De wekker liep alweer vroeg af. We wouden vroeg vertrekken bij de wandeling, vermits deze toch als zwaar niveau beschouwd wordt en er weinig schaduw is tussen de rotsen. Stipt om 8u stonden we al aan het beginpunt van de wandeling. Na een paar meter wandelen hoorde ik plots een getik en gesis. Jawel, onze eerste slang is ook een feit. We hebben hier een tijdje staan observeren en besloten toen dat het wel genoeg geweest was. Vervolgens daalden we af in de canyon en begonnen we aan de Peek-a-Boo Loop. Het eerste stuk was dus 1,8km naar beneden en dat betekent dat we dit ook omhoog moesten doen. Het hoogteverschil was 'maar' 479m, maar om de een of andere reden ging het pad voortdurend heel erg bergaf, dan weer heel erg bergop, dan weer heel erg bergaf, enz. De wandeling was dus echt wel uitputtend. We besloten dan ook niet via Bryce Point terug omhoog te gaan, maar via Sunrise Point. Dit stuk was nog een deel van de Navajo Loop dat we gisteren niet gedaan hadden. Ook hier moet je serieus bergop, maar het is iets minder lang dan via Bryce Point. Bezweet, maar toch voldaan van de mooie uitzichten en indrukken van het park, namen we de shuttle terug naar de auto. Hierna besloten we de Rainbow route nog af te rijden en onderweg de viewpoints te doen. Bij het eerste viewpoint (Rainbow Point) besloten we onze picknick op te eten en vervolgens deden we de andere viewpoints. Onderweg zagen we wilde kariboes!! Zo mooi om al die beestjes weer in het wild te zien! Hierna hadden we dit stuk van Bryce Canyon grotendeels bezocht. We besloten terug richting Panguitch te gaan en daar Panguitch Lake en Cedar Breaks National Monument te bezoeken. Onderweg zagen we opnieuw wilde kariboes en herders te paard die hun schapen aan het hoeden waren. Leuk om te zien! Aan Cedar Breaks deden we de 3 viewpoints en vervolgens ook nog een korte wandeling door alpiene bergweiden met prachtige bloemen. De wandeling ging naar Alpine Pond, een leuke poel met allerlei bloemen rond. Dit zorgde ook voor een beetje afwisseling tussen het ruige en droge van de canyons en het groene van de bergweiden. Onderweg zagen we opnieuw enkele kariboes, helaas ook drie dode langs de weg :-(. Bovendien liep er een grote kudde schapen op de weg. Eventjes gewacht tot ze allemaal veilig en wel overgestoken waren en dan maar weer verder gereden. Toen we eenmaal terug aankwamen in Panguitch bleek dat bijna alle eetgelegenheden hier op zondag gesloten zijn. Na lang zoeken en overwegen, besloten we dan toch maar in een vage Amerikaanse diner binnen te gaan, waarvan de ramen al jaren niet meer gewassen waren. Binnen bleek het allemaal wel goed mee te vallen en ook het eten viel goed mee. Het uiterlijke zegt hier duidelijk niet altijd alles. Vandaag was een lange, drukke, maar ook zeer mooie dag. Nu nog wat ontspannen en vooral uitkijken naar morgen voormiddag!! Want dan ga ik een halve dag paardrijden in dit idyllische western landschap!!!!!