Vandaag de Arlbergpas over gefietst. We moesten nog 1000 meter klimmen vanaf de camping. De laatste 200 waren zeer zwaar. Af en toe moest ik even stoppen. De lucht was blauw en de zon straalde. Wij fietsten tussen de ski pistes. Beetje gek gezicht. Drie zwetende mannen in korte broek die zich over een zwart streepje weg omhoogvechten, langs de afdalende skiers in pak, (ws ook zweten) die alleen maar naar beneden suizen. Na de top volgde een afdaling waarbij ik het rustig aan deed. Oscar en met name Bert gingen op jacht naar een snelheids record. Laat ik volstaan met de meededeling dat Bert twee keer zo snel beneden was als ik. Na dat dalen waren de laatste hellingen vandaag een pijniging. Het leek of de banden aan het asfalt plakten. We persten er al met al toch 95 km uit. We snakken inmiddels naar Italie, we kunnen geen schnitzel meer zien. De oostenrijkse keuken blinkt niet uit in variatie. Schnitzel op 6 manieren en als het meezit nog een alternatief. Het is geen land waar je wilt wonen. Bert en Oscar vinden de vrouwen ook tegenvallen maar dat mag ik niet schrijven.