Het is gelegen onder het station en hier bevinden zich allemaal piepkleine restaurantjes waar vooral lokalen zitten te eten. We hebben hier een paar keer yakitori (Japanse saté) gegeten en sake gedronken en gezellige gesprekken gehad met de locals. Bovendien besloten we 1 avond om naar een restaurant te gaan dat gespecialiseerd is in het bereiden van Fugu, een kogelvis die giftig is en dodelijk is mits niet goed bereid. Alleen gecertificeerde koks mogen dit bereiden en ze volgen hier een speciale 2 jarige opleiding voor, het was een een bijzondere ervaring en gelukkig hebben we het overleefd. Daarnaast is Shinjuku een levendige wijk qua uitgaansleven, aangezien de red light district hier gelegen is en Golden Gai, een serie van steegjes met allerlei kleine lokale barretjes.

Buiten onze eigen wijk bezochten we uiteraard veel andere wijken, zoals Shibuya, een wijk met vele goede restaurants, winkels en clubs. Daarnaast is hier de beroemde Shibuya crossing, het drukste kruispunt van Tokyo waar je als het groen is alle richtingen over kan steken, iets wat honderden mensen tegelijk doen. We bezochten ook de Tsukiji Fish Market, de grootste vishandel ter wereld. De grootte van de markt is ongekend en overal liggen gigantische vissen voor de verkoop aan vooral restaurants. Ook bezochten we enkele musea en tempels in verschillende wijken.

Een ander bijzonder gedeelte is Akihabara, de elektronica en stripboeken wijk van de stad. Er zijn hier ontzettend veel winkels waar men nieuwe en tweedehands computers en elektronica verkopen en verder is er een groot aanbod in anime (Japanse stripboeken). Maarten vertrok weer naar Nederland, maar ik bleef nog een paar daagjes in Tokyo en besloot terug te gaan naar Akihabara om een real life Mario kart Tour door de stad te doen (ja je leest het goed, verkleed als super Mario figuren in een kart door Tokyo rijden). Daarna werd het tijd om Japan te verlaten en ik kan stellen dat het land ontzettend veel indruk gemaakt heeft, zowel van wat er te zien is als van hoe vriendelijk en netjes de bevolking is, hoe goed alles werkt (vooral het openbaar vervoer), de cultuur en historie, het heerlijke eten en de heerlijke georganiseerde chaos die men Tokyo noemt. Er is nog veel meer te zien in dit fantastische land en ik weet zeker dat ik hier ooit nog terug keer om nog meer te ontdekken.

Ik besef dat dit een erg grote post is aangezien ik ongeveer 3 maanden van mijn reis door Oceanië en Azië beschreven heb, maar ik hoop dat jullie er makkelijk door heen konden komen. Ik zit momenteel in Myanmar en heb sinds mijn vertrek uit Japan nog heel wat landen bezocht, maar daar zal ik jullie de volgende keer meer over vertellen!