Hallo!

Als jullie dit lezen heb ik (Jorine) de strijd gewonnen weer gewonnen om een berichtje op het blog te plaatsen. Nathalie´s laptop hebben we in Lima achtergelaten (we reizen weer´licht´), en we zitten nu in een internetcafétje naast elkaar fanatiek te typen om als eerste een berichtje te kunnen plaatsen. Verwacht deze keer dus geen uitgebreid verslag (en ook geen foto´s, want dat is zo lastig zonder onze eigen computer en Nathalie´s engelengeduld. En op deze manier hebben jullie ook nog een reden om ons op te komen zoeken als we weer thuis zijn).

Vanaf Santiago zijn we dus doorgevlogen naar Lima. Daar werden we met een hand en een kus opgewacht door een taxichauffeur die ons naar ons hostel bracht. Verder heeft nog niemand ons hier zo begroet, dus we weten niet of het zo hoort, of dat deze taxichauffeur zich deze kans, om twee uiterst knappe Nederlandse dames een kus te mogen geven, niet heeft laten ontglippen. In Lima hebben we de eerste dag een beetje rondgekeken, en de tweede dag hebben we ons weer aan het ingewikkelde busjessysteem gewaagd. Gelukkig zijn we sinds Indonesië volleerd, en was het gesneden koek voor deze ervaren reizigers om bij de tempel Pachacamac te komen, een archeologische plek ten zuiden van Lima.

Vanuit Lima zijn we naar Ica en Huacachino gereisd, waar we hebben gesandboard (een soort van snowboarden, maar dan vanaf een zandberg). Want ja, we zijn op het moment dus in een woestijn. Best apart en leuk, al is snowboarden makkelijker, en de oase die je op de foto bij dit berichtje ziet, hebben we dus ook echt gezien! De rit met de buggy de zandbergen op was ook erg gaaf, en had wel wat weg van een (lang) achtbaanritje. Vanaf Ica zijn we gisteren naar Nasca gereisd. Daar hebben we tot nu toe alleen in het stadje een beetje rondgekeken. We willen wel wat meer doen, maar onze lichamen moeten even wennen aan het nieuwe klimaat en eten, dus hopelijkmorgen weer verder. Dan gaan we ook weer voor 9 uurtjes de bus in om naar de tweede grootste stad van Peru te gaan, Arequipa.

Mijn eerste indruk van Peru is goed. Het is weer even wennen na Australië en Nieuw-Zeeland. Het heeft wel wat overeenkomsten met Indonesië, maar toch ook weer anders. Opvallend zijn alle mannen die hun poesjes kwijt zijn. Je zou soms bijna denken dat die smakgeluidjes voor ons bedoeld zijn... Verder is ze in iedere stad een variant op het Nederlandse kerkplein, maar dan een wapenplein, oftewel Plaza de Armas. Deze zien er wel leuk uit, en worden druk bezocht door de lokale mannen op leeftijd. Helaas houden deze lieve Peruaanse opa´s ook alle bankjes in de schaduw bezet, waardoor wij er nog niet echt van hebben kunnen genieten. Maar ach.. we blijven natuurlijk gewoon bezoekers.

Ik ga dit bericht nu heel snel posten, zodat ik a) sneller ben dan Nathalie, en b) niet per ongeluk de stekker van de computer eruit trap en weer opnieuw mag beginnen (net wel al met de monitor gebeurd).

Liefs uit Peru!

Jorine