Etter litt omgjering av planane vaare ang. aa reise til Thailand, landa vi omsider i Laos. Her hadde vi avtalt aa moete en venn av I-H som kjeme fra Laos. Phoxai kom og henta oss paa flyplassen og derfra for vi inn til byen for aa plukke opp et Australsk par som han kjente. Vi skulle nemmelig faa vere med ut til landsbyen der Phoxai var foedd og oppvokst, og vere med paa en liten fest.

Men ditta viste seg for aa ikkje bare vere en liten fest. Ditta var nemmelig sjoelve nyttaars sermonien! Sidan den er til aere for dei eldre av familien hadde dei utsatt den litt sidan en av dei eldre ikkje hadde vert heilt frisk. Ditta vert en heilt unik opplevelse! Alle maatte holde i personen forann seg for at heile forsamlinga skulle vere forbundet med dei eldre, etter ein del boenn begynte dei aa gi ut baand som dei knytte rundt henda paa kvarandre. Med dissa armebandene vart det gitt eit oenske for det nye aaret, og sjoelve oensket ligger i knuten paa baandet. Vi fekk knytt mange rundt haandleddene vaare og Phoxai gjorde sitt beste for aa oversett nokre av oenskene vi fekk. Vi fekk dele ut armebaand sjoelve og. Spesielt viktig syns Phoxai det var at vi fekk gje til dei eldre for aa vise dei respekt og oenske dei eit godt nytt aar. Vi gav oenskene vaare til dei paa norsk, for det var ikkje saa viktig om dei forstod eller ei bare tanken var god.

Etter sermonien var det tid for mat! og vi vart kasta rett inn i det med spisepinner og skaaler paa golvet som alle delte paa. Det vart og servert oel. dDet vart gjort paa den maaten at dei hadde 1 glass som dei fyllte opp, saa maatte en person drikke det opp foer han sendte det til neste person som maatte gjere det samme. Etter maten satt vi oss ut i hagen, men vi fekk ikkje en gong satt oss ned foer nokre damer huka tak i oss for aa faa oss med aa danse! Saa daa stod vi der forann en haug med folk som stirra paa oss mens vi dansa. Dei var ikkje vandt til aa sjaa vestlige folk saa naar vi dansa i tillegg var det vel litt av et syn for dei.

Saa var det paa tide aa komme seg til plassen vi hadde bokka overnatting for kvelden. Phoxai fann ut at det ikkje var saa langt fra der vi var, vi maatte bare ta ei "ferje" over elva saa var det bare litt aa kjoere. "Ferja" var daa i bunn og grunn bare en liten flaate, med plass til en bil opp paa. Den hadde iallefall ikkje gaatt gjennom noko slags form for EU-kontroll! Plassen vi hadde booka fann vi ut laag litt for langt vekk fra byen, saa vi for i stedet inn til hovedstaden og fann en plass og overnatte der.

Dagen etter tok Phoxai oss med paa tur rundt i byen. Fysste stopp var ei utstilling der dei viste forskjelling klasebomber, beinproteser og historier til folk som hadde blitt skada av desse bombene. Det var veldig sterkt aa sjaa alt ditta.

Stopp nr 2 var markedet. Eg og Ingelin vart saa fortumla over alt dei solgte at vi endte opp med aa ikkje kjope noko. Dei solgte alt fra hvitevarer til tekstiler og gull.

Derfra for vi til mat-markedet og kjopte gronnsaker og fisk som vi skulle ha til lunsj. Dette tilbredte vi hos en kamerat av Phoxai, som vi aldri fekk mote for han var paa skulen naar vi var der. Seinare for vi til That Luang Stupa, som er et stort gullbelagt buddistisk tempel. (det paa bildet) Dagen hadde vert lang og varm saa mens vi inntok litt tystedrikk satt vi ved mekongelva og saag sola gaa ned.

Det var paa tide med middag. Phoxai fann ut at han gjerne ville ha med dama si ut og ete med oss, vi maatte bare vere med inn og sporre foreldrene sida det var begynt aa bli seint. Men dama var ikje der, for dei hadde nemmlig feira nyttaar den dagen. Saa vi for bort til tanta hennar for aa hente hon, men det heile endte med at vi vart bedt paa middag der. Maten var veldig god og unga som leikte seg med karaoke-mikrofonen stod for god underholdning. Saa gode og mette, og fulle av inntrykk kjoerte Phoxai oss tilbake til hostellet.