Hmmm. Echt veel berichtjes zijn er niet achtergelaten op de voicemail. Blijkbaar vinden jullie het niet zo erg dat er geen nieuwe berichtjes meer komen. En nee, ik zit nu niet (weer) om reacties te vissen, het is gewoon goed om te weten! Gelukkig is het schrijven van dit blog puur en alleen voor mezelf, daarom is het ook zo frustrerend als er dan steeds geen (gratis/goedkoop) internet is. Alsof je dagen niet in je dagboek mag schrijven. En om nou elke keer verhalen te typen die dan pas dagen later online gaan, daar gaat de lol ook nogal snel vanaf. Maar goed, nu dus wel weer internet dus even vlug een update.

We zijn nu ondertussen al ruim anderhalve week in Nieuw Zeeland. Van Auckland naar One Tree Hill naar Hot Water Beach naar Tauranga naar Rotorua naar Waimangu Vulcanic Valley naar Lake Taupo terug naar Rotorua naar 'Mount Doom' naar Wanganui naar Wellington naar Picton naar de Marlbourough Sounds naar Nelson en vandaag naar het Abel Tasman park. We hebben kuilen gegraven (op Hot Water Beach dus, waar heet water uit het zand omhoog borrelt en je je privé-spa kunt maken als het eb is), ge-ZORB'd (in een rubberen bal van de heuvel af), gekayak'd (zeehonden!), gevaren, dolfijnen gezien, in warme rivieren gezwommen en vooral heel erg veel gewandeld op de meest adembenemende plekken. De Nissan Bluebird hebben we ondertussen ingeruild voor een Hyundai Getz, allebei automaat want rijden hier is één en al stijgen, dalen, draaien en keren. Zoveel heuvels. En veel schapen. Ruim tien keer zoveel schapen als mensen (40 tegen 4 miljoen) en dat zie je ook wel onderweg. Nieuw Zeeland = witbestippelde heuvels, om maar even kort door de bocht te gaan.

Het begint hier trouwens langzaamaan herfst te worden, we zijn afgelopen weekend zelfs de wintertijd in gegaan! Gisteren dan ook behoorlijk wat regen gehad terwijl we de Queen Charlotte Track liepen, maar gelukkig hebben we nog poncho's uit Indonesie nog! En vandaag tijdens het kayakken was het hier stralendstrakblauw, dus ach het kan verkeren. Hier is trouwens Nelson, vlakbij het (terecht) legendarische Abel Tasman natuurpark. We blijven hier nog een dagje en gaan dan weer terug richting oostkust. Eerst naar Blenheim (= wijnproeftoer op de fiets), dan naar Kaikoura (= dolfijnen en walvissen) en dan door één van de passen oversteken naar de westkust. Genoeg te doen dus nog de komende twee weken. Of jullie daar iets van meekrijgen is maar weer de vraag. Ik zal m'n best doen.

Liefs,

Nathalie